De organisatie van Gent Jazz had met het onnavolgbare Antony & The Johnsons en de rijzende ster Liesa Van der Aa een ‘special night’ beloofd. En dat werd het ook.
Wie? Liesa Van der Aa (***)
The gig: Liesa Van der Aa’s debuutalbum ‘Troops’ is met voorsprong het interessantste Belgische klankexperiment dat ons de jongste tijd ter oren is gekomen.
Zelden hebben we iemand op haar eentje en met één instrument – een viool, die ze met behulp van een sampler, loop station en effectpedaaltjes bedient- zo’n weidse sound weten te creëren. In Gent vatte ze de meeste van haar songs aan met zachte vioolpartijtjes, om haar instrument vervolgens in ware Warren Ellis-stijl te laten gieren als een elektrische gitaar. Liesa Van der Aa staat voor georkestreerde chaos; noise-rock met een scheutje klassieke muziek – of was het omgekeerd?
Hoogst intrigerend, dus, maar bij momenten een beetje langdradig – sommige nummers werden iets te lang uitgesponnen en misten structuur. Maar die structuur kwam er toen Van der Aa zich halfweg liet begeleiden door drie bandleden, en er zo alsnog een memorabel concert van maakte.
‘Ik ben mijn eigen platenmaatschappij (ook dát nog!), en mijn album is hier te koop’, besloot Van der Aa, waarna een hele rist toeschouwers zich prompt naar de merchandising-stand bewoog. Dat zullen ze zich niet beklagen.
SETLIST: Visitor / Mozart / Nightclubbing – No Diggity / Birds In Berlin / Our Place / Lou / Louisa’s Bolero / My Love / No Man’s Land / Lost Souvenir / Troops // Sing Me A Song
Wie? Antony & The Johnsons (****)
The gig: ‘Sommige songs heb ik járen geleden geschreven, maar ze zijn nog steeds zinvol voor mij’, zei Antony Hegarty halverwege het concert. Waarom? Omdat ze veranderen als caleidoscopen’.
Dat mag je in dit geval letterlijk nemen. Onder begeleiding van het Metropole Orchestra staken Antony & The Johnsons een greep uit hun oeuvre in een nieuw, symfonisch kleedje – het resultaat is in augustus te horen op de live-cd ‘Cut The World’. Of de liedjes daardoor in bombast vervielen en aan intimiteit moesten inboeten? Not at all. Het orkestrale sausje werd zo subtiel aangebracht dat de ziel van de oorspronkelijke songs op geen enkel moment verloren ging. Antony’s onnavolgbare androgyne stem bleef op het voorplan, en vierde vooral hoogtij tijdens het donkere ‘Another World’, de ontroerende afsluiter ‘Hope There’s Someone’ en de a-cappella-uitvoering van ‘Trust Your Mother’.
Die androgynie is één van Antony’s grote troeven – zonder dit had hij wellicht nooit zo’n innemend repertoire bij elkaar geschreven -, maar dat minutenlange pleidooi voor een meer feministische toekomst had wat ons betreft niet gehoeven. De speech annex song ‘Future Feminism’ is niet toevallig ook de track te veel op het te verschijnen live-album. Maar het deed de intensiteit in de tent er niet minder op worden. De opkomst was groot, het applaus oorverdovend. En tijdens de nummers hield iedereen zich zo stil dat je de gas in een flesje cola kon horen bruisen. A special night it was.
SETLIST: Rapture / Cripple and the Starfish / For Today I Am A Boy / Epilepsy Is Dancing / Crazy In Love (Beyoncé cover) / Swanlights / Cut the World / Kiss My Name / I Fell In Love With A Dead Girl / Salt, Silver, Oxygen / Trust Your Mother (A Cappella) / You Are My Sister / The Crying Light / Twilight // Ghost / Hope There’s Someone
Michael Ilegems
