Vuur van The Roots brandde hevig in het Rivierenhof

© reuters

Deze groep heeft zich al een geruime poos geleden kunnen nestelen tussen de Grote Namen van deze wereld en ze blijven dat live knap keer op keer bevestigen.

DA GIG: The Roots in het Openluchttheater Rivierenhof in Deurne op 30/7.

IN EEN ZIN: Bruggen bouwen over genregrenzen heen met de nodige smoothness.

HOOGTEPUNTEN: “Get Busy”, “Thought @ Work”, “How I Got Over”

DIEPTEPUNTEN: de improvisatiestukjes aan het einde van jusufckwithis en sommige zangeressen werden gemist

BESTE QUOTE: “Roots Crew! Right now!” Het publiek van het Rivierenhof maakte duidelijk wat ze willen en wanneer.

The Roots hebben een stevige reputatie, daar bestaat geen twijfel over. Hun concert in Rivierenhof was een lange tijd op voorhand uitverkocht. De heren uit Philadelphia, PA, begonnen al in 1987 te spijkeren aan hun carrière en al dat harde werk heeft hen zeker geen windeieren gelegd. Het kruim van de hip hop, funk en neo-soul staat aan te schuiven om met hen te kunnen werken. Door de jaren heen zijn er wel wat personeelswissels gebeurd, maar de dynamiek tussen de oprichtende leden , drummer ?uestlove en, MC Black Thought (of zoals respectievelijk op hun paspoort staat Amir Khalib Thompson en Tariq Trotter) blijft de drijvende kracht achter de groep.


Voor het Amerikaanse collectief op het podium verscheen, was het de beurt aan de Belgen van Brazzaville. Technisch gezien klonk het allemaal zeer hoogstaand en vernuftig, maar de nummers misten broodnodige begeestering. Het neigde te veel naar instrumentale easy-listening. Het werd een gevecht tegen de bierkaai om niet gereduceerd te worden tot wachtmuziek voor The Roots. reduceerde tot achtergrondmuziek. Voor de laatste nummers riepen ze er nog een backing-zangeres en een vrouwelijke MC bij, maar het mocht niet baten.

Na ontelbare optredens over heel de wereld en een vaste shift als huisband bij de laatavond show van Jimmy Fallon functioneerde The Roots onmiddellijk als een perfect geoliede machine van rap/hiphop/r&b/soul, maar dat is nog niet de helft van de kracht van de groep. The Roots zijn vergelijkbaar met de Afro-Amerikaanse schrijver Richard Wright. De sociale bewogenheid koppelen ze aan talent en vakmanschap. Wat zich uiteindelijk vertaalde in een succes dat noch aan een huidskleur noch hokjesdenkenmentaliteit gebonden is.

Hun set openden ze met een opgepompte versie van Paul Revere van The Beastie Boys. Black Thought droeg het nummer op aan de recent overleden Beastie Boy Adam Yaucht, oftewel MCA en The Godfather of Go-Go, en Chuck Brown die wat later in mei bezweek aan de gevolgen van een longsteking. The Roots weet onderhand wel hoe ze eervol moeten coveren en tegelijk eigen accenten kunnen plaatsen.

Drummer ?uestlove werd door collega Jonas Boel in de papieren editie omschreven als de “ruggengraat van de groep”, maar in het Rivierenhof was hij vooral het hart van de groep. Met elke drumslag stroomde het levensnoodzakelijke bloed door de rest van de groep. Ook speelde hij het klaar om samen met percussionist F. Knuckles een drumsolo van de eerste tot de laatste mep interessant te houden en dat kunstje kunnen er niet niet veel nadoen.

Er werd vanavond door de band teruggegrepen naar zeer oud materiaal. Zo werd het nummer What They Do, waarmee ze in ’95 in de Amerikaanse top 5 geraakten, nog eens uit de kast gehaald maar dan in een nieuw jasje. Wat niet wegneemt dat bijvoorbeeld ook recenter werk zoals Get Busy zonder enig probleem naast de nummers van het hippe Odd Future kan staan en met Thought @ work hebben ze het beste officieuze “James Bond”-nummer met een aanstekelijke gitaarriff geschreven.

Een kleine opmerking -spijtig genoeg- is dat The Roots een beetje slachtoffer zijn van hun eigen succesvolle collaboraties. Het valt best te begrijpen, dat het onbegonnen werk voor de groep is om telkens al hun partners-in-crime mee op tour te nemen, maar het verschil hoorde je wel duidelijk. Een ontbrekende John Legend of een Cody Chessnutt kon nog naar behoren opgevangen, maar de koninginnen van de neo-soul Erykah Baduh en Jill Scott werden wel gemist. Ook waren sommige instrumentale uitjes niet zo succesvol en liep MC Black Thought er dan wat verdwaald bij.

Toen de groep terug op het podium verscheen voor de bisronde, hadden ze het publiek al lang naar hun hand gezet. Hun grootste hit The Seed 2.0 werd iets te vluchtig afgehaspeld, maar voor het meezingende publiek kwam het wel als de kers op de taart.

Deze groep heeft zich al een geruime poos geleden kunnen nestelen tussen de Grote Namen van deze wereld en ze blijven dat live knap keer op keer bevestigen. Zo sloegen ze er zelfs in om een sousafoon cool te laten overkomen. Het “heilige prestatievuur” brandde nog stevig bij The Roots vanavond en was waarschijnlijk de sleutel tot hun succes. Maar laten we ook niet vergeten dat The Roots ook een ijzersterke catalogus heeft om een set uit samen te stellen.

Piet Van de Velde

Setlist:
Paul Revere(Beastie Boys)/Next Movement/What They Do/Proceed/Handclapping Song (The Meters)/The Fire/Jungle Boogie(Kool & The Gang)+Clap Your Hands, Stomp Your Feet(Bonnie St. Claire)/Mellow My Man+Jusufckwithis/Break You Off/You Got Me/Thought @ Work/How I Got Over/Here I Come

Bisnummers: Intro+Rock&Roll Pt.2 (Gary Glitter)/The Seed 2.0/Move On Up (Curtis Mayfield)/Men at Work(Kool G)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content