Cat Power solo @ Les Nuits Botanique: Als een vis op het droge

Blikvanger tijdens de tweede avond van Les Nuits Botanique was het twee uur durende soloconcert van Cat Power. De zangeres wisselde oud en nieuw materiaal af met covers en begeleidde zich afwisselend op gitaar en piano. Zoals verwacht resulteerde dat in een set met ups en downs.

Geslaagde solo-optredens vertonen doorgaans een graad van intimiteit die artiesten met een band slechts bij hoge uitzondering weten te bereiken. Wie in zijn eentje op het podium staat, is vrij om de inspiratie van het moment te volgen en vermag het dus ook de toeschouwer te verrassen. Anderzijds heeft een zanger of zangeres, die zonder begeleiders in de schijnwerpers staat, niets of niemand om zich achter te verbergen. En laat dat nu net het grote probleem zijn van de Amerikaanse Chan Marshall, alias Cat Power. De dame gaat namelijk al jaren gebukt onder een heikele livereputatie. In die mate zelfs dat ze zich in de Rotonde van de Botanique ooit schuldig maakte aan het meest ontluisterende concert dat we ooit hebben moeten ondergaan.

In het verleden werden Marshalls tenenkrommende podiumprestaties afwisselend toegeschreven aan een verlammend soort plankenkoorts en overmatige alcoholconsumptie. In interviews benadrukt de zangeres weliswaar dat ze al tegenwoordig helemaal clean is, maar dat neemt niet weg dat ze zich tijdens tournees nog regelmatig als een ‘major fuck-up’ manifesteert. U begrijpt dus dat we andermaal met een bang hart en gemengde gevoelens naar het Koninklijk Circus togen. Er bestaan nu eenmaal twee totaal verschillende Cat Powers. De eerste is een getalenteerde songwriter die, in de veilige omgeving van de studio, tot dusver al negen uitstekende langspelers opnam. De tweede is een labiele persoonlijkheid die, en public, steevast een onzekere en wisselvallige indruk maakt.

Saai

Tijdens Les Nuits presenteerde Chan Marshall haar indie-folkliedjes in hun meest afgekloven vorm en dat deed ze met wisselend succes. Het eerste half uur van de set hanteerde ze een elektrische gitaar, die ze vrij stuntelig en zonder enige finesse bespeelde. Nummers als ‘Old Detroit’ en ‘Say’ klonken daardoor reliëfloos, monotoon en ronduit saai, wat ons meteen met het gevoel opzadelde dat het een zéér lange avond zou worden. Bovendien zat er een vervormingseffect op haar stem, waardoor haar teksten soms moeilijk te verstaan waren. Haar jongste cd, ‘Sun’, liet Cat Power volledig links liggen, met uitzondering van ‘Bully’, een nummer dat naderhand als bonusnummer aan die plaat werd toegevoegd.

Dit keer kregen de aanwezigen voornamelijk ouder werk geserveerd. Met het ietwat verbeten ‘Great Expectations’ greep de chanteuse zelfs terug op het twintig jaar oude ‘Myra Lee’. Voorts plukte ze nummers uit ‘Moon Pix’ en, tot zesmaal toe, uit ‘You Are Free’. Doordat Cat Power er een bijzonder slordige speelstijl op na hield, was het niet altijd duidelijk waar het ene nummer ophield en het andere begon. En ook haar onsamenhangende gebazel tussendoor moest je als toeschouwer voor lief nemen. De artieste worstelde zich moeizaam door haar set en benadrukte voortdurend hoezeer ze zich op het podium als een vis op het droge voelde. “I hope I do them -haar songs dus- alright. But.. oh boy!”, stamelde ze.

Zodra ze overschakelde op piano, bleek haar dat gelukkig heel wat beter af te gaan. Want ook al klonk de begeleiding van ‘Colors and the Kids’ uiterst minimalistisch, je voelde tenminste dat ze dit instrument enigszins beheerste. “I want to do this right”, prevelde ze, terwijl ze in opperste concentratie ‘The Greatest’ inzette. Missie geslaagd. En dat gold ook voor ‘Names’, een ballad over de beschadigde vrienden uit haar kindertijd en haar eigen getroubleerde adolescentie.

‘Sorry sorry sorry’

Toen Marshall daarna weer naar haar gitaar greep, bracht ze er gelukkig al iets méér van terecht, wat puike uitvoeringen opleverde van ‘A Good Woman’, ‘The Moon’ en het uit de film ‘Speaking For Trees’ afkomstige ‘From Fur City’. Naar aloude gewoonte schudde de artieste ook een groot aantal covers uit haar mouw. Haar eigenzinnige bewerking van ‘Satisfaction’ van The Stones stond nog altijd trots overeind, en ook wanneer ze putte uit het eclectische oeuvre van artiesten als Burt Bacharach (‘What The World Needs Now Is Love’), Phil Phillips (‘Sea of Love’), Moby Grape (‘Naked If I Want To’) of Michael Hurley (‘Werewolf’) putte, deed ze dat zeer behoorlijk. Toch was haar interpretatie- en inlevingsvermogen niet altijd even groot: ‘Pa Pa Power’ van Dead Man’s Bones steunde op een iets te simplistisch riffje en ook het van The Stooges geleende ‘I wannna Be Your Dog hadden we in de handen van andere artiesten al veel intenser en opwindender gehoord.

We zeiden het al: Chan Marshall maakte er met een zekere regelmaat een potje van. Hoe dat ging? Chan zette ‘I Don’t Blame you’ in de verkeerde toonaard in. Chan zei sorry. Chan miste een akkoord. Chan zei sorry. Chan liet haar plectrum valen en vond het niet meer terug. Chan zei sorry sorry sorry. Enzovoort. Authentiek gestuntel of bestudeerde nonchalance? De zangeres kwam er, bij het opvallend milde publiek, sowieso mee weg.

Aan het einde van de show haalde ze het boeket witte rozen, dat ze van een fan had gekregen, uit elkaar en deelde ze de bloemen uit aan haar fans. Sympathiek, maar het moest vooral verhullen dat niemand aandrong op een bisnummer. En ook al vertoonde haar optreden tijdens Les Nuits iets méér coherentie dan sommige vorige passages, de conclusie blijft dat Cat Power als performer de overtuigingskracht en het vakmanschap ontbeert om twee uur lang te blijven boeien. Pieken en dalen dus. Het is maar de vraag of we, na een carrière van twee decennia, nog op verbetering mogen hopen.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Old Detroit / ? / I Can’ t Get No Satisfaction / Great Expectations /Fool / Say / What The World Needs Now Is Love / Colors and the Kids / The Greatest / Names / I Don’t Blame You / Let Me Go / Maybe Not / Monster / Werewolf / Good Woman / The Moon / Sea of Love / I Wanna Be Your Dog / Naked if I Want To / From Fur City / Pa Pa Power / Bully / Metal Heart / French Song.