“Al vijftien jaar is Blonde Redhead een cultfenomeen. Met zijn verrassende nieuwe cd ‘Penny Sparkle’ hengelt het New Yorkse trio nu naar een plekje in de mainstream, maar blijkbaar staat de nieuwe formule nog niet helemaal op punt. Live maakt de groep zeker geen onuitwisbare indruk.” aldus Knack Focus-concertrecensent Dirk Steenhaut.
Da gig: Blonde Redhead in AB, Brussel, zaterdag 18/9
In één zin: Momenten van pure schoonheid werden in Brussel afgewisseld met flarden ontstellend banale elektropop.
Hoogtepunten: ‘Here Sometimes’, ‘Dr. Electroluv’, ‘Falling man’.
Dieptepunten: ‘Will There be stars’, ‘Not Getting There’.
Beste quote (en meteen ook de enige): ‘Merci beaucoup’.
Editors deden het, The Yeah Yeah Yeahs deden het, zelfs Radiohead deed het ooit: de gitaren opzij schuiven ten voordele van keyboards en elektronica. Ook Blonde Redhead kiest op zijn pasverschenen achtste langspeler voluit voor synthetische geluiden en gesamplede beats. Eigenlijk was die ontwikkeling enkele platen geleden al begonnen en hoewel ze op ‘Penny Sparkle’ nu tot in het extreme wordt doorgedreven, leidt het beslist niet tot een radicale ommekeer à la ‘Kid A’. Toch was het voor fans die de groep al trouw zijn sinds halverwege de nineties even slikken in de AB: van de scherpgerande dissonante gitaren, de no wave-invloeden en de noiseuitspattingen van weleer viel geen spoor meer te bekennen. In de plaats daarvan maakt Blonde Redhead nu een vorm van chill wave. Voor haar nieuwe cd trok de groep naar Stockholm, waar ze samenwerkte met Van Rivers en The Subliminal Kid, de producers van de jongste Fever Ray. Het resultaat? Een werkstuk waarop dromerige shoegaze wordt gekoppeld aan downtempo elektronica die beurtelings herinnert aan de verrichtingen van Lali Puna of de vroege triphop van Massive Attack.
In Brussel, waar Blonde Redhead occasioneel werd bijgestaan door een extra kracht op toetsen en percussie, viel die ‘nieuwe’ sound aanvankelijk best te smaken. Opener ‘Black Guitar’, een duet tussen de (voor de gelegenheid gemaskerde) Japanse chanteuse Kazu Makino en gitarist Amedeo Pace, klonk dromerig en sensueel, en de puur elektronische nieuwe single ‘Here Sometimes’ was met zijn geprononceerde beat zelfs nog overtuigender. Ook de stemmige podiumaankleding, met grote elektrische kaarsen en negen goudkleurige parasols die de onrechtstreekse belichting weerkaatsten, paste prima bij de suggestieve kracht van een trippy song als ‘Oslo’. Na een poosje begon de set echter in eendimensionaliteit te verzanden: de computerbeats die drummer Simone Pace naast zich moest dulden deden al te klinisch aan, terwijl ijle, kabbelende nummers als ‘Love or Prison’ en ‘Will There Be Stars’ nauwelijks méér bleken te zijn dan pluimpjes in een auditieve bries.
Geen toeval dus dat de eerste geestdriftige reacties van het publiek pas te noteren vielen toen de New Yorkers enkele parels opdiepten uit hun vorige cd ’23’, type ‘Spring and By Summer Fall’ (sprankelende droompop met twee sierlijk in elkaar hakende gitaren), het potige, door Amedeo Pace gezongen ‘Dr. Electroluv’ en de ontwapenend catchy titelsong. Een enkele keer werd er, met het nerveus rockende ‘Falling Man’, ook geput uit ‘Misery is a Butterfly’ en dat was één van de weinige momenten waarop de toeschouwer het gevoel had dat er echt iets gebeurde op het podium.
Met het gedreven ‘SW’ werd, na een uur, al een streep onder de set getrokken. Er volgde nog een drietal bissen, maar terwijl we ‘Not Getting There’ en het te lang uitgesponnen ‘Harry & I’ voorbij hoorden komen, bedachten we dat de jonge Hooverphonic anderhalf decennium in hetzelfde genre al overtuigender dingen had gemaakt. Dat Blonde Redhead na al die jaren, om de herhaling te vermijden, andere terreinen opzoekt, valt te begrijpen. Maar dat het daarbij terugvalt op formules die door anderen al veel creatiever zijn toegepast, valt allerminst toe te juichen. Een wisselvallig concert dus, waarin momenten van pure schoonheid werden afgewisseld met flarden ontstellend banale elektropop. Zonde.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Black Guitar / Here Sometimes / Spring and By Summer Fall / Dr. Strangeluv / Love or Prison / Will There Be Stars / Oslo / Falling Man / 23 / SW / Not Getting There / (We Are A Real Team ) Harry & I / Penny Sparkle.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier