Première: luister als eerste naar het nieuwe album van Ragini Trio

Het Ragini Trio, het Indiase huwelijk van drummer Lander Gyselinck en saxofonist Nathan Daems, lost met Peace The New Jazz een tweede album. Beluister het hier in première.

Juicht, vrienden van de Belgische jazz, of beter: slaat op de tabla: drummer Lander Gyselinck (Stuff, BeraadGeslagen) en saxofonist Nathan Daems (Black Flower, Echoes of Zoo) halen hun Indiase band Ragini Trio weer van stal. Dit keer met twee buitenlandse gasten: de Frans-Servische pianosensatie Bojan Z, en de Indiase zangeres Sawani Mudgal. Morgen in de winkel, vandaag al te streamen bij Knack Focus.

Jullie eerste plaat dateert van 2013. Intussen heeft de Belgische jazzscene een make-over gekregen, en is een band met jou én Lander Gyselinck zowat een supergroep. Wat bindt jullie?

NATHAN DAEMS: Ragini Trio gaat terug op onze tijd aan het conservatorium van Gent. In die tijd luisterden wij allebei naar Indische klassieke muziek. Net om die reden vroeg hij mij om een groep te beginnen. Gek hoe het is gelopen: voor de rest zijn we echt in andere windrichtingen bezig.

Wat trok je aan in die Indische muziek? Hebt je op je achttiende ’the hippie trail’ naar India gedaan?

DAEMS: Mijn fascinatie voor het Oosten was een ongelukje: ik had per vergissing een cd met Arabische muziek meegenomen uit de bib, en dat blies me helemaal omver. Ik ben me toen stevig gaan verdiepen in de muziek en de geschiedenis van een heel continent. Vanaf mijn twintigste focuste ik me op India.

Die muziek staat bekend om haar microtonaliteit. Krijg je dat voor elkaar op een saxofoon?

DAEMS:Het is niet evident. Ik denk dat je de saxofonisten die het kunnen op één hand kunt tellen. Je hebt Indiërs die klassieke muziek op saxofoon spelen, maar die bouwen hun instrument om. Laten we zeggen dat ik deze muziek niet letterlijk speel. Ik heb een half jaar bansuri gestudeerd, een Indische fluit, maar ik heb het opgegeven. Ik voelde dat ik een heel leven nodig zou hebben om dat instrument te beheersen. Ik heb geen zin om een middelmatige bansurispeler te worden. (lacht)

Hoe heb je Bojan Z, een ster in de Europese jazz, voor dit project kunnen strikken?

DAEMS: Via onze bassist, Marco Bardoscia. Hij kende Bojan via trompettist Paolo Fresu. In Italië hebben we enkele concerten met hem als gast gespeeld, en hij stemde meteen toe toen we hem vroegen om deze plaat op te nemen. Ik had nooit verwacht dat hij zo enthousiast zou zijn.

Even tussen ons: waar vind je in Brussel Indische zangeressen?

DAEMS: Sawani hebben we drie jaar geleden leren kennen via Europalia India. We speelden toen een concert met het Ragini Trio plus de groep van haar vader, waar zij ook in zat.

Snap je ook maar een woord van haar teksten?

DAEMS:Hier en daar een naam van een of andere god of zo. Voor de opnames vertelde ze wel dat het ene nummer een religieuze tekst was, of een liefdeslied dat dan toch weer politiek was.

Je hebt nog maar pas de ep van Echoes of Zoo, je band met gitarist Bart Vervaeck, gelost. Loopt dit elkaar niet voor de voeten?

DAEMS:Soms moet ik van de ene dag op de andere een knopje in mijn hoofd switchen – soms verander ik zelfs van instrument. Maar ik hou van die variatie. Half april komt ook de nieuwe van Black Flower uit. In de eerste vier maanden van 2019 zal ik drie platen hebben uitgebracht. Ik weet niet of ik dat tempo kan aanhouden, maar we zijn toch al goed begonnen. (lacht)