Franse electropionier St Germain: ‘Het is voor mij allemaal begonnen met een onnozel bezoekje aan Antwerpen’

© .

De slapende sfinx is wakker geworden. Vijftien jaar na de triomf die Tourist heette, is Ludovic Navarre alias St Germain terug met Real Blues, een plaat met de kenmerkende beats van Navarre op de voorgrond, en met Malinese woestijnblues op de achtergrond. ‘Ik wilde in Mali gaan opnemen, maar toen we onze vliegtickets gingen bestellen, escaleerde de politieke situatie daar.’

Eerlijk? Wij dachten dat St Germain definitief uitgerangeerd was. Sinds het wereldwijde succes van Tourist, dat in 2000 uitkwam, gaf Ludovic Navarre amper nog een teken van leven. Tot er vorige lente plots een nieuwe song op het internet uitlekte, Real Blues, en er prompt een gelijknamig album en een bijbehorende tournee aangekondigd werd. Op de hoes van dat album is het gezicht van Navarre gehuld in gips. Als een slapende sfinx.

Maar wie herinnert zich nog St Germains crossover tussen jazz en deep house, vijftien jaar na de feiten? Wie ligt er nog wakker van? Véél mensen, zo bleek alleen al uit de vraag naar tickets voor ’s mans AB-show op 11 november, die al lang hopeloos uitverkocht is.

Verstopt in Saint-Germain-en-Laye

Toch komt Ludovic Navarre van ver, bijna van een andere planeet, een wereld waarin iTunes, Facebook, Spotify of zelfs YouTube niet bestonden. Toen de titelsong op de videosite gepleurd werd, verscheen daar volgend commentaar onder: ‘Ik dacht dat die man dood was!’

Franse electropionier St Germain: 'Het is voor mij allemaal begonnen met een onnozel bezoekje aan Antwerpen'

‘Welnee, ik ben ouder, maar nog altijd springlevend’, verzekert Navarre vandaag. Wanneer we de Fransman in Brussel ontmoeten, blijkt hij niet echt te zijn veranderd – noch qua uiterlijk, noch qua gedrag. Nog steeds voelt hij zich ongemakkelijk wanneer er albums gepromoot moeten worden.

Maar waar verbleef hij al die jaren? ‘Op het platteland’, vertelt Navarra. In de Larzac, geiten aan het kweken? ‘Nee, geen geiten, maar er waren, nabij het bos van Saint-Germain-en-Laye waar ik me bevond, wel herten en everzwijnen – wilde, hé! Verder was er niet veel te zien.’

Navarre had meer dan waarschijnlijk nood aan rust. Om te bekomen van de Tourist-gekte, én van het decennium daarvoor. Want vergis je niet: St Germain bevond zich ruim tien jaar lang in het hart van de Franse elektronische revolutie. Nog vóór Daft Punk zijn eerste maxisingle uitbracht, had Ludovic Navarre het terrein van house en techno al ontgonnen met songs als Acid Eiffel. ‘We hebben dat nummer in mijn kamer gemaakt, met Laurent (Garnier, nvdr.), Shazz, een vriend en ik’, herinnert Navarre zich. ‘Die vriend was eigenlijk gekomen om iets te drinken, maar wij hebben hem een handje laten toesteken. ‘Nu je hier toch bent’, zei ik, ‘kan je effe aan die knop draaien wanneer wij het vragen?’. Na Acid Eiffel zijn de Britten en de Amerikanen lichtjes anders naar de Franse scène beginnen te kijken.’

Sound of Belgium

Voorheen stond Frankrijk inderdaad ver achter op het gebied van elektronische muziek. In het begin van zijn carrière kwam Ludovic Navarre regelmatig naar België om zijn muzikale honger te stillen. ‘Er was hier een zware house- en technocultuur, die uit Detroit kwam overgevlogen. Wij namen dus regelmatig de auto naar België om er uit te gaan. Je kon er ook makkelijk aan platen van Transmat geraken (het label van Derrick May, nvdr.), en van dat fameuze label met het Ferraripaard als logo…’ R&S? ‘Dat was het! Dat label heeft toch wel zijn stempel gedrukt op de geschiedenis van techno in Europa. En dan was er natuurlijk ook nog US Import.’

Franse electropionier St Germain: 'Het is voor mij allemaal begonnen met een onnozel bezoekje aan Antwerpen'

US Import was een Antwerpse platenwinkel annex dance-label. Het was het eerste label dat een productie van Ludovic Navarre uitbracht, onder de naam Sub System. ‘Ik was met een vriend in Antwerpen, om naar een feestje te gaan. We waren te vroeg, en zijn in de namiddag wat gaan rondhangen in de stad. We passeerden US Import, en gingen er een kijkje nemen. Net na ons kwam er een gast binnen. ‘Ik heb iets gemaakt, luister eens’, zei hij tegen de man achter de toonbank. Bon, dat nummer was niet zo denderend, maar die jongen probeerde zijn spullen te verkopen en sprak heel gepassioneerd over dj’s – weliswaar als een verkoper van stofzuigers, ik werd er zenuwachtig van. Maar ik keek naar mijn vriend en zei: ‘We gaan onze cassette hier achterlaten.’ Gelukkig was José (Pascual, baas van US Import, nvdr.) er op dat moment. Hij sloeg aan het luisteren, wij gingen ondertussen een wandelingetje maken. Toen we een uur later terugkwamen, lag er een contract voor ons klaar. Echt waar, zó onnozel is het allemaal voor mij begonnen. Het was natuurlijk een rotcontract, maar dat was niet erg: José heeft ons ontvangen, ons een kans gegeven, ons ons ding laten doen.’

Ik denk dat ik altijd op een respectvolle manier ben omgegaan met de muziek die ik integreerde. Ten tijde van Tourist had ik het diepste respect voor al die oude jazzmuzikanten, die hun ledematen bijna kapot speelden en moesten optreden om te kunnen overleven

African touch

In 1995 bracht St Germain zijn eerste plaat uit, lang voor er sprake was van de French Touch van acts als Daft Punk, Cassius of zelfs Bob Sinclar. Boulevard, waarvan meer dan één miljoen exemplaren over de toonbank gingen, is een mix van deep house en jazz. Vijf jaar later gebruikte hij dezelfde techniek voor Tourist, die bij het prestigieuze jazzlabel Blue Note uitkwam. Twee jaar lang gaf Navarre overal ter wereld concerten, oogstte hij erkenning en succes. Tot hij het kotsbeu was.

Daarop ging Ludovic Navarre op zoek naar nieuwe ideeën. ‘Ik luisterde redelijk obsessief naar Amerikaanse blues toen ik plots de gelijkenis met de Malinese blues van de Toearegs hoorde.’ Hij begon zich in de Malinese muziek te verdiepen. ‘Vier jaar geleden hebben we de eerste pogingen gedaan om de studio in te trekken met Afrikaanse muzikanten, maar alles liep mis. Iedereen vond het te abstract. Ik kwam met binaire ritmes aanzetten, maar dat zei hen niets. Het was te vroeg, het klonk ook te Westers.’ Navarre wilde ter plaatse gaan, maar ‘net toen we onze vliegtuigtickets gingen bestellen, escaleerde de politieke situatie in Mali: twee weken later stuurde François Hollande het Franse leger naar daar.’

Franse electropionier St Germain: 'Het is voor mij allemaal begonnen met een onnozel bezoekje aan Antwerpen'

Maar kijk, alle puzzelstukjes zijn alsnog in elkaar gevallen. Wat St Germain op Tourist deed, doet hij – weliswaar in een andere vorm – over op Real Blues: tegengestelden met elkaar vermengen, organische en elektronische elementen doen samensmelten, hier door Afrikaanse klanken te integreren. Hoe hij dat deed zonder zich die vreemde klanken toe te eigenen, ze te verwestersen? ‘Ik denk dat ik altijd op een respectvolle manier ben omgegaan met de muziek die ik integreerde. Ten tijde van Tourist had ik het diepste respect voor al die oude jazzmuzikanten, die hun ledematen bijna kapot speelden en moesten optreden om te kunnen overleven.’

Navarre is erin geslaagd iets nieuws te produceren, maar toch ontegensprekelijk als St Germain te blijven klinken. ‘Want mijn motivatie blijft dezelfde als vijftien jaar geleden: integer zijn. Ze mogen zeggen wat ze willen over de nieuwe plaat. Ik ga hier niet lopen beweren dat de kritiek mij niet zal raken, maar ik leef tenminste wél in vrede met mezelf. ‘

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Laurent Hoebrechts

St Germain speelt op 11/11 in een uitverkochte Ancienne Belgique. Wie naast tickets greep, krijgt begin volgend jaar een herkansing, want op 23/2 komt Ludovic Navarre wederom concerteren in de AB. Alle info: abconcerts.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content