Sluis uw zakgeld rechtstreeks door naar artiesten met deze 10 tips voor Bandcamp Friday

Sinds deze zomer tot eind dit jaar laat muziekplatform Bandcamp elke eerste vrijdag van de maand 100 procent van alle inkomsten naar muzikanten vloeien. Tien redenen om uw bankkaart boven te halen voor een allerlaatste Bandcamp Friday.

Dirk – Cracks in Common Sense

Een tweede langspeler van Dirk, West-Vlaamse energieleveranciers van vlot ontvlambare indierock en fikse stroomstoten. Afrekening-hits zoals Artline en Hit bevestigen dat met Album van twee jaar geleden geen beginnersgeluk gemoeid was. Op Cracks in Common Sense wordt het hechte blok van dat debuut wel enigszins uiteengetrokken door verschillende krachten. Aan de noisy kant schiet het kwartet te hard door met het barse Pastime en ook enkele vullertjes milderen de impact. Anderzijds zijn de melodieuze songs (Counterfeit, Small Life, Komrad Shoes) melodieuzer maar nog steeds snedig, een niveau dat zelfs Pixies nog maar sporadisch haalt.

Donder & Apeland – Het Verdriet

Voor zijn vierde album zocht het pianotrio Donder verre oorden op – en kwam uiteindelijk aan zijn voordeur uit. De drie werden geprikkeld door de Noorse muziekscene, waar de liefde voor volksmuziek er diep in zit. Het inspireerde hen om te graven in de Vlaams-Belgische traditie – maar dan op hun manier. Ook deze keer nodigden ze een gast uit: Sigbjorn Apeland, harmoniumspeler en etnomusicoloog van beroep. Gezien de klankkleur van zijn instrument krijgt Het verdriet een sacrale toonzetting. Soms bijna plechtstatig, zoals op Alderliefste mijn. Maar ook aandoenlijk eenvoudig, zoals Daar zat een sneeuwwit vogeltje. Wordt u wat suf van de discussie over de Vlaamse canon? Zet dit eens op: levende geschiedenis.

Gratien Midonet – A Cosmic Poet from Martinique 1979-1989

Dichter-zangers uit de Franse Antillen, de kans lijkt ons klein dat die artiestensoort oververtegenwoordigd is in uw playlists. Na eerder onbekende maar onterecht vergeten rariteiten uit Japan, India en Brazilië in de vitrine te zetten, trekt het Londense boetieklabel Time Capsule de kaart van creoolse, op synthpop, jazz en een vleugje reggae geënte folk. Dat lijkt verdacht gecompliceerd, maar Gratien Midonet prepareerde deze mengelmoesjes (verzameld uit vier elpees) in Frankrijk, en behalve geuren en kleuren uit het moederland, schemeren ook chansonniers als Joe Dassin en Yves Simon door in zijn mystieke, frivool gearrangeerde vertellingen, net als Noir Désir ten tijde van hun klassieker Le vent nous portera. Een archeologisch pareltje.

Liraz – Zan

Zoals zovelen met wortels in twee culturen heeft het leven de Israëlisch-Iraanse Liraz Charhi niet de makkelijkste kaarten bedeeld. Als Hollywood-actrice laat ze dat niet aan haar hart komen (ze speelde al naast Sean Penn en en Philip Seymour Hoffman), maar als zangeres is het anders. Aangezien Iran elke samenwerking met aartsvijand Israël bij wet heeft verboden, moest Liraz muzikanten uit het land van haar voorouders via een elektronische, clandestiene weg op haar tweede plaat krijgen. Tenminste, zij die niet bang waren opgepakt te worden. Ook met de stoutmoedige liedjes op Zan (‘vrouwen’ in het Farsi), die vrijheid en verbondenheid bepleiten, strijkt Liraz de hogere machten tegen de haren in. Klassieke Midden-Oosterse motieven versmelten met afrodrums, gitaren en electro-dance tot een modern geluid.

Meetsysteem – Cr:GO

In het voorjaar van 2019 ging er een lichte daver doorheen ondergronds Amsterdam: met zijn debuutsingle Teal week danceproducer en beatbakker Ricky Cherim, alias Meetsysteem, plots af van zijn lijn, richting Nederlands gezongen synthpop. Zijn ode aan cruisen op de A2 in gezelschap van de nachtradio, geserveerd op een ijselijk schuifelende synthesizer en een melancholiek meanderende baslijn, leek wel een verloren gewaande new-waveparel. Met Cr:GO – Google zal u niet helpen met die titel – gaat Cherim verder op het elan van zijn debuut Geen Signaal (2019), al graaft hij, naast gotische muziekartefacten als The Cure of Joy Division, dit keer ook zijn voorgeschiedenis in techno en hiphopwortels op.

Lees de volledige recensie hier.

Nag & Title – Puinhoop

Oudgediende op je 35e, da’s iets voor de glorietijd van de steenkoolmijnen, zou je denken. Tenzij in de Nederlandstalige hiphop, waar de jonge talenten elkaar in een rotvaart de loef afsteken. De Antwerpse rapper Nag draait al meer dan tien jaar mee, onder meer als lid van de Eigen Makelij-crew, en heeft zijn strepen als Lage Landen-veteraan verdiend. Van stoflong of reuma echter geen spoor, op deze zes tracks tellende ep die zijn ontspannen flow husselt door verfrommelde jazzgitaartjes, beats uit gouden hiphoptijden (denk Ultramagnetic MC’s) en Flying Lotus-achtige toekomstfunk van producer Toon ‘Title’ Janssens. Fris, van het Wu-Tang-sfeertje in Ok tot de rubberen basbibber van Koffiekoek en het bluesriffje tijdens Zoudenhebbenkunnenhangen.

Small Bills – Don’t Play It Straight

Paranoia, racisme, morele leegte, huichelarij, collectieve domheid. Zaken waarover u in de afwikkeling van de Amerikaanse presidentsverkiezingen al behoorlijk wat duiding kreeg. Wij vernamen er alles over van onze reporter ter plaatse, de New Yorkse undergroundrapper Elucid. Samen met de uit Detroit stammende producer en multi-instrumentalist The Lasso vormt hij het geweldige duo Small Bills. Terwijl Elucid zich met zin voor surrealisme maar ook optimisme over bovenstaande onderwerpen buigt, schuift The Lasso het ene na het andere ruimtelijke dubcanvas voor je oren, dat hij afwisselend bestrooit met jazz, verknipte funk en psychedelica, industriële abstractie of electropunk. Duizelingwekkend en dystopisch, met de warme tempering van zangeressen Kayana en Fielded als extra troef.

Star Feminine Band – Star Feminine Band

Het hoeft niet altijd Londen, Los Angeles of Brussel te zijn, als vertrekpunt voor de nieuwe lichting. Wat dacht u ter afwisseling van Natitingou, een stadscommune in het noorden van de West-Afrikaanse republiek Benin en thuisbasis van Star Feminine Band. Zeven tienermeisjes kregen er een workshop muziekles cadeau van een lokaal radiostation en stortten zich daarna, rücksichtslos en met de rauwe energie van een garagerockband, op traditionele highlife, santo en Congolese rumba. Onstuimige en instant charmerende teenage kicks, en een schoolvoorbeeld van de emanciperende oerkracht die muziek zelfs bij de allerjongsten kan losmaken. Doe er uw kroost en/of uzelf een verkwikkend plezier mee.

Steiger – Brick Smoke Basement

Twee jaar na Give Space is het Gentse trio Steiger terug – of toch een beetje. Ook deze plaat kent een uitgestelde release, en dan nog is het ‘maar’ een voorproefje van een album dat begin 2021 zou moeten verschijnen. Brick Smoke Basement is goeddeels het resultaat van Steigers residenties in Vooruit, Flagey en deSingel, en gaat nog een stap verder weg van het klassieke pianotrio – al was het maar omdat er met de Australische elektronicatovenaar Joe Talia een gastlid werd aangetrokken. Het resultaat is even divers als intrigerend. Dark Days is nog behoorlijk klassiek, maar andere tracks, waaronder het titelnummer, krijgen een flinke dosis deconstructie, white noise en objets trouvés mee. Luistert u alvast eens naar Malinka: een spookachtige soundtrack bij een jeugdfilm uit het Oostblok, zoiets. In zijn geheel wat een grabbelton, maar het laat het beste vermoeden voor dat full album.

This Is The Kit – Off Off On

This Is The Kit, de band rond de Engelse zangeres en songschrijfster Kate Stables, werd al langer bestoeft door leden van Elbow en The National – bij die laatsten mocht ze al op plaat meedoen. Net als haar Canadese tegenhangster Tamara Lindeman (alias The Weather Station) put Stables voor haar liedjes uit het akoestische, intieme folkidioom, maar schittert ze door eigenheid. Het ontbreken van strofes en refreinen is geen belemmering voor de vloeiende luisterervaring: met Stables’ heldere zang als leidraad word je keer op keer meegezogen in de haast betoverende, uitgekiende instrumentatie, wolkjes van ongewone ritmes, goedgemutste, vaak jazzy blazers en bekoorlijk tokkelwerk. Stables zingt over emoties en gedachten die dagelijks opwellen; twijfel, hoop of angst aan het aanrecht. Schoon.