BeraadGeslagen in Het Depot: gezellig verdwalen in Deinze en andere duizeldorpen

Hoe zet je een duizendpoot op het verkeerde been? Hoe blijf je consistent in je inconsistentie? Het antwoord op die examenvragen en nog veel méér vonden we in Het Depot, dat door het Gentse duo BeraadGeslagen doodleuk werd vertimmerd tot een Duizeldorp.

BeraadGeslagen is al meer dan tien jaar actief, maar komt, na een ep’tje uit 2016, pas nu toe aan het Grote Werk. Niet dat de twee bandleden hun dagen in ledigheid hebben gesleten. Ze zijn gewoon te druk bezig om voor al hun projecten een plekje in hun respectieve agenda’s te vinden.

Toetsenman Fulco Ottervanger -zeg nu zelf, zo zou u zelf toch óók willen heten?- is nog tot volgend jaar de officiële stadscomponist van de stad Gent, speelt bij de rockband Stadt, is de spilfiguur van jazztrio De Beren Gieren en maakte in 2015, samen met An Pierlé, de muziektheatervoorstelling Slumberland. Lander Gyselinck kent u dan weer als drummer van Stuff, LABtrio en talloze andere creatieve uitspattingen. Beide heren staan bekend als beslagen improvisatoren en ‘plezierige revolutionairen’, die met plezier van de geijkte paden afdwalen en nooit om een muzikale kwinkslag verlegen zitten.

Eind oktober verscheen hun langspeeldebuut Duizeldorp, dat ook centraal staat tijdens hun huidige tournee. Ottervanger en Gyselinck zijn dol op woordspelletjes en grossieren naar eigen zeggen in ‘lintjazz’ en ‘synthbebouwing’. Hun sound laat zich niet makkelijk omschrijven, dus lui als we zijn laten we het etiketten plakken aan BeraadGeslagen zélf over. Wat dacht u van garageboxmuziek, verandajazz, stoepdisco of rotonderumba? In de biotoop van de twee hyperkinetische Gentenaren geldt bij ieder kruispunt de ‘voorrang van slinks’.

Goedmoedig steekspel

BeraadGeslagen sloopt met zichtbaar plezier de muur tussen artiest en toeschouwer en speelt dus consequent in het midden van de zaal, omringd door het publiek. De muzikanten zijn aan elkaar gewaagd en door hun instrumenten recht tegenover elkaar op te stellen vergemakkelijken ze de muzikale dialoog. De drummer en klavierspeler wagen zich tijdens ieder concert aan een goedmoedig steekspel, waarbij ze elkaar jennen en uitdagen. Het resultaat is een onwaarschijnlijke fusie van jazz, elektropop, hiphop en lounge, die zich lijkt te voltrekken in een cartoonesk universum. Voor BeraadGeslagen is het podium een onbegrensde speeltuin, een plek waar humor en experiment elkaar nooit voor de voeten lopen.

De set in Leuven begon met onbestemd geritsel en gesteun. Percussiespeeltjes werden in stelling gebracht, gesampelde heliumstemmen losgelaten. Aanvankelijk deed het resultaat een beetje fragmentarisch aan. Nu eens dacht je getuige te zijn van een hoorspel met ‘bruitage’ als soundtrack, dan weer hoorde je funky spacejams, vol ontregelende ritmen maar gespeend van duidelijk afgelijnde songstructuren. Sommige synthmelodietjes –Bikini, Elektroliefje– klonken kinderlijk eenvoudig. Andere, zoals Duizeldorp, zetten je olijk op het verkeerde been en leken te gedijen in nauwelijks te beteugelen chaos.

Ottervanger verschanste zich achter een stapel keyboards, draaide aan knopjes, drukte effect- of vervormingspedalen in en toverde de raarste geluiden te voorschijn. Gyselinck drumde vaak met één hand en gebruikte zijn andere om een synthesizer aan te sturen, terwijl hij zijn tweede drumstick tussen de tanden geklemd hield. Never a dull moment: de heren gaven je voortdurend het gevoel dat hun muziek op elk willekeurig ogenblik een andere richting uit kon gaan en door die onvoorspelbaarheid gaven ze de verveling geen enkele kans.

Thema’s doken op en kwamen later onder een andere vorm weer terug (zoals in het statig begonnen Waltz). Ook al hoorde je soms echo’s van Flying Lotus of Hudson Mohawke, de Herbie Hancock van Rockit of de Stevie Wonder van Superstition, vaak had je de indruk dat BeraadGeslagen muziek maakte zoals de dadaïst Tristan Tzara poëzie schreef: door zinnen uit te knippen, ze in een hoed te gooien en ze vervolgens op een willekeurige manier weer aan elkaar te lassen.

Naslagwerk

Participatie van de aanwezigen werd duidelijk geapprecieerd. Op een bepaald moment liet Fulco Ottervanger een fototoestel rondgaan, waar iedereen naar hartenlust plaatjes mee mocht schieten. Tijdens Deinze mocht iemand uit het publiek een lijst met Vlaamse steden en dorpen voorlezen, terwijl Ottervanger met zijn bas een minimalistische groove uitrolde. In een ander nummer las hij uit een of ander naslagwerk een lemma over architectuur voor, terwijl Gyselinck zijn stem manipuleerde en verknipte.

De heren hadden ook échte songs in de aanbieding, zoals de fraaie, Nederlandstalige r&b-ballad Isabellade, oorspronkelijk geschreven voor Isabelle A, maar op de plaat gezongen door Charlotte Adigéry, u misschien bekend als de zeemeermin in WWWater. Live nam Fulco Ottervanger, net als in Suikerbeat, echter zelf de honneurs waar. En zo stonden de composities, met poëtische, licht absurdistische titels als Wolkwerpen of Grindbuffel, keer op keer in het teken van kwajongensachtig speelplezier.

Wie zich liet meedrijven op de muziek, werd meegenomen op een haast twee uur durende trip door steeds veranderende landschappen. Toch waren sommige stukken rechtlijnig genoeg om ook de danslustigen op hun wenken te bedienen. Net als Dans Dans en Stuff maakt BeraadGeslagen volstrekt unieke muziek die ook op buitenlandse podia gensters kan en zal slaan. Doen ze binnenkort uw eigen Duizeldorp aan, laat u dan zeker door deze twee klankentovenaars op sleeptouw nemen. Opwinding gegarandeerd.