Positieve vibes alom, tijdens het optreden van Jamie Lidell. Er werd met de heupen gewiegd, met ledematen gewapperd en met kniezwengels geëxperimenteerd. Een feestje dus, hoor ik u denken. En inderdaad: da funk was nadrukkelijk in da house. Met dank aan de gesmeerd klinkende, voornamelijk uit zwarte medemensen samengestelde band.
What’s the fuss?
Het is alweer bijna twintig jaar geleden dat Jamie Lidell met Super_Collider de podia onveilig maakte en zich opwierp als een cutting edge-technoartiest. Zo herinneren ons nog een spectaculaire solo-performance tijdens Sonar in Barcelona, waar de man als een dolgeworden human beatbox te keer ging. Maar de tijden veranderen. Op een gegeven moment gaf de Brit zich over aan old school-soul en maakte hij een sierlijke duik in de mainstream, met Prince, Cameo en veteranen uit sixties r&b als lichtende voorbeelden. Zijn jongste solo-cd dateert al van 2013, maar daar komt op 14 oktober verandering in. Dan verschijnt namelijk ‘Building A Beginning’, naar zijn eigen zeggen een familieplaat, over zijn huwelijk met Lindsay Rome, die meeschreef aan de meeste nieuwe songs, zijn verhuizing naar Nashville en de geboorte van zijn zoontje Julian.
Toch niet beter de toog opgezocht?
Neen, want Jamie Lidell had er bijzonder veel zin in en gaf, samen met The Royal Pharaohs, een stomende show die blaakte van levensvreugde. Het ene nummer ging steevast in het andere over, waardoor het tempo hoog lag en het publiek nauwelijks een adempauze werd gegund. De band werd aangevuld met een extra percussionist, trompettist en een met gouden stembanden uitgeruste backingzangeres, maar het was vooral de pianist die met zijn Fender Rhodes kleur gaf aan het geheel.
De zanger, die alle hoeken van het podium verkende, gaf het publiek al een gul voorproefje van zijn nieuwe plaat, die hoorbaar beïnvloed is door artiesten als Stevie Wonder, Chaka khan en Bill Withers. ‘How Did I Live Without Your Love’, ‘Walk Right Back’ en de ballads, type ‘Me & You’ en ‘I Live To Make You Smile’ klonken ons nu al als potentiële radiohits in de oren. Maar de oudere publieksfavorieten werden zeker niet vergeten. ‘Multiply’, ‘Lil Bit More’, de jazzfunk van ‘Feel good’ en het massaal meegezongen ‘Another Day’, waarin Lidell, om zijn publiek te jennen, een stilte liet vallen: ze gingen er allemaal in als verse broodjes op zondagochtend. Tijdens de coda werd zelfs even met de nalatenschap van Burt Bacharach geflirt. “You’re the best crowd I could have hoped for”,wilde de ceremoniemeester nog kwijt. Nu ja, jijzelf mocht er ook wel wezen, Jamie. Monkelde hij eufemistisch
Materiaal voor uw snapchatverhaal?
Lidell die zich tijdens ‘Me and You’ als vredesapostel manifesteerde en de armen spreidde alsof hij iedere toeschouwer hoogst persoonlijk wilde komen omhelzen. Dat hadden we twee decennia geleden toch vrij onwaarschijnlijk geacht.
