Luc Dufourmont

‘De sociale onrust in het land der Belgen doet me denken aan Asterix en de Intrigant’

Luc Dufourmont Beter bekend als bendeleider Roste Luc uit 'Bevergem' en als bandleider van onder meer ID!OTS.

‘Ik mag dat zeggen, hé, dat ik werk zoek?’ dixit Luc Dufourmont, Roste Luc uit Bevergem en de brulboei van het onvolprezen ID!OTS, begin dit jaar in Knack Focus. En kijk, vanaf nu leest u op KnackFocus.be elke vrijdag een al even onvolprezen column van hem: De Hoek van Luc Dufourmont. Daarin becommentarieert hij de actualiteit aan de hand van een song. Deze week linkt hij de sociale onrust in ons land aan ‘Antisocial’ van de Franse metalband Trust (én aan een Asterix-strip).

Er heerst sociale onrust in het land der Belgen, de Vlaamse vakbonden zijn inschikkelijker dan de Waalse die niet willen wijken en koppig blijven strijden om hun eisen kracht bij te zetten. Duistere politieke krachten aan beide kanten van de taalgrens spinnen gretig webben om hun groot gelijk te halen. Ze willen het einde van ons land mijnheer, ze worden politiek gestuurd, het is een complot van de communisten of zou extreemrechts er achter zitten? Leeft de Bende van Nijvel nog? En de Cellules Communistes Combattantes, waar hangen die nu uit?

De gelijkenissen tussen Michel Jacobs en Heroïx of Abracourcix zijn treffend. Ik zie hem al op een schild rondgedragen worden door onfrisse cipiers met een kaasadem.

Hoe meer ik in mijn eigen omgeving Vlamingen hoor zeggen dat die luie Walen het ganse land lamleggen en Walen dat die Vlamingen angsthazen zijn die te laf zijn om door te zetten tot het bittere einde, hoe meer de situatie hier me doet denken aan de legendarische strip Asterix en de Intrigant.

Niet gelezen? Zeker doen.

De aanvoerder van de Waalse cipiersvakbond CGSP, Michel Jacobs, zou recht uit het kleine Gallische dorp kunnen komen dat belegerd wordt door de vier Romeinse legerkampen Aquarium, Baborum, Laudanum en Petibonum. De gelijkenissen met Heroïx of Abracourcix, stamhoofd van het dorp, zijn treffend. Ik zie hem zo door de gangen van de gevangenis flaneren, rondgedragen op een schild door twee onfrisse cipiers met een kaasadem.

'De sociale onrust in het land der Belgen doet me denken aan Asterix en de Intrigant'
© Wouter Van Vaerenbergh

Het is uiteraard allemaal zeer erg wat er gebeurt. De heel ‘kleine’ man wordt opgezet tegen de iets grotere ‘kleine’ man, en we kunnen er uren over blijven doorgaan hoe dit land naar de knoppen wordt gestaakt en treinen en bussen in de garage blijven staan, er worden al lang geen bloemen meer gegooid maar keiharde bloempotten en patati en patata. Moet er trouwens nog ergens zand zijn?

Alles waait wel weer voorbij, eens de Rode Duivels Europees kampioen worden zijn we die stakingen alweer vergeten, enkel allen samen nog even opdraaien voor de kosten en we kunnen weer als broeders en zusters door dezelfde deur, een pak friet eten en een frisse pint naar binnen kappen. Tenzij ze uiteraard falen, dan geven ze de schuld aan Marc Wilmots en zijn we weer vertrokken voor een extra ronde bakkeleien. Met of zonder toverdrank.

Nu en dan begint het in mijn kop toch ook wel even te koken en dan zet ik mijn volumeknop op 11 en roep ik luid genoeg zodat iedereen in de nabije omgeving het gehoord heeft: ‘Ik ben hier weg, kotsbeu! Hoor je me? Kotsbeu, ik moet hier weg!’ En dan lig ik ’s avonds in mijn bed na te denken waar ik heen zou kunnen gaan en kom ik steeds weer tot de vaststelling dat het hier feitelijk verre van slecht is en dat het na 14 dagen Spanje, Frankrijk of Italië zalig is om weer de Belgische grens te bereiken, een groot dorp waar de gang van zaken een dagelijkse soap is om van te smullen.

Only in Belgium sir. Yes, only in Belgium.

Eens de Rode Duivels Europees kampioen zijn, zijn we die stakingen alweer vergeten, en kunnen we weer allemaal samen een pak friet eten en een frisse pint naar binnen kappen. Tenzij ze falen en we Marc Wilmots de schuld geven, dan zijn we weer vertrokken voor een extra ronde bakkeleien. Met of zonder toverdrank.

Misschien moeten alle Oude en Nieuwe Belgen toch snel nog een cursus Esperanto volgen en de taal verplichten als enige echte omgangstaal als het over kwesties gaat die het land aanbelangen. Dat wordt lachen!

Zoiets dus: Post longaj intertraktadoj, la registaro venis traen kun novaj proponoj kiu ?iuj sindikatoj estis trovitaj en. Fine de socia agitado ( provizora ). (*)

(*) Na lang onderhandelen is de overheid over de brug gekomen met nieuwe voorstellen waar alle vakbonden zich terug in konden vinden. Einde van de sociale on(t)rust. Voorlopig.


Trust – Antisocial clip par napalm-death

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content