Dit zijn de 10 beste albums van 2016 volgens Knack Focus

Drie platen met gouden gloed dit jaar, en verder vooral veel duisternis. You want it darker?

Tien titels. Vier van anciens (Cohen, Bowie, Cave, Radiohead), van wie er twee inmiddels zijn heengegaan, één vrouw (bovenaan), geen enkele van een debutant, tenzij je NxWorries tot de nieuwe namen rekent, maar zowel Anderson Paak (zang) als Knxwledge (productie) zijn niet aan hun proefstuk toe. NxWorries is het enige duo, dat wel, naast niet meer dan twee bands (Radiohead, en wat is Cave zonder zijn Bad Seeds?). Dat maakt dus zeven soloartiesten. Groepen blijken steeds meer op hun retour.

Het kleurencontrast is groot. De gouden gloed waaronder Ryley Walker zijn kruisbestuiving tussen folk, jazz en psychedelica voltrekt, ligt dicht bij de arcadische avondwandelingsfeer van de albums van Steve Gunn en Kevin Morby. Daartegenover staat veel zwart, in vele tinten. Het schemerende blauwzwart waarin de maan van Radiohead glinstert. Het aangebrande zwart van het hitsige Yes Lawd!, een r&b-plaat die niet enkel uitnodigt tot duimen en vingers likken. Het inktzwart van rouw en vergankelijkheid waarin de afscheidsbrieven van Cave, Bowie en Cohen gedrenkt zijn, en het hellezwart van de demonen die Danny Brown teisteren op Atrocity Exhibition, een plaat genoemd naar de song van Joy Division, genoemd naar het boek van J.G. Ballard, en een plaat die met progrock doet wat Kendrick Lamar vorig jaar met funk en jazz deed. En ten slotte is er het bezielde, vrouwelijke zwart van Solange. Geen zwart van onze tricolor te bespeuren in deze top 10, inderdaad, maar Dans Dans, Jan Swerts, TaxiWars, An Pierlé en Black Flower bewezen dit jaar met verve dat het begrip belpop steeds rekbaarder wordt. En dat is goed nieuws.

10. KEVIN MORBY – SINGING SAW

Rijker, weidser, kleurrijker en simpelweg béter dan zijn twee vorige langspelers.

Lees de recensie.

9. LEONARD COHEN – YOU WANT IT DARKER

‘I’m ready My Lord’, bromt Cohen al in het eerste nummer. Hij bleek het verdomme nog te menen ook.

Lees de recensie. Alles over leven en werk van Cohen leest u in onze Knack Collector’s Edition.

8. DANNY BROWN – ATROCITY EXHIBITION

Tegelijk zijn meest experimentele en meest beheerste kijk in de krankzinnige maalstroom van zijn ziel.

Lees de recensie.

7. NICK CAVE & THE BAD SEEDS – SKELETON TREE

Cave verwerkte het tragische verlies van zijn vijftienjarige zoon met acht sinistere, in wanhoop versmachte songs.

Lees de recensie.

6. RADIOHEAD – A MOON SHAPED POOL

Een glinsterend, roerend prachtwerk. Radiohead staat zijn muziek weer toe om intiem en gewoon mooi te zijn.

Lees ook: klopt het hart van Radiohead nog?

5. RYLEY WALKER – GOLDEN SINGS THAT HAVE BEEN SUNG

Derde keer, goede keer voor de gitaarvirtuoos en folkrocker uit Chicago.

Lees het concertverslag.

4. DAVID BOWIE – BLACKSTAR

The Dame vertrok niet zonder een laatste groots statement.

Lees de recensie. Alles over leven en werk van Bowie vindt u in onze Collector’s Edition, nog steeds online te koop.

3. NXWORRIES – YES LAWD!

Anderson Paak was dé festivalrevelatie van het jaar, maar imponeerde pas écht als onderdeel van NxWorries.

2. STEVE GUNN – EYES ON THE LINES

Als er in 2017 nog voldoende bomen en velden zijn om veilig in te verdwalen, laat Steve Gunn en zijn sprankelende, hypnotiserende gitaar dan uw gids zijn.

Lees de recensie.

1. SOLANGE – A SEAT AT THE TABLE

Met minder fanfare dan zus Beyoncé, maar veel dieper en langer nazinderend.

Lees de recensie.