Knack Focus sprak met Jack Shirak, de hitmachine achter Boef, Lil’ Kleine en Ronnie Flex

© Cooper Seykens
Geert Zagers
Geert Zagers Journalist bij Knack Focus

De Nederlandse hiphop is ons land aan het overspoelen en daar heeft één man in het bijzonder een groot aandeel in: Jack Shirak, de Rotterdamse producer die Lil’ Kleine, Boef en Sevn Alias van hun sound voorziet.

Blijf bij mij van Ronnie Flex staat op zes. Dat heb ik geproducet. SFB is nieuw binnengekomen op zeven, merk ik nu. Heb ik gemaakt. Antwoord van Boef op plaats negen is ook van mij.’

Jack Shirak zit in de ronde, halfopen booth van Aqua Asia, een Aziatisch restaurant in Rotterdam. De ruime glaspartij kijkt uit op de Nieuwe Maas. Zijn felgekleurde sneakers zijn van Adidas en Raf Simons, op zijn baseballpet staat ‘Lost Hills’ – een merk van Kanye West. Hij heeft zijn iPhone in de hand en scrollt met zijn duim door de Single Top 100. De vraag was ‘Hoeveel producties heb je momenteel in de Nederlandse charts staan?’ Het antwoord blijkt uitgebreider dan verwacht.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Op veertig staat Beng, mijn eigen single als Shirak met SBMG. Vijfenveertig is Patsergedrag van Sevn Alias – ook een productie van mij. 91 is Net iets meer van Lil’ Kleine en Bokoesam.’

Lil’ Kleine heeft meer dan 300 miljoen streams op Spotify: je gaat hem echt niet horen klagen dat hij daar niets aan verdient.

‘Ook van jou?’

‘Ja. Blijf ik doorgaan?’

Hij scrollt verder.

‘En Loterij en Krantenwijk van Kleine staan nog altijd op 79 en 80, zie ik hier.’

Hij kijkt op van zijn iPhone.

‘Dit komt heel patserig over, zeker?’ vraagt hij.

‘Bwa.’

‘Ja, sorry. Ik had zelf ook niet door dat het er zo veel waren.’

***

Volgens de overlevering waren The Neptunes in de zomer van 2003 verantwoordelijk voor twintig procent van alle muziek die in de UK op de radio gespeeld werd. Jack Shirak is geen Pharrell Williams, maar hij is iets soortgelijks op Nederlandse schaal aan het verwezenlijken. Op zijn 21e leverde hij de beat van Drank & drugs van Lil’ Kleine en Ronnie Flex. Sindsdien is hij nooit meer uit de hitlijsten verdwenen. Patsergedrag van Sevn Alias, bekend van de soundtrack van Patser, was een productie van hem. Krantenwijk van Lil’ Kleine en Boef was van hem. Jungle van Broederliefde was van hem. Zina van Soufiane Eddyani was van hem. Antwoord, de track waarmee Boef opnieuw van zich liet horen, is van hem. De nederhop domineert België en Nederland en Jack Shirak is de hitmachine erachter.

Alleen: Jack Shirak is niet de patser die u zich daarbij voorstelt. Er bestaat een korte documentaire over hem op YouTube waarin hij helemaal alleen in de studio achter een piano zit en in witte Nikes en een petje van True Religion – klep naar achter – een stuk van Yann Tiersen speelt. Om maar te zeggen, Julien Willemsen, zoals hij echt heet, is een intrigerende jongen. 24 jaar. Potloodsnorrretje. Houdt van Erik Satie en Yann Tiersen. Komt opvallend rustig en beredeneerd over. Spreekt behalve Nederlands ook vloeiend Frans, eigenlijk zijn eerste taal – zijn moeder, die overleed toen hij een tiener was, komt uit Le Mans. Heeft in zijn tienerjaren een psychose gehad en doet sindsdien geen drank en drugs meer. Op zijn linkerarm staat een tatoeage van een croissant met als onderschrift ‘Ceci n’est pas un croissant’, op zijn andere arm staat een panfluit. Want waarom ook niet?

‘Weet je wat patserig is?’

‘Wat dan?’ vraagt hij.

‘Op een doordeweekse donderdag een hand hebben in acht procent van de Nederlandse hitlijst en dat niet eens beseffen.’

Hij lacht. ‘Het zijn gewoon drukke maanden geweest.’

Knack Focus sprak met Jack Shirak, de hitmachine achter Boef, Lil' Kleine en Ronnie Flex
© COOPER SEYKENS

Klopt het dat je klassiek geschoold bent?

Jack Shirak: Piano, ja. Ik heb nooit een echt formele opleiding gehad, maar dat is wel hoe ik met muziek begonnen ben. Op mijn zesde ben ik gestart met pianolessen. Ik was geen wonderkind of zo, maar ik was best goed. Ik hield alleen niet van partituren: ik maakte liever zelf dingen dan dat muziek van iemand anders te spelen.

Op mijn veertiende begon mijn interesse wat te verwateren. Als je met je vrienden onder een viaductje aan het blowen bent, is het niet zo stoer om te zeggen dat je naar de pianoles moet. De leraar merkte dat het mij niet meer helemaal prikkelde en stelde voor eens wat op de computer te maken. Volgens mij wist hij zelf ook niet wat hij deed, maar wilde hij gewoon zijn klant niet verliezen. En zo ben ik voorzichtig gaan experimenteren.

In diezelfde periode was ik ook naar hiphop beginnen te luisteren. Mobb Deep gebruikte veel samples van oude piano’s: dat vond ik leuk. En toen ik wat ouder was, was er Chief Keef en de Chicago-drill. Die trapbeats: dat wilde ik maken. Daar komt ook mijn artiestennaam vandaan, trouwens.

Je hebt je niet naar Jacques Chirac genoemd?

Shirak: (lacht) Ik wist dat hij bestond – mijn oom in Frankrijk deed vaak imitaties van hem – maar ‘Jack Shirak’ komt vooral van ‘Chiraq’, de naam die rappers als Chief Keef voor Chicago gebruikten – omdat er meer moorden in Chicago waren dan in Irak, al wist ik dat toen nog niet. Net zoals ik niet wist dat dat de naam was waar ik mee zou doorbreken.

Op mijn negentiende werd het plots serieuzer met mijn muziek. Veel van mijn vrienden rapten: Murda Turk, Jiggy Djé, Ronnie Flex… Ronnie Flex kwam van dezelfde gemeente als ik – Capelle aan den IJssel. Ik ben voorzichtig wat voor hen beginnen te producen. En dan kwam New Wave en veranderde alles.

New Wave?

Shirak: Kennen jullie dat niet in België? Echt niet? Dat was gigantisch in Nederland.

In 2015 zijn we met een collectief van twintig rappers en acht producers naar het waddeneiland Schiermonnikoog getrokken. Ik was eerst niet uitgenodigd, maar Ronnie Flex stond erop. De bedoeling was samen iets leuks te doen, iets dat misschien tot een ep zou leiden, maar uiteindelijk is het een waanzinnig productieve trip gebleken. Het album heeft twee keer platina gehaald. We hebben de Popprijs gewonnen, de grootste prijs die je hier kunt winnen. We mochten op de main stage van Lowlands spelen. New Wave heeft veel deuren geopend.

Drank & drugs hebben we daar op Schiermonnikoog gemaakt. In twintig minuten, om acht uur ’s ochtends. Kleine, Ronnie en ik wilden net gaan slapen. Helemaal kapot. Daarom dat er ook een deep-housebeat onder zit. Je moest iets verzinnen om om acht uur ’s ochtends wakker te blijven.

Ik vond het een beetje misselijk wat er met Boef gebeurd is. Zeker omdat je onderhuids voelde dat het ermee te maken had dat hij een Noord-Afrikaanse jongen Is.

Weet je op zo’n moment dat je een hit aan het maken bent?

Shirak: Ik niet per se. Ik vond het wel een vet liedje, maar ik had nooit verwacht dat het zou doen wat het gedaan heeft. Lil’ Kleine wel: die wist meteen dat we een hit hadden. Het is door hem dat het een single geworden is. Grappig wel: toen Drank & drugs verscheen, zat Ronnie Flex net in de opnames van Expeditie Robinson. Weken had hij geen contact met de buitenwereld gehad. Hij wist niet dat zijn eigen liedje op nummer één stond en dat er tot in het parlement over gedebatteerd werd. Ronnie is van dat eiland teruggekomen als een superster.

New Wave is voor heel veel Nederlandse rappers en producers een begin geweest. Ook voor mij. Na New Wave heb ik nooit meer om werk verlegen gezeten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Ik heb het geteld: sinds Drank & drugs heb je 48 tracks in de Nederlandse hitlijsten gehad.

Shirak: Zoals ik al zei: het is druk geweest. (lacht)

Hoe lang doe je normaal over een nummer?

Shirak: Een halfuur of zo.

Een halfuur per productie?

Shirak: Na een halfuur is negentig procent van het liedje af. Alles afwerken duurt soms wat langer. Ik heb een heel korte, maar ook heel intense spanningsboog. In dat halfuur ben ik met niets anders bezig en praat ik met niemand. Dan verdwijn ik volledig in de muziek. Alleen heel soms duurt het wat langer. Krantenwijk heeft all-in drie dagen geduurd voor het klaar was.

Veelzijdigheid is wel je handelsmerk. Drank & drugs is een housebeat, Krantenwijk zit op een Caribische vibe, Antwoord is old-school hiphop.

Shirak: Ik beperk me niet tot één genre. Ik maak alles. Ik zie dat ook bij de producers die ik zelf goed vind. Ik hou van de dingen die Skrillex doet als producer, maar ook van de trapbeats van Metro Boomin of de megalomane producties van Kanye. Er is niet echt één lijn in te trekken. Dat is altijd zo geweest. Mijn vader is een muziekverzamelaar – ik geloof dat hij meer dan 6000 cd’s heeft. Kanye, Mozart of Coldplay: dat maakt hem niet uit. Het enige criterium is of hij het goed vindt. Ik denk dat dat vandaar komt.

***

En er zit nog een lijn in. De volgende keer dat Lil’ Kleines Krantenwijk op de radio is, moet u eens op seconde tien letten. Luister goed en u hoort twee kleine klapjes. Bij Patsergedrag van Sevn Alias zitten ze op seconde twaalf. In Antwoord van Boef op 0’31”; in Shiraks Beng op 0’14”. Altijd zijn er twee houten klapjes aan het begin van het nummer, net voor het refrein of net voor de drop. In de video’s zie je Lil’ Kleine vaak meeklappen.

'Ooit zou ik iets als Stromae willen doen met een artiest. Ik denk dat Ronnie Flex dat wel in zich heeft.'
‘Ooit zou ik iets als Stromae willen doen met een artiest. Ik denk dat Ronnie Flex dat wel in zich heeft.’© COOPER SEYKENS

Het is de signatuur van Jack Shirak. Zijn tag als producer. Een beetje zoals Pharrell Williams, die aardig wat van zijn producties met vier kicks begint. Check het begin van Blurred Lines, Happy, Milkshake, Drop It Like It’s Hot en Alright als u het niet gelooft. Elke hedendaagse producer heeft er een, zij het meestal minder subtiel. Metro Boomin, zowat dé man van het moment sinds hij MigosBad & Boujee en Mask Off van Future heeft geproducet, begint elke track met een ‘Metro Boomin want some more, nigga’-sample. Mike Will Made It, de producer van onder meer Rae Sremmurd, begint steevast met een droge ‘Mike Will Made It’. DJ Khaled, ergens toch de pipo de clown van de hiphop, begint elke productie door hard ‘DJ Khaled’ te roepen, ‘Another one’, ‘We the best’ of al die dingen tegelijk.

In een volledig door rap gedomineerd poplandschap zijn producers geen anonieme techneuten achter de knoppen meer. Het zijn merken. ‘Dit is Jack Shirak, geen Esko’, rapt Lil’ Kleine in Patsergedrag. Geen toeval.

Lil’ Kleine verkoopt de Lotto Arena uit in een uur. Broederliefde speelt de Dance Hall van Pukkelpop plat zonder enige media-aandacht. Boef en Sevn Alias scoren hit na hit. Er lijkt iets bijzonder te gebeuren met de Nederlandse hiphop, ook in België.

Shirak: We worden eindelijk serieus genomen.

Is New Wave het begin geweest van een nieuwe generatie nederhop?

Shirak: Het is niet alsof wij alles hebben uitgevonden. Er werd al gerapt en geproducet voor Drank & drugs. Ik heb zelf ook heel veel geleerd van pakweg Boaz van de Beats. Maar New Wave heeft wel die hele scene naar de mainstream gebracht. Plots hadden we een nummer-éénhitje en een nummer-éénalbum. Dat was nieuw.

Weet je wat het is: we kwamen op het juiste moment. Een paar maanden voor Drank & drugs is de samenstelling van de Nederlandse charts veranderd, waardoor streaming plots meetelde in de hitlijsten. Er luisterden al heel veel mensen naar hiphop, alleen viel dat niet op te maken uit de charts. Zusje van Ronnie Flex had in 2014 17 miljoen views op YouTube. Nu zou dat een megahit zijn, toen was dat niet eens goed voor een plek in de Single Top 100.

Lennert Coorevits van Compact Disk Dummies zei eind vorig jaar op Radio 1 dat Drank & drugs de makers in totaal 4000 euro had opgeleverd.

Shirak: Totale onzin. Dat bericht heb ik ook ergens gezien. Het bedrag was zo belachelijk laag dat zelfs ik even ging twijfelen. Maar het klopt dus niet. Ik geloof dat Spotify Nederland momenteel 4200 euro uitbetaalt per miljoen streams. Drank & drugs heeft bijna 34 miljoen streams. Reken zelf maar uit hoeveel dat is. Afhankelijk van de deal met je platenmaatschappij krijg je daar een percentage van. Lil’ Kleine heeft meer dan 300 miljoen streams op Spotify alleen: je gaat hem echt niet horen klagen dat hij daar niets aan verdient. Nee, Spotify heeft net heel veel betekend voor de Nederlandse muziek.

Drank & drugs hebben we op Schiermonnikoog gemaakt. In twintig minuten, om acht uur ’s ochtends

Is streaming de reden waarom hiphop nagenoeg overal in Europa en de States tot de nieuwe pop is uitgegroeid?

Shirak: Ik denk het wel. Na het megasucces van Eminem begin jaren 2000 heeft hiphop zich vooral naar YouTube en Soundcloud verplaatst. Het had daar nog altijd een gigantisch publiek, maar niemand had dat door. Jonge mensen kochten geen fysieke albums, waardoor ze uit de charts bleven. Soms werd het gewoon geboycot. Ik denk dat zelfs Justin Bieber te urban was om in de Nederlandse Top 40 te komen. De traditionele media zijn altijd anti-hiphop geweest. Ze schreven altijd over de bling. Niemand nam hiphop serieus.

Instagram, YouTube en Spotify hebben dat veranderd. Lil’ Kleine is een van de grootste Nederlandse artiesten op Instagram met 1,2 miljoen volgers. Krantenwijk is het meest gestreamde Nederlandstalige nummer aller tijden. Het succes van hiphop kan niet meer ontkend worden. En meer aandacht zorgt voor meer luisteraars, wat dan weer zorgt voor meer artiesten en uiteindelijk meer luisteraars. Het is een effect dat zichzelf versterkt. Maar één ding is zeker: de media kunnen hiphop niet meer negeren.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het is inderdaad niet onopgemerkt voorbijgegaan.

Shirak: Hoe bedoel je?

Die MDMA-rijm in Drank & drugs, het succes van Kind van de duivel bij kinderen, de vlogs van Boef, of Lil’ Kleine die de burgemeester van Hilversum ‘Pietertje’ noemt op de nationale televisie: elke drie maanden buigen zowat alle talkshows, radiomakers en columnisten van Nederland en België zich over een nieuwe hiphoprel. Denk je nooit ‘Daar gaan we weer’?

Shirak: Dat gebeurt. (lacht)

Je was ook een van de weinigen die het begin dit jaar waagde om Boef publiekelijk te verdedigen.

Shirak: Ik vond het een beetje misselijk wat er toen gebeurd is. Zeker omdat je onderhuids voelde dat het ermee te maken had dat hij een Noord-Afrikaanse jongen was. Natuurlijk was het ontzettend dom en natuurlijk had hij dat niet moeten doen. Ik wil ook niet goedpraten wat hij gezegd heeft, maar er is wel een context. Ten eerste heeft Boef een heel heftig verleden waar hij niet over praat. Ik weet er zelf ook niet alles over, maar het maakt wel dat hij een jongen is die van zich afbijt. Ten tweede was hij dronken toen hij dat filmpje maakte en gebruikt hij het woord ‘kech’, een woord dat de helft van de Nederlandse jeugd gebruikt, maar bij hem plots een hele andere connotatie krijgt. Ten derde probeert hij iets uit te leggen in dat filmpje over twee extremen, maar wordt hij ergens onderbroken – je kunt het ook zien in het filmpje. Hij bedoelde het niet zoals het eruit kwam. Opnieuw: ik praat niet goed wat hij gezegd heeft. Maar plots was al die context weg omdat Nederland en België over de rug van Boef wilden laten zien hoe ruimdenkend ze waren.

Jack Shirak

Naam: Jack Shirak

Echte naam: Julien Willemsen

Instagram: @shirak

Geboortejaar: 1993

Woont in: Rotterdam

Beroep: producer

Werkt samen met: Lil’ Kleine, Boef, Sevn Alias, Ronnie Flex, Broederliefde, Ali B, Naaz, Soufiane Eddyani

Meest gestreamde Spotify-tracks: Krantenwijk (46 miljoen), Jungle (38 miljoen), Alleen (36 miljoen), Drank & drugs (34 miljoen), Loterij (30 miljoen), Patsergedrag (27 miljoen)

Totaal aantal Nederlandse chartnoteringen: 55

Favoriete producers: Kanye West, Metro Boomin, 40, Skrillex

Ik zit bij hetzelfde management als hem: het was echt buiten proportie wat er gebeurde. Zalen en festivals die hem nooit geboekt hadden, beweerden plots dat ze zijn boeking geannuleerd hadden. Ze hadden niet eens een optie genomen. Radiozenders die Krantenwijk in een halfjaar tijd welgeteld één keer gedraaid hadden, riepen op om hem te boycotten. Mensen die niets over hem wisten, zeiden op tv dat hij kalifaatachtige ideeën had. Boef is uiteindelijk naar de Ardennen moeten vluchten omdat hij in Nederland niet buiten kon komen. Daar hebben we samen ook Antwoord gemaakt.

Ik moet wel toegeven dat het wrang was dat hij met een single antwoordde. Dat kwam wat opportunistisch over.

Shirak: Ik kan je verzekeren dat Boef geen geld heeft verdiend aan de hele heisa. Bijna zijn hele zomertour is afgelast. Hij heeft bakken haat gekregen. Toen hij op Noorderslag de eerste keer weer op een podium stond, was hij echt zenuwachtig. Ze hebben alle bier gebannen tijdens zijn optreden zodat hij niet bekogeld zou worden. Nee, Boef heeft hier in elk geval niet bij gewonnen.

We hebben ook expres geen hit gemaakt van Antwoord. De productie is heel droog en old-school. Een beetje Eminem. We wilden een zo eerlijk en oprecht mogelijk liedje maken, zodat hij echt een antwoord kon bieden op wat hij over zich heen heeft gekregen. Mensen een kans geven om te zien dat er meer achter Boef schuilt dan vlogs en zijn kech-opmerking.

Soms vraag ik me af waarom singer-songwriters zich niet in elke talkshow moeten verantwoorden voor het verheerlijken van depressies en het romantiseren van zelfmoord.

Shirak: (lacht) Dat is het net. We leven in een tijdperk waarin eindelijk duidelijk is geworden hoe populair hiphop is, maar de media hebben zich er nog niet aan aangepast. Voor de media is commerciële muziek nog altijd het terrein van Marco Borsato en Jan Smit. Marco Borsato is een legendarische zanger, misschien wel de grootste van zijn generatie, maar op dit moment moet hij het qua bereik en populariteit afleggen tegen Lil’ Kleine. De realiteit is: rappers zijn de Nederlandse volkszangers van nu. Maar wel met hun eigen identiteit. Radiozenders bellen me af en toe om een cleane versie van een nummer te leveren, zonder de scheldwoorden. Ik zeg altijd nee. Als ik dat ga doen, ga ik het altijd moeten doen.

Ergens is het logisch dat de media altijd op die negatieve dingen focussen. Ze hebben gewoon nog altijd geen idee hoe ze daarmee moeten omgaan. Het is voor hen ook nieuw. De fans van Boef en Lil’ Kleine vallen veel minder over al die kleine dingen, maar de media om hen heen vinden het lastig om een Noord-Afrikaanse jongen die één keer iets vrouwonvriendelijks gezegd heeft nog een podium te geven. Boef is geen Nielson die zingt dat hij sexy is als hij danst. Dat is wennen.

Ik ben ervan overtuigd dat dat zich wel rechttrekt. Je ziet dat meer en meer artiesten de stempel ‘rapper’ ontstijgen. Jullie hebben Stromae in België: dat is ook gewoon een rapper. Hij maakt geen andere muziek dan hoe Boef en Lil’ Kleine muziek willen maken. Maar Stromae heeft zich wel kunnen opwerpen tot een moderne Franstalige volkszanger. Hij heeft zijn eigen verhaal geschreven. De Aznavour van zijn generatie. Terecht ook. Ik ben grote fan.

Kennen jullie Stromae in Nederland?

Shirak: Papaoutai was hier ook een enorme hit, hoor. Niemand die wist waar het over ging, maar een enorme hit. (lacht) Ooit zou ik iets zoals hem willen doen met een artiest. Ik denk dat Ronnie Flex dat wel in zich heeft.

Is dat de droom?

Shirak: Een droom. Niet de droom. Wat ik echt heel graag zou willen doen, is muziek produceren voor een film. ’s Nachts, als ik klaar ben met mijn producties, kruip ik vaak nog een paar uur achter de piano om te spelen. Wat Yann Tiersen voor Amélie Poulain en Goodbye Lenin gedaan heeft en Ludovico Einaudi voor Intouchables, dat zou ik vet vinden. En dan ook echt zo’n muziek maken. Geen hiphopsoundtrack voor een gangsterfilm, maar een echte pianosoundtrack.


Dit is het coverinterview van de Knack Focus-editie van 7 maart 2018. Verder in dit nummer: twee grandes dames Isabelle Huppert en Charlotte Rampling – Franse rapsensatie Eddy de Pretto – Funny as fuck: Atlanta.

Knack Focus sprak met Jack Shirak, de hitmachine achter Boef, Lil' Kleine en Ronnie Flex
© Knack Focus

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content