Glass Animals is op het eerste gehoor een groep zonder scherp gedefinieerde persoonlijkheid. En toch wist ze het festivalpubliek te verleiden, dank zij ideeënrijke, postmoderne popsongs, die steevast op een onweerstaanbare groove waren gemonteerd.
What’s the fuss?
Glass Animals is, net als Radiohead, afkomstig uit Oxford en combineert een conventioneel rockinstumentarium met inventieve elektronica. Maar daar stoppen alle vergelijkingen. Met hun twee jaar verschenen debuut-cd ‘Zaba’ wierpen de heren zich al op als het nieuwe lieverdje van de Britse critici. En met hun volgende week te verschijnen ‘How To Be A Human Being’ zetten ze wellicht weer een stapje dichter naar het grote publiek. Volgens voorman Dave Bayley werd de plaat ingegeven door de belevenissen van een groep op tournee. Vooral toevallige conversaties in taxi’s en tijdens feestjes zouden als inspiratiebron hebben gediend voor de personages en situaties die in de songs naar voren komen.
Toch niet beter de toog opgezocht?
Welneen, want soms moet je een band live aan het werk zien om echt te snappen hoe hij functioneert. Cruciaal voor de sound van Glass Animals bleek bijvoorbeeld de wisselwerking tussen de drummer en één van de twee toetsenspelers die op gezette tijden intrigerende elektronische ornamentjes in de nummers aanbracht.Bayley zong doorgaans met een falset, waardoor het kwartet soms een beetje deed denken aan een weerbarstige tegenhanger van Whitney.
Maar net zo goed flirten Glass Animals met dance-invloeden of met ingrediënten uit het Brazilianse Tropicália-genre, waar Os Mutantes belangrijke exponenten van zijn.Nummers als ‘Gooey’ en het gedreven trip-hoppy ‘Toes’ waren bij de toeschouwers al aardig populair, maar een nieuwe song als ‘Pools’, werd met evenveel enthousiasme in ontvangst genomen. Wie al lang genoeg op deze planeet rondwandelt, zal hier zelfs echo’s uit het eighties-oeuvre van Scritti Politti hebben herkend.
Naar het einde toe kwamen de Glazen Beesten nog op de proppen met ‘Iko Iko’, een mardi gras-song uit New Orleans die bekend is van Dr John maar tijdens de sixties oorspronkelijk een hit was voor de girl group The Dixie Cups. Niet voor één gat te vangen dus, deze Glass Animals. Dat het publiek na afloop om méér schreeuwde, geeft aan dat u hen vanaf nu zeker in het oor mag houden.
Materiaal voor uw snapchatverhaal?
Mogelijk geïnspireerd door een sketch uit ‘In de Gloria’, kwam iemand uit het publiek op het idee een draad door te geven en binnen de kortste keren vormde die allerlei geometrische figuren boven de hoofden van de toeschouwers. Uiteindelijk kwam hij zelfs in de handen van zanger Dave Bayley terecht. Jawel, jongens en meisjes, op zo’n festival valt écht wel wat te beleven.
