Over Unknown Mortal Orchestra was ik vlugger dan voorzien leeggeschreven, en dat lag voor een keer niet aan mezelf.
What’s the fuss?
Laat u niet misleiden: Unknown Mortal Orchestra is één man, met name huis-tuin- en keukenproducer Ruban Nielson. Voor wat hij brouwt kan men zich makkelijk op gekke Engelse adjectieven beroepen: wonky, fuzzy, wobbly, groggy, wacky, en andere potentiële namen voor knuffels die zoete kinderdromen garanderen.
De vorig jaar gepresenteerde derde plaat Multi-Love deed bovendien kond van een hoogst ongebruikelijke amoureuze breakup: Nielson en zijn vrouw scheidden toen van een andere vrouw die ze sámen hadden bemind. Het leverde een bijzondere wonky etc. plaat op, The Flaming Lips, Stevie Wonder én Tame Impala gelijk, die velen onder u terecht tot een van de memorabelste van 2015 bestempelden.
Toch niet beter de toog opgezocht?
We hadden pech want: ja. Het hele optreden stuurde meer aan op een zachte indommeling dan op een partijtje zweterig-stoeien-met-genres. Nielson en co. hadden bovendien een setlist opgesteld die ervan uitging dat ze slechts drie kwartier mochten volmaken in plaats van de hen vergunde vier. Maar dan nog was de sfeer van een lazy Sunday afternoon onherroepelijk in hen gevaren: op geen enkel moment kwam het optreden waarlijk van de grond.
We hadden dubbele pech want: er zetelen alleszins uitmuntende muzikanten in dit orkest, getuige de haast achteloos opduikende staaltjes van kunnen die de drummer en de keyboardspeler tentoonspreidden. Ook Nielson kon een meer dan aardig stukje gitaar spelen, al bleek dat meer uit de fretten die we hem zágen pakken. Want ook de geluidsman had zich voorgenomen zich op deze dag des heren vooral niet moe te maken.
Het hitje Multi-Love sloeg voor de eerste en enige keer een brugje naar de toehoorders, maar toen waren we al bij het voorlaatste nummer beland, en bereikte ik sneller dan voorzien dit point final.
Materiaal voor uw Snapchatverhaal?
U had het thuisfront even kunnen bedotten door Nielson in beeld te vangen toen hij in de frontstage een resem hi-fives besloot uit te delen. Maar zijn sloffende tred en mak uitgestoten nanana’s verraadden wel degelijk: het was niet voor vandaag.
