Zonovergoten retropop

Een koppel zijn ze niet, maar Zooey Deschanel en M. Ward – oftewel She & Him – hebben toch maar mooi een wolk van een plaat gebaard.

She & Him **** Volume Two

Double Six Records

She & Him: het klinkt als een romantische komedie met Hugh Grant, maar we moeten de huisvrouwen onder u teleurstellen. She is weliswaar Zooey Deschanel, een actrice met schattige Bambi-ogen, maar Him is geen derderangsacteur met kuiltjes in de wangen. Het gaat wel om niemand minder dan M. Ward, een zanger en liedjesschrijver – zeg maar gerust: de meest begenadigde countryfolkartiest this side of the Pacific. Samen vormen ze dus She & Him, een muzikaal duo dat al aan zijn tweede plaat toe is.

Behalve dat er kennelijk niet meer over originele albumtitels wordt nagedacht, noopt Volume 2 ons tot niet één negatieve gedachte. Het recept van She & Him is dan ook grotendeels hetzelfde gebleven: op ouderwets analoge wijze opgenomen countrypop, folkrock en onversneden retropop, waarin allerlei girl groups uit de jaren 60 weerklinken, maar evengoed de Traveling Wilburys en in het bijzonder – ook al horen we op Volume 2 alleen de stem van Zooey Deschanel – ene Lefty Wilbury ofte Roy Orbison.

Neem alleen al maar opener Thieves: één derde Only The Lonely, één derde You Got It en op het eind één derde I Will Always Love You van Dolly Parton, maar wát een song. Ook Lingering Still klinkt très Roy Orbison, inclusief de alweer schalks naar Only The Lonely knipogende backings.

En omdat we echt dringend aan een nieuw shot She & Him toe zijn en onder de stolp van onze koptelefoon willen verdwijnen, beperken we ons verder tot de absolute highlights. We vermelden graag In the Sun, dat afwisselend voorthuppelt op een pianodeun en een basriedel, maar voor alle zekerheid ook nog wordt voortgestuwd door een achtergrondkoor – courtesy of Tilly And The Wall. Maar ook Me And You, dat we alleen maar kunnen omschrijven als een Caribische countrysong. En Sing, een – welja – meezinger die halverwege on hold wordt gezet voor een hemels duet van viool en Hammondorgel. En dan vergeten we nog de twee straffe covers op Volume 2: Ridin’ In My Car van het New Rhythm and Blues Quartet en Gonna Get Along Without You Now van Skeeter Davis, waarvan u de aha’s en uhu’s zonder enige twijfel al na het tweede couplet meeneuriet alsof u nooit iets anders hebt gedaan.

Volume 2 is better, faster, stronger en klinkt nog meer zonovergoten dan Volume 1. Misschien wel de beste plaat die Phil Spector nooit gemaakt heeft.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content