dEUS @ Lotto Arena

Geen idee of Tom Barman met de fiets was gekomen, maar het had gekund. Vrijdagavond speelde dEUS namelijk een thuismatch in een uitverkochte Lotto Arena. En wat voor één. Dit was het sterkste concert dat we van de groep zagen sinds de ‘Ideal Crash Tour’ van twaalf jaar geleden.

DA GIG: dEUS in de Lotto Arena, Antwerpen op 16/12.

IN EEN ZIN: een triomf op zowat alle fronten.

HOOGTEPUNTEN: ‘Easy’, ‘Instant Street’, ‘Dark Sets In’, ‘Keep You Close’, ‘Sun Ra’, ‘Hotellounge’…

DIEPTEPUNTEN: ‘The End of Romance’ was met zijn aan Gainsbourg verwante parlando de enige song uit de nieuwe plaat die live niet bleek te werken. En ‘The Architect’ natuurlijk, want ook al werd het goed gespeeld, wij blijven het -met permissie- een uiterst banaal nummer vinden.

BESTE QUOTE van Tom Barman, wellicht ten bate van twee verdwaalde aliens in de zaal: “Eij, wai zain deijus!’

Er was een moment tijdens de set waarop je weer helemaal besefte waarom dEUS ooit één van de beste en uniekste groepen van Europa werd genoemd: de almaar versnellende gitaarfreak-out in de tweede helft van ‘Instant Street’ had iets van een auditieve draaikolk die je als toeschouwer onverbiddelijk de diepte inzoog. Barman en de zijnen zaten toen acht nummers ver en hadden er intussen zelfs de grootste sceptici van overtuigd dat ze in absolute topvorm verkeerden. Hun zelfvertrouwen was terecht: net voor het concert kreeg dEUS platina uitgereikt omdat zijn jongste cd ‘Keep You Close’ in deze crisistijden 20.000 Belgische kopers had gevonden. Als klap op de vuurpijl bombardeerde iTunes het werkstuk in Nederland, Frankrijk en bij ons tot beste rockplaat van het jaar. Na het tegenvallende ‘Vantage Point’ beleven Antwerpens gODDELIJKSTEN dus een creatieve én commerciële renaissance. Zanger Tom Barman was vrijdag zelfs zo uitgelaten dat hij Balthazar, de band die het voorprogramma verzorgde, hoogstpersoonlijk kwam aankondigen.

De jongste jaren hadden we van dEUS iets teveel optredens gezien waarbij de leden op automatische piloot leken te vliegen. Toen we ons door files en rotweer een weg baanden naar de galmbunker naast het Sportpaleis, werden we dus heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Maar vanaf ‘The Final Blast’ en ‘Second Nature’ voelde je al hoezeer de muzikanten op elkaar waren ingespeeld en hoeveel zin ze er in hadden. Je zag het aan de zwierigheid waarmee Tom Barman op zijn tamboerijn tikte. Je merkte het aan de strakheid waarmee bassist Alan Gevaert en drummer Stéphane Misseghers de ritmische fundamenten legden, aan de veelkleurige gitaarmuren die Barman en Mauro Pawlowski samen optrokken en aan de uitgekiende samenzang. Kortom, in de Lotto Arena werd een dEUS grand cru ontkurkt die tong en gehemelte prikkelde.

Alle nummers uit ‘Keep You Close’ kwamen voorbij. Tijdens ‘Constant Now’, waarin Gevaert toonde dat hij ook vocaal zijn mannetje kan staan, kreeg het gezelschap versterking van twee blazers, die later ook hun opwachting maakten in ‘Twice (We Survive’), een in dramatiek gedrenkte song waarin Mauro met verve de zangpartij van Greg Duli overnam. ‘Easy’ klonk, met zijn schraapgeluiden en licht ontsporende toetsen, ongemeen spannend en ook het wurgend intense, aardedonkere ‘Dark Sets In’ deed de experimentele hoogdagen van dEUS herleven. En dan hebben we het nog niet eens over de lichtjes gepimpte versie van ‘Ghost’ of het even meeslepende als majestueuze titelnummer van de jongste cd gehad.

Maar ook de oudere fans kwamen tijdens de twee uur durende set uitgebreid aan hun trekken. dEUS putte uit al zijn platen en benadrukte zijn veelzijdigheid met de rauwe garagerock van ‘Oh Your God’, het broeierige en knarsende ‘Slow’, het ingetogen ‘Sister Dew’, het gedreven ‘If You Don’t Get What You Want’ of het kolkende ‘Bad Timing’. Goed, dEUS is niet meer dezelfde groep van twintig jaar geleden, maar ze klonk wél als een goed geöliede machine die, zoals geen andere, melodieuze gitaarpop naadloos kan verbinden met scherpgerande gitaarnoise (zie ‘Little Arithmetics’).

Meer oude bekenden kwamen we tegen tijdens de twee bisronden. Na de weerbarstige leftfieldrock van ‘Sun Ra’ volgden de dodelijke geluidssalvo’s van ‘Fell Off The Floor, Man’ en naar goede gewoonte ontplofte de zaal tijdens ‘Suds & Soda’, voor dEUS het perfecte alibi voor een uitgesponnen jam. De avond eindigde met twee rustpunten: ‘Nothing Really Ends’ en het nog altijd hypnotische ‘Hotellounge’.

De band die België als rockland ooit op de wereldkaart zette, wist het publiek eindelijk weer uit te dagen en naar de keel te grijpen zoals alleen de echte groten dat kunnen. Volgens de één dag eerder overleden journalist Christopher Hitchens schuilt het grootste kwaad van de wereld in de monotheïstische godsdiensten, maar aangezien ze bij dEUS alle vijf over gODDELIJKE gaven beschikken en één van hen een Barman is, denken we erover ons alsnog te laten dOPEN. Hun concert op het thuisfront was alleszins een triomf. Amen.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: The Final Blast / Second Nature / The Architect / Constant Now / Oh Your God / Slow / Easy / Instant Street / If You Don’t Get What You Want / Dark Sets In / Twice (We Survive) / Ghost / Keep You Close / Sister Dew / Little Arithmetics / Bad Timing // The End of Romance / Sun Ra / Fell Off The Floor, Man / Suds & Soda // Nothing Really Ends / Hotellounge (Be The Death of Me).
dEUS treedt vanavond nog op in Vorst-Nationaal.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content