Met het onlangs verschenen ‘Two Compilations’ en twee concerten in de AB sluit Gabriel Rios een periode af. De Puertoricaanse Gentenaar bereidt dezer dagen in New York de volgende fase van zijn carrière voor, maar keerde nog één keer terug naar de plek waar voor hem alles begon.
DA GIG: Gabriel Rios in AB, Brussel op 2/2.
IN EEN ZIN: Rios, die voor het eerst solo aantrad, wist ook met de uitgeklede versies van zijn songs moeiteloos te overtuigen en bouwde vervolgens, geheel onverwacht, ook nog een bruisend feestje met zijn band.
HOOGTEPUNTEN: ‘City Song’, ‘Broad Daylight’, ‘Swing Low’, ‘Voodoo Chile’, ‘The Dangerous Return’…
DIEPTEPUNTEN: geen
BESTE QUOTE: “We are all wearing suits, but we’re really behaving like children.”
“Ik wilde graag mijn liedjes eens spelen zoals ik dat thuis doe, in mijn eentje”, vertelde de keurig in het pak gehesen Gabriel Rios tijdens het eerste van zijn twee optredens in Brussel. “Alleen was ik bang dat er niemand in de zaal zou zitten. Nu blijkt dat er wél volk is, ben ik nog altijd bang, maar wees gerust: ik ben niet van plan de lege stoelen te tellen.”
Stoelen? Welja. Het zou immers een sobere, intimistische avond worden, met songs die eerder op het oor dan het middenrif waren gericht. De 33-jarige zanger stapte enkel in gezelschap van zijn Spaanse gitaar het podium op en gaf meteen een prachtig staaltje folky fingerpicking ten beste, in het van Dylan geleende ‘I Was Young When I Left Home’. ‘Wish’ neigde naar bossanova en het met een hoge falset gezongen ‘I’m Gonna Die Tonight’ was pure soul.
Rios klonk wel minimalistisch, maar legde desondanks de nodige dynamiek in zijn spel, bijvoorbeeld door de snaren af te dempen en zijn instrument louter percussief te gebruiken. Het stuiterende ‘Natural Disaster’ en het onverslijtbare ‘Broad Daylight’ bleven dus ook in hun uitgeklede versies moeiteloos overeind, terwijl gloednieuwe nummers als ‘City Song’ en ‘Swing Low’ het beste beloofden voor de nabije toekomst.
‘Tu No Me Quieres’, dat Rios ooit schreef uit heimee naar zijn thuisland, was pakkend, ook voor wie geen Spaans begreep, en de akoestische cover van ‘Voodoo Chile’ (yep, van Jimi Hendrix) getuigde van lef, visie en vakmanschap. ‘Briljant’, noteerden we in ons boekje.
Toen Gabriel Rios ‘een verrassing’ aankondigde, kreeg het concert echter plots een totaal nieuwe wending. “Ik apprecieer het enorm dat jullie voor mijn soloshow hebben gekozen”, meldde de zanger. “‘Daarom krijgen jullie er vanavond het concert van morgen als extraatje bovenop.” En warempel, na een korte pauze stapte zijn band uit de coulissen en werd, met de hulp van pianist Jef Neve, drummer Kobe Proesmans, percussionist Stoffel Verlackt en een contrabassist, het tempo gevoelig opgedreven.
Bovendien kwamen nu alle songs uit de in 2010 verschenen cd ‘The Dangerous Return’ aan bod. “Eigenlijk waren mijn muzikanten gewoon jaloers op ons privé-afspraakje. Vooral híj daar”, lachte Rios, terwijl hij de immer behaagzieke Neve aanwees. Met zijn ongetemperde speelplezier en verbluffende capriolen op het ivoor trok de laatstgenoemde regelmatig de aandacht naar zich toe, maar dat deed hij gelukkig zonder in egotipperij te vervallen.
Met ieder nummer -‘The Things We Know’, ‘Dauphine’, ‘Straight Song’- groeide het enthousisame in de zaal. Tijdens het drumloze ‘The Dangerous Return’, dat normaal nooit live wordt gespeeld, kreeg de groep versterking van een celliste en van Dick van der Harst die eerst de bandoneon en later, in het nieuwe ‘Learn to Bleed’, de elektrische gitaar beroerde.
Het nerveus stuiterende ‘Gulliver’ viel op door zijn dwarse ritmiek, het frivole ‘Orion’ klonk zo ouderwets dat het uit een musicial uit de jaren veertig kon zijn geplukt en in het energieke ‘You Will Go Far’ beukte Jef Neve zich een weg richting salsa, een kunstje dat hij zou herhalen tijdens het swingende ‘Cincomanos’ en het bij José Feliciano betrokken “El Raton’.
De ingetogen Puertoricaanse classic ‘Auscencia’, met alweer Neve in een sterrenrol, kantelde halverwege richting Cubaanse son. ‘Broad Daylight’ en ‘Natural Disaster’, die Rios eerder op de avond al had gespeeld, kregen in hun banduitvoeringen een totaal andere vibe en met ‘Tidal Wave’ en ‘Diamond’ (de enige bis) werd een feestelijk einde aan de avond gebreid.
Gabriel Rios en zijn maats beleefden tijdens hun meer dan twee uur durende set zichtbaar lol op het podium, een gevoel dat door de toeschouwers onvoorwaardelijk werd gedeeld. Rios toonde zich andermaal een veelzijdige artiest die over nog heel wat groeipotentieel beschikt. We zien nu al uit naar de eerste resultaten van zijn Amerikaanse avontuur.
Dirk Steenhaut
DE SELIST (solo): I Was Young When I Left Home / Wish / City Song / I’m Gonna Die Tonight / Old Shoes / Tu No Me Quieres / Natural disaster / Swing Low / Voodoo Chile. (Met band) ? / The Things We Know / Dauphine / Straight Song / Broad Daylight / The Dangerous Return / Learn to Bleed / Gulliver / Orion / You Will Go Far / Auscencia / Cincomanos / El Raton / The Natural Disaster / Tidal Wave // Diamond. Gabriel Rios speelt ook vanavond nog in de AB, met band en special guests. Dit concert is uitverkocht.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier