Florence + The Machine: Op handen gedragen

© Wouter Van Vaerenbergh
Michael Ilegems
Michael Ilegems Chef van Knack Focus en KnackFocus.be

‘Willen jullie ons koor zijn?’, vroeg Florence Welch. En of u dat wilde.

Volledig in het wit gehuld en met een groot glittergordijn achter zich, spurtte Florensche Welch een uur lang blootsvoets van de ene kant van het hoofdpodium naar de andere – van de beenbreuk die ze eerder dit jaar opliep, was geen spoor meer. Hier stond een frontvrouw in topvorm. Eat that, Dave Grohl.

Vocaal kwam Welch evenzeer acrobatisch uit de hoek. Ook al gaan de songs van Florence + The Machine nogal snel op elkaar gelijken, every color of her voice illuminated.

Geen one woman show

Al maakte ze er geenszins een one woman show van in Werchter. Haar Machine – er stond een man of tien mee op podium – speelde zich ook in de kijker. Vijf achtergrondzangeressen zorgden voor soul- en gospeltintjes, de blazers kregen vrij spel tijdens het meer teruggetrokken How Big, How Blue, How Beautiful (de titelsong van de recentste Florence + The Machine-plaat) en de harp stond mee centraal in Rabbit Heart (Raise It Up).

Ook het publiek mocht haar deel van het werk doen. ‘We hadden graag een heel groot koor meegebracht, maar daar hebben we te weinig tourbussen voor’, aldus Welch. ‘Willen jullie ons koor zijn?’ En of u dat wilde: u keelde de oerdegelijke uitvoeringen van Ship To Wreck, Spectrum, You’ve Got The Love en Dog Days Are Over maar al te gretig mee.

La Welsch begaf zich ten slotte nog al zingend tussen de mensenzee. Ze werd, letterlijk zelfs, op handen gedragen. She got the love.

SETLIST: What The Water Gave Me / Ship To Wreck / Shake It Out / Rabbit Heart (Raise It Up) / Sweet Nothing / How Big, How Blue, How Beautiful / Queen Of Peace / What Kind of Man / Spectrum / You’ve Got The Love / Dog Days Are Over

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content