Het verhaal achter de nieuwe single van Dvtch Norris: ‘Het CLB stuurde mij naar het buitengewoon onderwijs’

Wie naar Save Us luistert, het nieuwe nummer van Dvtch Norris, kan maar één ding besluiten: de Antwerpse rapper zat niet graag op school. Vandaag worstelt hij nog steeds met vragen: ‘Ben ik zo geworden door het buitengewoon onderwijs, of zouden die problemen er sowieso zijn geweest?’

‘Save Us moest er echt uit’, zegt Dvtch Norris, né Fahad Seriki, over de nieuwe single die hij vrijdag uitbrengt. Het nummer en de clip, net als voorganger Blessed van de hand van de jonge Brusselse filmmaker Heleen Declercq, winden er geen doekjes om: Dvtch wordt terug naar de schoolbanken gekatapulteerd, en dat is duidelijk geen blij weerzien.

In Knack Focus legt hij deze week uit waarom: ‘Ik was een hevig kind met ADHD en op een bepaald moment heeft het CLB dan maar beslist mij naar het buitengewoon basisonderwijs te sturen. Dat was het dan. Veel uitleg kregen mijn ouders niet. Ze spraken nog niet zo goed Nederlands (Seriki’s ouders zijn van Nigeriaanse afkomst en thuis werd er Engels gesproken, nvdr.) en hen informeren in het Engels was blijkbaar te moeilijk. Pas achteraf kreeg mijn moeder te horen dat ze die beslissing had kunnen aanvechten of weigeren.’

‘Ik wist al heel vroeg dat er iets niet klopte, dat de kinderen op school anders waren dan die op het voetbal of in de kerk. Ook al werd dat niet expliciet uitgesproken. Zo werd ik iedere ochtend opgepikt door een schoolbus voor kinderen met een beperking. In Antwerpen werd dat de beobus genoemd (‘beo’ verwijst naar het buitengewoon onderwijs, vaak als scheldwoord gebruikt, nvdr.). Ik zat daar tussen kinderen met zware mentale en fysieke beperkingen, en het was gek om te beseffen dat ik daar op de een of andere manier bij hoorde.’

Elektricien

‘Ik voelde me er totaal niet thuis. Mijn vrienden maakte ik wijs dat ik op een andere school zat. Ik schaamde me kapot. Een van mijn zotste herinneringen is dat een kerel met een zware mentale beperking mij al een hele busrit aan het uitdagen was. Op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen en ben ik hem beginnen te slaan. Ik was tien jaar en een echte vechtersbaas, maar toen al wist ik: fuck, ik heb iets heel ergs gedaan. Die jongen kon zich niet verdedigen. Ik ben mormoons opgevoed en was toen nog heel gelovig, dus ik wist dat ik daarvoor naar de hel ging. Ik denk dat daar mijn zelfhaat is begonnen.’

Op zijn achttiende stopte Dvtch Norris met school: ‘Het enige waar ik goed in was, was de class clown uithangen. Helaas kreeg je daar geen punten voor. (lacht) Toen ik op mijn achttiende muziek begon te maken, bleek ik daar wél goed in te zijn. Dus dacht ik heel naïef: fuck school, ik word artiest. Ik heb eerst nog geprobeerd deeltijds onderwijs te volgen – voor elektricien – maar al snel werd duidelijk dat ik daar veel te onhandig voor was.’

‘Vroeger was ik heel kwaad op het CLB. Zij hadden mij in het verkeerde vakje geduwd en daardoor met mijn leven gekloot‘, zegt Dvtch. ‘Maar het voorbije jaar ben ik beginnen te twijfelen. Ben ik zo geworden door het buitengewoon onderwijs, of zouden die problemen er sowieso zijn geweest?’