The Bohicas @ Botanique: Degelijk, maar niet altijd even prikkelend

Voor wie jong is, graag lawaai maakt en wat overtollige energie kwijt moet, blijven gitaren en drums handige hulpmiddelen. The Bohicas zullen het volmondig beamen. Afgelopen zomer liepen deze snaken al in de kijker op Dour en dit keer deden ze ook in de Botanique enkele decibelletjes rinkelen.

Arctic Monkeys, The Libertines, The Vaccines, Palma Violets – er gaat geen jaar voorbij zonder dat de Britse muziekpers ons met een ‘nieuwe indierocksensatie’ om de oren slaat. The Bohicas, uit Oost-Londen, passen perfect in dat rijtje. Het gaat om een multiraciaal kwartet, aangevoerd door zanger-gitarist Dominic McGuinness, dat, net als Franz Ferdinand en de reeds vermelde Boreale Primaten, prompt werd binnengehaald door het toonaangevende Domino-label. Na enkele radiovriendelijke singles kwam de groep eind augustus op de proppen met haar langspeeldebuut ‘The Making Of’, waarop ze voornamlijk haar voorliefde voor het werk van de prille Beatles, The Kinks, Ray Charles en allerlei garagerockers uit de sixties etaleerde. Inmiddels heeft ze ook al een tournee door Australië achter de kiezen, want haar eerste single schopte het daar tot een heuse radiohit.

Mocht u zich afvragen waar The Bohicas voor staan: hun bandnaam is een acroniem voor ‘Bend over, here it comes again’, een bargoense uitdrukking die zowel in militaire middens als op de werkvloer wordt gebruikt en waarmee op een cynische manier verwezen wordt naar bedenkelijke bevelen of initiatieven van een overste. Ze betekent zoveel als: ‘Hou je gedeisd tot de bui over is en doe daarna weer gewoon je zin.’

Simpele recepten

Op het podium maakten The Bohicas in Brussel nog een ietwat gezichtsloze indruk, maar hun rauw en strak gespeelde, gebalde songs duurden nooit lang genoeg om te vervelen. Aanstekelijk riffje hier, een leuke hook daar, een potige, energieke sound en naar de sixties verwijzende, vierstemmige zangpartijen: het Engelse viertal zweert bij simpele recepten die in het verleden al vaak genoeg zijn uitgeprobeerd om een zekere graad van succes te garanderen. The Bohicas spelen no nonsense rock-‘n-roll, bedekt met een poppy glazuurlaagje: degelijk, zij het niet altijd even prikkelend. Zo waaide ‘Crush Me’ voorbij als een flard bluesrock die afwisselend aan Dr Feelgood en Status Quo herinnerde, het luchtige ‘Somehow You Know What I Mean’ was iets te lang behandeld met Mr Proper en ‘Red Raw’ leek ons wel zeer nadrukkelijk bevrucht door ‘Lithium’ van Nirvana.

Gelukkig hadden The Bohicas ook nummers in de aanbieding die er meteen uitsprongen. In de Botanique zetten ze er bijvoorbeeld de beuk in met ‘XXX’, de single waarmee ze vorig jaar voor het eerst op tafel klopten, en ook ‘To Die For’ klonk behoorlijk onweerstaanbaar. Gitaristen Dominic McGuinness en Dominic John verdeelden de leadpartijen netjes onder elkaar, terwijl de ritmesectie er zorg voor droeg dat alles in beweging bleef. Hoezeer The Bohicas zich hadden verdiept in de Hamburgperiode van The Fab Four, bleek niet alleen uit ‘Do It For Your Love’, maar ook uit ‘Soldier of Love’, oorspronkelijk een hit voor de Amerikaanse r&b-zanger Arthur Alexander, die u misschien kent van het zowel door The Stones als Mink DeVille gecoverde ‘You Better Move On’. De ouderwetse ooh-oohs en shalala’s kregen we er gratis bij.

Eenvormigheid

The Bohicas klonken verre van onaardig, maar veel nieuws onder de zon hadden ze toch niet te bieden. De heren zochten telkens weer hun toevlucht tot dezelfde trucjes, waardoor vrij snel de eenvormigheid toesloeg. Het laatste kwartier van hun slechts vijftig minuten durende set was, wat ons betreft, het meest overtuigende: het warmbloedige ‘The Making Of’ werd voortgestuwd door een wiebelende bas, het puntige ‘Where You At’ masseerde de dansspieren en tijdens uitsmijter ‘Swarm’ gooiden zowel de groep als het publiek eindelijk alle remmen los. Jammer dat de Britten voorlopig niet méér songs van dat opwindende kaliber achter de hand houden.

Van pretentie kon je The Bohicas alvast niet beschuldigen en het pleit voor hen dat ze niet krampachtig proberen de coolste jongetjes van de klas te zijn. Bovendien zijn ze nog jong en kan het met hun carrière in wezen nog alle kanten uit. Maar om echt de wereld te veroveren, vertoont hun repertoire vooralsnog te weinig karakter. Niet dat we ons in de Botanique verveeld hebben, alleen zien we dit bandje nog niet zo gauw de loop van de grote rockrivier verleggen.

SETLIST: XXX / Crush Me / Only You / To Die For / Bloodhound / Somehow You Know What I Mean / Upside Down and Inside Out / Red Raw / I Do It For Your Love / Soldier of Love / The Making Of / Where You At / Swarm.