‘Make Oilsjt cult again, want carnavalshits zijn de punk van de toekomst’

‘Ook slechte humor heeft haar rechten’, schrijft Knack Focus-redacteur Jonas Boel over de carnavalshetze in zijn geboortestad Aalst. ‘Maar als je de grap moet uitleggen is ze mislukt’.

De burgemeester van Aalst zegt ‘foert’ tegen Unesco en dat is een probleem. ’t Is te zeggen: eigenlijk is er een probleem van de baan, maar daarmee ontstaan weer nieuwe problemen.

Kort recapituleren: in februari zorgde een praalwagen tijdens Aalst Carnaval, met daarop karikaturen van chassidische Joden, voor consternatie. Piepschuimen poppen met pijpenkrullen, uitgesproken neuzen, typische hoofddeksels: alles erop en eraan, inclusief bankkluis en geldzakken. Flauw, vooral, maar volgens enkele Joodse organisaties die met voorbeelden uit de nazipropaganda zwaaiden ook antisemitisch. Satire en spot, counterde Aalsters burgemeester Christoph D’Haese (N-VA). De Europese Commissie en Unia werden mee in de poppendans gesleurd, samen met een dozijn emeriti en columnisten.

Hoe meer de verwijten heen en weer vliegen, hoe dieper elke partij z’n hakken in het zand zet. Beschuldigingen van racisme, verwijten over lange tenen en ga zo maar door. Aalst is wereldnieuws. En dat omdat één carnavalsgroep één heel erg foute, misplaatste inschatting maakte in één stoet. De grens tussen slechte humor en verwerpelijke denkbeelden werd weer wat dunner.

‘Van alle humoristen zijn de Aalstenaars het dapperst’, deed D’Haese een potsierlijke, over de beiaard getilde poging om de carnavalstraditie van zijn stad te verdedigen. Ook slechte humor heeft haar rechten, maar elke comedian weet: als je de grap moet uitleggen, is ze mislukt. Dus kiest de burgervader voor de vlucht vooruit en laat hij het Aalsters carnaval dan maar zelf schrappen uit de ‘Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity’ van Unesco. Zeg gerust: de canon van het werelderfgoed. Op ’t Schoon Verdiep verslikte iemand zich in zijn koffie. Vlaams erfgoed, het is een heikel dingetje.

Vele Aalstenaars zullen met manoeuvre toejuichen, contrair en impulsief zoals ze zijn. Make Oilsjt carnaval great again – zoiets. Zo ook Luckas Vander Taelen, die het idee eind maart al opperde in Knack. U kent Vander Taelen als het dissidente Europees parlementslid voor Groen, en misschien ook als voormalig frontman van postpunkcombo Lavi Ebbel, bekend van de Belpopklassieker Victoria.

Cas Vander Taelen, zoals hij rond de Dender bekend staat, maakte eind jaren 70, begin 80 deel uit van een bloeiende postpunk-scene in Aalst. Na Lavvi Ebbel bracht hij met z’n volgende band, La Cosa Nostra, een album uit op Crammed Discs, het Brusselse label dat onder meer Tuxedomoon en Zap Mama lanceerde. De gouw- en genregenoten van 5 CV behaalden in 1982 de bronzen plak in Humo’s Rock Rally. Twee jaar later schopte een andere Aalsterse band het tot de finale: Mensen Blaffen, samen met Arbeid Adelt! en Aroma Di Amore vaandeldragers van de Nederlandstalige new wave.

Hun debuutsingle, De mensen blaffen, werd geproducet door hun maatje Jo Bogaert, die z’n eerste muziekstappen zette in de door The Velvet Underground geïnspireerde band White Light en zich daarna met onder meer Nux Nemo bekeerde tot de new beat (check de clubklassieker Hiroshima), maar vooral de geschiedenis zal ingaan als het brein achter Technotronic en dus ook Pump Up The Jam.

Speelde ooit een paar blauwe maandagen saxofoon voor Mensen Blaffen: Koen Gisen, producer van onder meer Flying Horseman, De Beren Gieren en The Bony King of Nowhere. ‘De scene in Aalst was in die periode heel erg op zichzelf aangewezen’, vertelt hij. ‘Klein, lokaal, maar wel heel rock-‘n-roll. In vergelijking daarmee was Gent eigenlijk erg beschaafd.’

Zoals vele Aalstenaars heeft Gisen een carnavalsverleden. Niet bij de pracht- en praalgroepen die zich elk jaar steeds prominenter in de kijker van de nieuwscamera’s lopen, maar bij een van de vele kleine collectiefjes. De ware luizen in de pels, de provocatieve en creatieve narren die tegen schenen schoppen en waaraan Aalst Carnaval die ‘slightly subversive atmosphere’ (dixit de website van Unesco) te danken heeft.

‘Een grootschalig volksfeest met een ­uitgesproken spottend, anarchistisch en ­politiek-maatschappelijk satirisch karakter’, aldus de huidige burgemeester, die van liberaal blauw naar Vlaams-nationalistisch geel is verveld. Lezen jullie mee, allerindividueelste piemelzwaaiers, wereldvreemde artistiekelingen en schoonheid aan hun laars lappende expressionisten? Markeer in jullie agenda: van 23 tot 26 februari 2020 is het in Aalst te doen. Bevrijd u van de overheid en weet: carnavalshits zijn de punk van de toekomst. Let’s make Oilsjt cult again.