De feestelijkheden op het Klub C-podium werden aangezwengeld met een ouderwetse soulrevue, van het type waar labels als Stax en Motown tijdens de sixties groot mee werden. Met blikvangers als Charles Bradley en Sharon Jones stond dit keer het muziekhuis Daptone centraal.
PLUS
De meer dan twee uur durende show bood een staalkaart van het beste dat het New Yorkse Daptone-label momenteel zoal te bieden heeft. Wars van alle modes en trends, grossiert het bedrijfje in tijdloze soul en rhythm & blues en presenteert het zijn artiesten tijdens één lang concert, waarbij de fenomenale Dap Kings, de hedendaagse tegenhangers van Booker T & the MG’s of The Bar-Kays, als vaste begeleidingsband dienst doen.
De set kwam nogal gezapig op gang met de dames Saun & Starr en de instrumentale retrofunkband Sugerman 3. Het publiek schoot dus pas écht wakker toen de MC de ‘screaming eagle of soul’ Charles Bradley aankondigde. De man is al 65 en heeft erg lang op het succes moeten wachten, maar met ‘You Put The Flame On It’ zette hij vocaal meteen de puntjes op de i.
Bradley klonk alsof zijn stembanden met pure roofing waren bekleed en scheurde door zijn songs met hetzelfde gemak als Otis Redding en Wilson Pickett tijdens hun beste dagen. In ‘The World’ (Is Going Up In Flames)’ stak hij James Brown naar de kroon en in ‘Confusion’ ging hij zelfs even de psychedelische toer op. Uptempo songs of ballads, zijn smartelijke schreeuw ging altijd door merg en been, zeker toen hij met ‘Why Is It So Hard?’ zijn eigen levensverhaal aansneed. Naar het einde toe dook Charles Bradley de frontstage in om bloemen uit te delen en enkele toeschouwers innig te omhelzen. Dit was duidelijk een artiest die blij was dat hij op zijn oude dag nog op het podium mocht staan.
Tijdens het optreden van Antibalas, met ‘Dirty Money’ en ‘Goldrush’ als sleutelmomenten, werd de groove nerveuzer en ongeduriger, maar de climax van de revue kwam er zoals verwacht met Sharon Jones. Een jaar geleden leverde deze 57-jarig soul sister nog een gevecht met kanker, maar In Werchter toonde de zangeres dat ze inmiddels haar oude vitaliteit terug heeft. La Jones is klein van stuk, maar toonde zich wél een dame met pit, die het vermocht in één ademstoot van fluistermodus op een venijnige sneer over te schakelen.
Zoals ze bewees met ‘Get Up and Get Out’ en het Supremes-achtige ‘Retreat’ is de temperamentvolle soul- en gospeldiva uit Georgia geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Maar met ‘Making Up and Breaking Up’ gaf ze dan weer aan dat ze ook in haar meer ingehouden momenten het publiek bij de les kon houden. “I shout because I’m cancer free. I shout because I’m happy”, riep Sharon Jones nog, terwijl ze fluks de “funky chicken” demonstreerde. U wenst een conclusie? Welaan dan: dit was organische retromuziek van hoog niveau. Wat maar weer eens bewees dat goed muziek van alle tijden is.
MIN
De blazersgeoriënteerde groovemuziek van Sugarman 3 was weliswaar uitstekend gespeeld, maar werd op dit vroege uur van de dag algauw herleid tot pure achtergrondmuziek. En ook tijdens de lange instrumentale uitweidingen van Antibalas voelden we in de matig gevulde tent onze aandacht soms verslappen.
HOOGTEPUNTEN
‘Confusion’ en ‘You Put The Flame On It’ (Charles Bradley) en ‘Retreat’ (Sharon Jones)
QUOTE:
“Hold on to your peace and make it right.” (Charles Bradley)
