Het Amerikaanse droompopduo Beach House, dat in het voorjaar één van de mooiste cd’s van het jaar leverde, is tegenwoordig opvallend ‘hot’. Zijn concert in de AB was dan ook al maanden uitverkocht.
DA GIG: Beach House en Holy Other in AB, Brussel op 18/11.
IN EEN ZIN: Doordat Beach House iets teveel op steeds hetzelfde procedé terugviel, gingen de songs na verloop van tijd eenvormig en onderling verwisselbaar klinken en voelden we onze aandacht steeds verder afglijden.
HOOGTEPUNTEN (Beach House): ‘Walk in the Park’, ‘Gila’, ‘On the Sea’; ‘Wishes’, ‘Myth’, ’10 Mile Stereo’.
DIEPTEPUNTEN: geen.
ENIGE QUOTE van Victoria Legrand: “Thank you for being with us tonight. Dit is hét concert waar we tijdens deze tournee wekenlang naar hebben uitgekeken.”
Afgelopen lente leverde het Amerikaanse Beach House met ‘Bloom’ één van de mooiste cd’s van dit jaar af en ruilde het definitief de underground voor de mainstream. Het droompopduo uit Baltimore is dezer dagen opvallend ‘hot’. Zijn concert in de AB was dan ook al maanden uitverkocht.
Als voorprogramma had Beach House de uit Manchester afkomstige DJ-producer Holy Other uitgenodigd. De man, die zijn identiteit zorgvuldig verborgen houdt, wordt dank zij donkere maar sfeerrijke platen als ‘With U’ (een ep) en ‘Held’, als een belangrijke exponent van de witch house beschouwd. Zijn elektronische collages klinken abstract en complex, maar ook bezwerend en kwetsbaar.
Met zijn trage, minimalistische grooves, verknipte stemmensamples en digitale onderwatergeluiden sluit Holy Other perfect aan bij de etherische soul van Balam Acab, How To Dress Well, James Blake en Mount Kimbie. De man dompelt je onder in een fascinerende klankwereld waarin emoties en verlangens nooit worden gefixeerd maar altijd in beweging blijven. Op zijn cd’s zorgt zijn eigenzinnige mix van ambient, garage, ontwrichte r&b en lethargische dubstep voor een bijzonder pakkende luisterervaring.
Het is een spookachtige soundtrack die zowel het einde van een relatie als het einde van de wereld zou kunnen inluiden. Op het podium zie je echter gewoon een man die aan enkele knopjes staat te morrelen, waardoor veel van de oorspronkelijke magie verloren gaat. Holy Other maakt fantastische muziek, maar ze komt oneindig veel beter tot haar recht in je huiskamer dan in een concertzaal.
Donkere silhouetten
Die vaststelling slaat tot op zekere hoogte ook op Beach House. Ook dát gezelschap reproduceerde trouw het geluid van zijn platen zonder dat uit het optreden een echte meerwaarde sprak. Zijn repertoire bestaat uit twee uitstekende en twee briljante langspelers, waarvan vooral de jongste twee, ‘Teen Dream’ en ‘Bloom’, tijdens de set aan bod kwamen. Het decor werd gevormd door vier houten boxen waarin langzaam draaiende ventilatoren verborgen zaten.
Live werden zangeres-toetsenspeelster Victoria Legrand en gitarist Alex Scally bijgestaan door drummer Daniel Franz, al had er om het even wie op het podium kunnen staan. De schaarse belichting droeg misschien wel bij tot de hypnotiserende aura van de muziek, maar had wel tot gevolg dat de toeschouwers, zelfs zij die vrij dicht bij het podium stonden, nauwelijks méér te zie kregen dan donkere silhouetten.
De ingrediënten van de Beach House-sound zijn inmiddels bekend: de in reverb gedrenkte, androgyne stem en het mistig aandoende toetsenwerk van Victoria Legrand staat, samen met de elegante gitaarmotiefjes van Scally, centraal in het klankbeeld, waarin je vage echo’s uit shoegaze en pop herkent. Geprogrammeerde ritmen gaan hand in hand met livedrums en melancholische sferen overheersen.
Eigenlijk zijn de meeste nummers opgebouwd volgens steeds hetzelfde stramien: de ene keer ligt het tempo een ietsje hoger dan de andere, maar voor het overige zijn de onderlinge verschillen vrij subtiel. Zeker, publieksfavorieten als ‘Lazuli’, ‘Norway’ ‘Zebra’ en ‘Myth’, schoten er meteen uit. Zelf noteerden we zelfs nog ‘Walk in the Park’, het statige ‘Gila’ (zie de cd ‘Devotion’ uit 2008) en het wat steviger ‘On the Sea’ (waarin de overgang van piano naar een kerkorgel een klassieke grandeur suggereerde) als hoogtepunten. In de loop van het anderhalf uur durende concert dreigden de songs echter in eenvormigheid te verzanden.
Verloren intimiteit
Beach House is vooral een aantrekkelijke sound, die dank zij de interventies van Scally en Franz net niet te zweverig wordt, maar live ontstellend statisch wordt gepresenteerd. In de knusse Rotonde van de Botanique, waar de groep een paar keer eerder speelde, was dat geen onoverkomelijke hindernis, maar nu Beach House in grotere zalen aantreedt, kost het haar veel meer moeite de intimiteit, die voor haar muziek onontbeerlijk is, in stand te houden.
Bovendien waren de teksten van de songs zo goed als onverstaanbaar: de geluidsmix zorgde ervoor dat enkel Legrands klinkers ons oor bereikten. Niet de beste manier om een innige band met je publiek te smeden, toch? Dat de toeschouwers amper werden aangesproken en de groep, na afloop, zonder een woord in de coulissen verdween, werkte de afstandelijkheid nog verder in de hand.
Begrijp ons niet verkeerd: het was een prachtig concert, dat met ’10 Mile Stereo’ tijdens de bissen een extra piekmoment liet optekenen. Alleen was het, in al zijn schoonheid, ook een beetje… saai. Om die reden slaagde Holy Other noch Beach House er dit keer in ons echt naar de keel te grijpen. We blijven hun platen koesteren, maar of we volgende keer nog gaan kijken? Daar zullen we toch eens diep over na moeten denken.
Dirk Steenhaut
SETLIST BEACH HOUSE: Wild / Walk in the Park / Other People / Lazuli / Gila / Norway / Heart of Chambers / Silver Soul / The Hours / On the Sea / New Year / Zebra / Wishes / Take Care / Myth // Real Love / 10 Mile Stereo / Irene.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier