De sfeervolle, sobere intro stond in contrast met de energieke set van het Franse duracelkonijn. Zaz goochelt met genres, alsof ze haar allemaal op het lijf geschreven zijn.
WIE? De enthousiaste Franse zangeres Isabelle Geffroy.
WAT? Een mooie mix van folk, jazz en chanson.
WAAR & WANNEER? Kayam, 17u30.
Zaz maakt een Enya-entrée, ze haalt uit en legt de tent meteen het zwijgen op. Het daaropvolgende uur is een knaller.
De typische hese stem met een zekere ‘grain’ zoals Alex Callier het zou noemen, is haar handelsmerk. Songs klinken meteen doorleefder als ze door haar gezongen worden. Haar eerste lied ‘On ira’ doet ons meteen denken aan ‘Non, non, rien n’a changé’ van Les Poppys. Het heeft dezelfde aanstekelijkheid en het publiek komt los, wat de hele set zo blijft. Wanneer Zaz zich dat ook aan wat Nederlands waagt, ‘Goedenavond dames en heren’, is iedereen verkocht.
Ze switcht van feelgood naar folky nummers met balkanklanken en zachtere, jazzy songs. In de festivalversie van de radiohit ‘Le long de la route’ waagt ze zich, bijgestaan door een banjo, zelfs even aan wat country. Een applausje ook voor haar muzikanten, ze tapten uit hetzelfde energievaatje en leken nooit moe te worden. Ze kregen af en toe zelfs de tijd voor wat instrumentale ‘spielerei’: een gitaarsolo, een klein draaiorgel, een trekfluitje of een blikken wasbord als percussie-instrument. Zelf waagde Zaz zich ook aan ‘a capella’ trompetgeschal en ze leek er plezier in te hebben. Een spetterend optreden dus. Eblouie par Zaz, quoi! (AB)
