Onterecht vergeten: ‘Spaces’ van Nils Frahm, veel meer dan zomaar een concertregistratie

Jonas Boel
Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Livealbums duiken wel vaker onder de radar, maar Spaces van Nils Frahm, verschenen in het najaar van 2013, is veel meer dan zomaar een concertregistratie.

In twintig jaar Knack Focus glipte bij de recensies af en toe een belangrijk album door de mazen van ons net. Dat zetten we deze zomer recht.

DE ARTIEST

De Berlijnse muzikant, componist en producer Nils Frahm lag vorig decennium, samen met onder meer zijn maatje Ólafur Arnalds, Chilly Gonzales en Max Richter, aan de basis van een renaissance van de instrumentale pianomuziek. Niet zonder gevolgen: eind 2011 geeft hij een eerste interview aan Knack Focus, waarin hij vertelt over zijn haat-liefdeverhouding met zijn instrument, ‘een lelijk, lomp stuk meubilair’.

HET ALBUM

Spaces is, zoals Frahm het zelf noemt, een ‘collage’ van liveperformances, op band en tape gezet in een tijdspanne van twee jaar. Het is ook de plaat waarmee de Duitser zich bevrijdt uit het hokje van ‘de verstilde pianomuziek’, zoals het hier klinkt in 2015, wanneer hij een van de headliners op Dour is. ‘Ik heb nooit gevraagd om een ‘klassiek componist’ genoemd te worden, weet je wel?’ Dat hij van verschillende markten thuis is, bewijst meteen de intro An Aborted Beginning, met diep vibrerende dubklanken. Says is het soort kosmische synthesizersuite zoals je die vroeger op een soundtrack van Vangelis kon verwachten, en elders gaat hij zijn geprepareerde piano’s te lijf met toiletborstels of stuurt hij het geluid van een klavecimbel door gitaarpedalen.

Onterecht vergeten: 'Spaces' van Nils Frahm, veel meer dan zomaar een concertregistratie

De artistieke evolutie van Frahm toont zich ook tijdens de ‘gewone’ pianomomenten, zoals Said and Done, oorspronkelijk afkomstig van het album The Bells (2010), dat hier drie keer aan lengte en dynamiek wint, of in medleys zoals Unter – Tristana – Ambre. Livealbums duiken wel vaker onder de radar, maar de technische klasse, de muzikale veelzijdigheid en de uitmuntende geluidskwaliteit (Frahm stuurde testpersingen van de elpee zeven keer terug naar de afzender) maken van Spaces het ultieme statement van een ware maestro. Wie popelend uitkeek naar zijn komst op Gent Jazz, normaal gezien op 18 juli, heeft er een fraaie troostprijs aan.

DE NASLEEP

Na de release van Spaces groeide de ster van Nils Frahm uit tot een supernova. Zijn concerten raken overal ter wereld in een wip uitverkocht, en hij wordt dé referentie in het wereldje van de neoklassieke muziek. In 2015 valt hij in de prijzen met zijn soundtrack voor Victoria, in 2018 verschijnt All Melody. Frahms eerste studioalbum waarop hij met blazers, drumcomputers en stemmen aan de slag gaat, is goed voor een vierde plaats in onze top 10 van het jaar. Interviews geeft de man nog maar zelden, en begin vorig jaar kapte hij ook met sociale media. In een laatste bericht op Facebook noemt hij de ‘politieke en morele kosten’ die erbij komen kijken niet in verhouding tot de baten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content