Jonas Boel

‘Raar maar waar: Black Eyed Peas waren in 2003 hun tijd ver vooruit’

Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Een hele vakantieperiode lang geeft Knack Focus-redacteur Jonas Boel tekst en uitleg bij minder bekende of voor de hand liggende protestsongs en -albums. Een zomerkamp muzikale bewustwording. Deze week, Where Is The Love? van Black Eyed Peas.

Er zijn twee, nee, drie manieren om te luisteren naar Where Is The Love? van Black Eyed Peas:

Ten eerste, als een buitenechtelijk bastaardjong van het zes jaar oudere Torn van Natalie Imbruglia. Serieus, check het.

Ten tweede, als een onschuldige, afgrijselijk vederlichte mutant van rap en pop, hitparadespul van de bovenste plank.

Ten derde, als anti-Amerikaanse propaganda, bedacht door de Illuminati/George Soros/de sossen om onschuldige kinder- en tienerzieltjes te brainwashen met een radicaallinkse agenda.

Stop maar met lachen, die laatste optie is minder vergezocht dan het lijkt!

Akkoord, The Black Eyed Peas zijn Rage Against The Machine niet. Je zou ze zelfs ‘in essentie een viermansreclamebureau, achteloos vermomd als een popgroep’ kunnen noemen, zoals één journalist deed. ‘Een soort Warholiaanse stunt, die de leegheid en spirituele corruptie van popmuziek bloot legt’.

Black Eyed Peas zijn even subversief als een vanille-ijsje, en zo anarchistisch als een doos Playmobil. Maar je hoeft Noam Chomsky niet op de boekenplank hebben staan, of het oeuvre van Woody Guthrie niet uit het hoofd te kennen, om een protestsong over oorlog en xenofobie te schrijven, die de CIA vergelijkt met terroristen en de negatieve sensatiezucht van de mainstream media aan de kaak stelt. Ja, echt:

‘I think the whole world’s addicted to the drama/ Only attracted to things that’ll bring you trauma/ Overseas, yeah, we tryna stop terrorism/ But we still got terrorists here livin’/ In the USA, the big CIA/ The Bloods, and the Crips, and the KKK’

Mocht Kendrick Lamar zoiets rappen, hij wordt het geweten van Amerika genoemd. Frappant detail: de kleuren van de Bloods, de Crips, en de Klu Klux Klan zijn rood, blauw, en wit. Net zoals de stars and stripes. Helemaal niet zo hol als je zou denken, dus. Wat Nickelback is voor rock, is Black Eyed Peas voor pop en rap: de favoriete boksbal van critici, the band you love to hate.

Raar maar waar: Black Eyed Peas waren in 2003 hun tijd ver vooruit.

Maar het was wel een notoire gangsterrapper die voor het eerst hun potentieel zag: Eazy E van N.W.A. Dezelfde Eazy E die samen met Ice Cube en Dr. Dre in 1988 ‘Fuck the police!’ toeterde, en met z’n label Ruthless Records de jonge Will.I.Am (toen nog Will IX) en Apl.de.ap in 1992 hun eerste platencontract onder de neus schoof.

De groep heette toen nog Atban Klann, en spiegelde zich aan de sociaal bewuste hiphop van A Tribe Called Quest, Jungle Brothers, en co. Invloeden die ook na de naamsverandering naar Black Eyed Peas hun stempel drukten op de albums Behind The Front (1998) en Bridging The Gap (2000).

En toen rekruteerden ze een wulpse zangeres met de naam Fergie, en schreven ze in 2003 samen met Justin Timberlake het visionaire Where Is The Love?.Nu ja, ‘visionair’. Nogal sterk uitgedrukt. Maar 17 jaar na datum, en bijna vier jaar ver in het eerste seizoen van de alternatieve realityshow ‘President Trump’ blijkt de tekst akelig actueel. Bijvoorbeeld: ‘Madness is what you demonstrate/ And that’s exactly how anger works and operates’. Zou vandaag een perfecte samenvatting van het huidige presidentschap zijn.

Het had heel anders kunnen lopen voor Black Eyed Peas.

Raar maar waar: Black Eyed Peas waren in 2003 hun tijd ver vooruit. Een jaar voor Mark Zuckerberg op z’n uniefkamer TheFacebook boven de doopvont hield zagen ze de bui van sociale media en al haar kwalijke bijwerkingen al hangen:

‘Selfishness got us followin’ the wrong direction/ Wrong information always shown by the media/ Negative images is the main criteria/ Infecting the young minds faster than bacteria’

Nog verder in de toekomst keken ze met ‘nations droppin’ bombs/ chemical gases filling lungs of little ones’, wat een beknopte samenvatting kan zijn van de aanvallen met gifgas op burgers tijdens de oorlog in Syrië, een decennium later.

Het was dan ook een andere oorlog die Will.I.Am en co inspireerden tot hun eerste grote hitsingle: de invasie van Irak, in maart 2003 begonnen door Republikeins president George W. Bush, als vergelding voorde aanslagen van 9/11.

Een dramatische episode uit de Amerikaanse geschiedenis met meer dan één geurtje aan, zoals Michael Moore illustreerde in zijn film Fahrenheit 9/11, die in Cannes bekroond werd met de Gouden Palm.

Enkele maanden nadien stelde Moore een compilatie samen met muziek die hem geïnspireerd had tijdens het maken van zijn documentaire. En ja, hoor Where Is The Love? ontbreekt niet op de tracklist.

Op Songs and Artists That Inspired Fahrenheit 9/11 staan de makers van Let’s Get Retarded en Pump It dus netjes tussen artiesten als Pearl Jam, Bruce Springsteen, Bob Dylan, The Clash, en… Zack De La Rocha van Rage Against The Machine.

Het had dus anders kunnen lopen voor Black Eyed Peas. Maar toen moesten ze zo nodig het afgrijselijke My Humps maken – herinner u ‘Whatcha gonna do with all that breast / All that breast inside that shirt?’ – en in 2011 die desastreuze show tijdens de pauze van de Super Bowl spelen, inclusief hun héél foute cover van The Time of My Life.

Een show die van alle 31 Super Bowl-shows door Rolling Stone uitgeroepen werd tot de ergste ooit. ‘The worst. Just the worst’. Yep, sindsdien was de liefde pas écht zoek.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content