Admiral Freebee @ AB: Teveel cabaret, te weinig rock-‘n-roll

Admiral Freebee heeft zowel een nieuwe cd als een nieuwe band en allebei beleefden ze hun live-première in een uitverkochte AB. De twee uur durende show, waarin songs uit ‘The Great Scam’ werden afgewisseld met oude hits, was er, naar ons gevoel, echter eentje van ups en downs.

“Het is cabaret!”, riep Tom Van Laere tussen twee nummers door. Daarmee vatte hij de teneur van zijn concert uitstekend samen. De man wil heel graag een entertainer zijn, en als daar een zekere pose bij hoort, tja, dan moet dat maar. Desnoods met een haarband, zoals een archetypische Amerikaanse blue collar rocker. Op het podium van de AB hield Admiral Freebee het midden tussen een beatnik, een rock’n’roll preacher, een clown en een soort Urbanus. Uit dat laatste mag u gerust begrijpen dat ook zijn humor van wisselend niveau was.

De zanger had zes begeleiders meegebracht en vooral de aanwezigheid van twee blazers zorgde voor een andere sound dan we tot dusver van hem gewend waren. Met een zinsnede als “I’m always hoping for the worst” leek hij het noodlot al tijdens het openingsnummer te willen tarten. Want hoe je het ook bekijkt, zo’n première brengt, zelfs voor een ervaren rot als Van Laere, onzekerheden mee. “Wat vinden jullie van mijn nieuwe band? Komaan zeg, dit is de eerste keer”, drong hij aan toen de toeschouwers aanvankelijk een beetje lauwtjes reageerden.

“Admiral Freebee!”, riep hij na ongeveer iedere song. Geloofde hij nu écht dat het publiek niet wist voor welke groep het kaartjes had gekocht? Of vreesde hij, doordat veel van zijn songs nogal nadrukkelijk op die van zijn helden zijn geënt, met iemand anders verward te worden? Het had gekund, want de aanstekelijke falsetfunk van ‘Always on the Run’ was bijvoorbeeld genetisch verwant met ‘Emotional Rescue’ van The Stones. En ook op zijn nieuwe cd ‘The Great Scam’, in New Jersey ingeblikt met producer John Agnello en topmuzikanten als Steve Shelley (Sonic Youth), J. Mascis (Dinosaur Jr) en David Mansfield (Bob Dylan),bezondigt hij zich aan gemakzuchtige recyclage. Het klinkt ons allemaal nogal vertrouwd in de oren: zelfs in de teksten krioelt het van de zinnen die schaamteloos gejat zijn van onder anderen Billy Bragg, Andrew WK, Tom Waits en Howe Gelb. Admiral Freebee appelleert in Vlaanderen aan een breed publiek, maar misschien heeft dat er wel toe geleid dat hij tegenwoordig iets te snel tevreden is?

Hoofdpijn

Zodra zijn muzikanten in de juiste groove zaten, serveerde Van Laere een fikse hap uit zijn nieuwste werkstuk en dat leverde mooie versies op van het meerstemmig gezongen en het door Senne Guns met een mid-sixties Dylanoreltje versierde ‘The Land of Lack’, het met harmonica en blazers bijgekleurde ‘I Don’t Want To Feel Good Today’ en het semi-akoestische Breaking Away’.

Tijdens ‘Nothing Else to Do’, de courante radiohit die ondergetekende bij iedere blootstelling spontaan huiduitslag bezorgt, schoten de toeschouwers eindelijk wakker. “Ha, blij dat jullie er al wat ontspannener bijstaan”, grapte de Admiraal. “Want daarstraks had ik de indruk dat jullie allemaal hoofdpijn hadden”. Ook de absurdistische ongein van ‘Do Your Duty’ of ‘Einstein Brain’, nummers die vooral geknipt zijn om mee te brallen wanneer je iets te diep in het drankbekertje hebt gekeken, ging er bij de aanwezigen moeiteloos in. Zelf troostten we ons intussen met de gedachte dat, als je maar lang genoeg wacht, alles vroeg of laat voorbijgaat.

Daarmee willen we echter niet suggereren dat er in de AB niks te genieten viel. Het van de Paul Butterfield Blues Band geleende ‘Get Out Of My Life, Woman’ werd, dank zij de toeters en het immer inventieve gitaarwerk van Tim Coenen (de enige Belgische muzikant die op ‘The Great Scam’ mocht meedoen) tot woeste hoogten opgestuwd. ‘Lucky One’ werd voor de gelegenheid zelfs getransformeerd in een vingerknippend swingnummer. “Hebben jullie vandaag de zomer gevoeld?, wilde Admiral Freebee weten. Wel, dààr gaat het over.”

Ale remmen los

Toen de artiest zijn klassiekers begon op te diepen, kwam de set als vanzelf in een stroomversnelling terecht. “Het concert is begonnen”, waarschuwde hij toen hij het twaalfde nummer van de avond, ‘Living For the Weekend’, inzette. Een traditioneel hoogtepunt volgde toen zowel Van Laere als Coenen aan een keyboard plaatsnamen met het oog op ‘Get Out of Town’. Vooral toen Jasper Hautekiet een machtige basriff in stelling bracht en bloeddorstige gitaren het overnamen, werden alle remmen losgegooid. Het stuiterende ‘Oh Darkness’ werd vanuit de zaal massaal meegezongen; het behoedzaam gespeelde ‘Rags ‘n’ Run’ en het onstuimig rockende ‘Ever Present’ maakten het helemaal af. Weer maakten we ons de bedenking dat Admiral Freebees debuut-cd wellicht nog steeds zijn beste is tot op heden.

“Ik weet met mezelf geen blijf. Dat is een goed teken”, meldde de Admiraal naar aanleiding van ‘Bad Year For Rock’n’Roll’, de eerste bis, waarin de trompettist en de saxofonist nog eens uitgebreid van jetje mochten geven. Na twee uur zat het concert, waarin Tom Van Laere zowel zijn beste als zijn irritantste kant toonde, erop. De man blijft een natuurtalent én een bevlogen performer, maar wanneer hij te hard probeert krijgt zijn show iets geforceerds. In één van zijn nummers legde hij, Joni Mitchell parafraserend, trouwens zelf de vinger op de wonde: “I like myself best / At times when I don’t try”. Ander heikel punt: anno 2014 omringt Admiral Freebee zich met prima muzikanten, alleen mist de groep voorlopig de scherpte die eerdere concerten zo opwindende maakte. Neem ons dus niet kwalijk dat we vloeken in de kerk, maar er is nog werk aan de winkel.

Dirk Steenhaut

Admiral Freebee speelt ook vanavond in de Brusselse AB. Er zij nog kaartjes verkrijgbaar.

DE SETLIST: Blues From A Hypochondriac / Last Song About You / Always On The Run / The Land Of Lack / I Don’t Want To Feel Good Today / Walking Wounded / Nothing Else To Do / Breaking Away / Do Your Duty / Get Out Of My Life, Woman / Lucky One / Living For The Weekend / Get Out Of Town/ Einstein Brain / Oh Darkness/ Rags ‘n’ Run / Ever Present // Bad Year For Rock’n’Roll / Trying To Get Away.