Zes keer gegokt, zes keer gewonnen: zo goed was de eerste dag van Eurosonic Noorderslag

The Ills © /

Het Groningse festival Eurosonic Noorderslag is elk jaar weer een boeiende queeste voor muzikale ontdekkingsreizigers. En of we dingen hebben ontdekt. Tijdens de openingsavond zagen we zes concerten, en het was meteen zes keer bingo.

Aan jong talent geen gebrek tijdens Eurosonic Noorderslag, het driedaagse showcasefestival in Groningen waar concert- en festivalorganisatoren hun boodschappenlijstje samenstellen. Maar hoe slaag je erin om uit een aanbod van meer dan tweehonderd bands de juiste concerten te kiezen?

Een kwestie van geluk, zo lijkt het, want al pendelend van de ene club naar het andere zaaltje ben je in de Groningse binnenstad vooral op je eigen instincten aangewezen. Tenzij je het programma met een vergrootglas hebt bestudeerd en zorgvuldig je traject hebt uitgestippeld. Veel werk, maar geloof ons: het wordt beloond. Zo pikten we er op de eerste avond van Eurosonic 2019 zes concerten uit, waarvan geen enkel teleurstelde.

Molly: koorknaperij en vogelgetjilp

Openen deden we met Molly. Het duo uit het Oostenrijkse Innsbruck maakt zorgvuldig opgebouwde, epische, in feedback gedrenkte pop, waarin afwisselend stijlen als shoegaze, postrock en psychedelica komen bovendrijven. De zanger-gitarist heeft een hoge koorknapenstem, die herinnert aan Jonsi van Sigur Rós, en de drummer haalt naast zijn trommels ook drones en vogelgetsjilp uit een synthesizer.

Een hele boterham om uit te leggen, maar wel eentje die goed afsmaakt. Sun Sun Sun, Molly’s debuutsingle van vier jaar geleden, klauwde zich alvast met weerhaakjes in ons geheugen vast.

Na enkele ep’s brengen de heren binnenkort hun langspeeldebuut uit. Benieuwd of de heren er zullen in slagen met hun nu eens jubelende, dan weer melancholische songs, ook internationaal een blijvende indruk na te laten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Kokoroko: spiritueel en funky

‘The future is female’, zo wil het gerucht, en het Londense Kokoroko – de band schrijft haar eigen naam in kapitalen – bewees in Groningen dat dit geen loze kreet is. Het achtkoppige, overwegend zwarte afrobeatcollectief, dat de erfenis van Fela Kuti en Tony Allen levend houdt, wordt aangevoerd door trompettiste Sheila Maurice-Grey en heeft ook een saxofoniste en een tromboniste in de frontlinie staan. De groepsnaam komt uit het Urhobo, een taal die gesproken wordt in Nigeria, en betekent zoiets als ‘wees sterk’.

Kokoroko maakt swingende, sterk geritmeerde muziek die het vooral op je heupen gemunt heeft, maar waarin tegelijk een vorm van West-Afrikaanse spiritualiteit doorschemert. Repetitieve zangpartijen, jazzy gitaar- en pianosolo’s en gulle porties soul en funk staan bij Kokoroko centraal. Na uitschieters als Unan en Abursey Junction kunnen we u hun optreden in De Roma op 17 april dan ook van harte aanbevelen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Delgres: zuiderse Zeppelin

Stel dat Ali Farka Touré ooit de handen in elkaar had geslagen met The Black Keys, dan zou het resultaat wellicht geklonken hebben als Delgres, een trio uit het Franse Nantes. De groep klinkt springerig en groovy, maar maakt in wezen rauwe, in het Creools gezongen protestmuziek. De bandnaam verwijst naar de strijd van de inheemse bevolking van Guadeloupe tegen de slavernij en de Franse onderdrukkers in de vroege negentiende eeuw.

Delgres speelde in Groningen vooral nummers uit zijn vorig jaar verschenen langspeler Mo Jodi, waarin de bluesy slidegitaar van frontman Pascal Danaë systematisch het voortouw nam. Een sousafoonspeler zorgde voor de basnoten én een vleugje New Orleans.

Danaë verhuurde zijn diensten in het verleden al aan Peter Gabriel, Morcheeba en Youssou N’Dour, maar heeft duidelijk ook het oeuvre van Led Zeppelin in de vingers. Zo werd Whole Lotta Love verrassend van Caraibische klankkleuren voorzien. Maar de essentie school in het nummer Respecté Nou: een bewijs dat strijdbaarheid en good vibes perfect samen kunnen gaan.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


The Ills: postrock voor Pukkelpoppers

Dit jaar richt Eurosonic alle schijnwerpers op muziek uit Tsjechië en Slowakije: landen waar, zo blijkt uit het programma, momenteel bijzonder boeiende dingen gebeuren.

Neem nu The Ills, een kwartet uit Bratislava dat met zijn postrockvariant al tien jaar aan de weg timmert en op 19 februari met Disco Volante MT. Average zijn vijfde plaat uitbrengt. The Ills triomfeerden met hun donkere instrumentale gitaarmuziek al op talloze internationale festivals, kregen airplay bij de BBC en het hippe Amerikaanse radiostation KEXP en lieten ook in Groningen een onuitwisbare indruk na.

De groep speelde strak, oversteeg alle clichés van de postrock met verve en gaf blijk gaf van een onwaarschijnlijke veelzijdigheid: de mathrock van de jonge Battles, de minimalistische attaque van Squarepusher, kubistische funk, metal, het zat er allemaal in. Wij geven het u op een blaadje: zet The Ills op Pukkelpop en talloze monden zullen openvallen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Manon Meurt: een prachtig Praags geheim

Laten we u een geheim verklappen: onze favoriete plaat van de voorbije maanden is MMXVIII van Manon Meurt, een viertal uit Rakovnik, ten westen van Praag, die een sierlijke brug slaat tussen shoegaze, droompop, ambient en postrock.

De bouwstenen van die genres zijn bekend, maar Manon Meurt construeert er wel zijn eigen geluidsmuur mee, met songs die zich prompt een weg naar je hart boren als resultaat. De eerste ep van de groep werd enkele jaren geleden al opgepikt door een Canadees label en hun eerste werk van lange adem is sterk genoeg om ook van u een fan voor het leven te maken.

Manon Meurt wordt aangevoerd door Káta Elznicová, een blonde nimf met bloemen in het haar, wier kwetsbaarheid hevig contrasteert met de aan My Bloody Valentine verwante gitaarexplosies van Vojtech Pejsa. In reverb gedrenkte nummers als We Are en Figure It Out hadden een hoog emotionaliteitsgehalte, maar waren catchy genoeg om overal ter wereld tot radiohits uit te groeien. Ook ingetogen nummers als Circle of Lighthouse, waarin Elznicová samen met toetsenman David Tichy een quatre-mains speelde, zaten vol subtiele details en kleurrijke geluidslagen. Manon Meurt: onthoud de naam, want dit was een briljant concert van een briljante band.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Bohemian Cristal Glass Instrument: creatief met glas

Eurosonic staat niet zelden garant voor unieke concertervaringen. Daarvoor tekende tijdens de openingsavond de Tsjechische Lenka Morávkova, die een instrument bespeelde, gemaakt van Boheems kristal. Het gevaarte bestond uit een reeks glazen buisjes van verschillende lengte. Door er met haar handen over te wrijven creëerde de artieste geluiden die soms aan een cello deden denken, maar die ze, middels allerlei effectpedaaltjes, ook elektronisch vervormde. Tegelijk liet het tuig, geïnspireerd door het eerste glazen instrument van de Franse broers Baschet, zich gebruiken als slaginstrument.

Morávkova liet zich flankeren door een elektronische drumster en een synthspeelster, terwijl de uitgekiende laserbelichting en de woordeloze zang voor een haast sacrale sfeer in de Der AA-kerk zorgden. De muziek uit de ep Unicode deed bij momenten denken aan een dansbare Dead Can Dance, maar bleef al bij al even futuristisch als ongrijpbaar. Bohemian Cristal Glass Instrument gaf aan dat er ook in Midden-Europa behoorlijk inventief met klanken wordt omgesprongen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content