Emeli Sandé kwam aan de oppervlakte door samenwerkingen met Professor Green en Wiley en ging daarna resoluut voor een solocarrière. Singles ‘Heaven’, ‘Daddy’ en ‘Next To Me’ bezorgden haar permanente aanwezigheid in de hitlijsten. Nu toert ze om haar debuutalbum ‘Our Version of Events’ te promoten, met tussenstop in het Koninklijk Circus.
DA GIG: Emeli Sandé @ Koninklijk Circus, Brussel op 02/04
IN EEN ZIN: Stemtechnisch konden wij Emeli Sandé op geen enkele fout betrappen, maar een overdaad aan ballads en vocaal machtsvertoon deed het concert verdrinken in pathos.
HOOGTEPUNTEN: Heaven, Next To Me
DIEPTEPUNTEN: Suitcase, Clown, Maybe
BESTE QUOTE: “Als jullie Emeli weer op het podium willen, dan zullen jullie haar moeten roepen!” De gitarist van Emeli Sandé laat zich voor de bisronde eindelijk eens in positieve zin opvallen door het publiek nog wat op te jutten.
Dat het aan power en dramatiek niet zou ontbreken, werd bij haar opkomen al meteen duidelijk: haar band die eerst op het podium kwam, lichten die flikkerden, een drummer die kolossaal op zijn vellen begon te meppen, achtergrondzangeressen die zich in een kerk in Harlem waanden en dan een publiek dat uitzinnig joelde toen Sandé zelf het podium betrad. Haar witte kuif had plaats geruimd voor een permanent. Haar outfit, die echt niet flatterend was voor haar rondingen, had ze op de kop getikt op de veiling van La Esterella’s garderobe. Ouderwets gekleed voor een dito concert, zeg maar.
Van het hippe geluid dat Sandé op haar singles tentoonspreidt, valt op de rest van haar debuut ‘Our Version of Events’ weinig te bespeuren. Drie vierde van die plaat is gevuld met krachtige ballads. Dat ze haar hits ‘Heaven’ en ‘Next To Me’ dan ook helemaal voor het einde van de show hield, was een risicovolle gok. Na opener ‘Daddy’, die andere single, volgde de ene na de andere powerballad waarin Sandé zich lustig kon uitleven als toonladderacrobate.
Dat gebrek aan variatie eiste al gauw zijn tol. Toegegeven, Sandé heeft een ferme strot en haar stemcapriolen zijn technisch onberispelijk, maar doseren staat niet in haar woordenboek. Geen enkele kans om uit te halen liet ze aan zich voorbijgaan. De arrangementen, en de clichématige gitaarsolo’s in het bijzonder, smeerden daar nog wat extra stroop over. Na vier songs hadden we het een beetje gehoord.
Emeli Sandé probeerde af en toe wel wat anders. ‘Where I Sleep’ kon doorgaan voor een reggae-uitstapje en een paar keer zette ze zich alleen aan de piano, maar ook die songs verdronken uiteindelijk in een teveel aan pathos.
Gelukkig kwam er dan eindelijk ‘Heaven’, met die drum ‘n’ bass-achtige beats, verrukkelijke strijkers en sporadische blazers. Het Koninklijk Circus ging voor het eerst volledig uit zijn dak en de woohoo’s in bisnummer ‘Next To Me’ breiden daar nog een gelukzalig vervolg aan. Met die nummers toont ze zich wel meer dan ‘een van de zovelen’.
Het promopraatje verkoopt Emeli Sandé als de ontbrekende schakel tussen Lauryn Hill, Massive Attack en Alicia Keys. Voor haar single ‘Heaven’ gaan die referenties zeker op, maar met de rest van haar set, een opeenstapeling van trage nummers en vocaal machtsvertoon, probeerde Sandé in het Koninklijk Circus vooral het gat op te vullen dat Whitney Houston begin dit jaar achterliet. Dat hoeft niet per se slecht te zijn. Het publiek at uit haar hand en was terecht onder de indruk van haar stemvermogen. De originaliteit daarentegen, die was een beetje zoek.
Jesse Van Pée
DE SETLIST: Daddy / Tiger / Suitcase / Where I Sleep / Clown / Breaking The Law / My Kinda Love / Read All About It / Maybe / The River / Hope / Wonder / Mountains / Heaven // Next To Me
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier