R.E.M. voor dummies

Voor de R.E.M.-leek is er vanaf deze week een stevige ontmaagdingskit beschikbaar: Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage: 1982-2011. Voor Michael Stipe & co een fraai in memoriam, voor u een handige introductie. Meer R.E.M.

DE INSTAPPLAAT Voor de leek is er vanaf deze week een stevige ontmaagdingskit beschikbaar. Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage: 1982-2011 is een dubbele, veertig songs tellende dwarsdoorsnede van hun oeuvre: voor R.E.M. een fraai in memoriam, voor u een handige introductie. Maar ook Document (’87) is een goed vertrekpunt: de plaat markeert niet alleen R.E.M.’s ontbolstering van weerbarstige rockgroep tot balsturige popgroep, van hieruit is het ook handig doorsteken naar hun million sellers uit de jaren 90.

DE MUST-HAVE Er valt veel te zeggen voor datzelfde Document, en voor Green (’88) natuurlijk, maar misschien nog wel het meest voor Automatic For The People, omdat het de toegankelijkheid van Out Of Time (’91) combineert met de diepgang en torenhoge songkwaliteit van hun vroegste werk. En precies daar bevinden zich de must-haves voor de muzikale fijnproever: Murmer (’83), Reckoning (’84), Fables of the Reconstruction (’85) en Lifes Rich Pageant (’86), waarvan tegenwoordig ook uitgebreide deluxe editions beschikbaar zijn. Voor een beknopt overzicht van R.E.M.’s jaren 80 kunt u ook And I Feel Fine: The Best of the IRS Years in huis halen.

DE STINKER Stink-ers, zult u bedoelen. Na het vertrek van drummer Bill Berry eind jaren 90 ging het steil bergaf met R.E.M. Up (’98) kon er nog net mee door, maar vooral Reveal (2001) en Around The Sun (2004) – opgebouwd uit niets dan vervelend keyboardgezoem en andere elektronische stoplappen – kunt u maar beter links laten liggen. En op Monster (’94), New Adventures in Hi-Fi (’96), Accelerate (2008) en Collapse Into Now (2011) is het vooral skippen naar de singles.

HET TOEMAATJE Het toepasselijk getitelde Tourfilm uit 1990 blijft voor elke fan een lust voor oog en oor. Dit tourverslag volgt R.E.M. na de release van Green, en flitsend van zwart-wit naar kleur laat het zien wat voor een energieke livegroep R.E.M. kon zijn en wat voor een bizarre, maar hoogst charismatische frontman Michael Stipe toen was.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

HET AFSCHEIDR.E.M. zet er definitief een punt achter en doet dat met de afscheidssingle ‘We All Go Back To Where We Belong’. Voor het nummer werden twee ongemonteerde clips gefabriceerd, zonder acte de présence van de bandleden maar wel eentje met actrice Kirsten Dunst en eentje met dichter/producer John Giorno. Mooi. Oordeel zelf.



(VB/DB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content