The Last Poets: het begin van de hiphopgeschiedenis

Het titelloze debuut van The Last Poets en opvolger ‘This Is Madness’ lagen aan de grondslag van de hiphop.

WAT?
Hiphop is een huis met vele kamers, maar ook de fundamenten zijn gelaagd. Wie nu precies de eerste steen heeft gelegd, blijft ook vandaag nog voer voor discussies, caféruzies en de occasionele drive-by shooting. Voor elke connaisseur die ‘Rapper’s Delight’ uit 1979 als de eerste hiphopsong aanduidt, is er wel een deskundoloog die er fijntjes op wijst dat hiphop teruggaat op de talking blues van Woody Guthrie en dat pakweg ‘Subterranean Homesick Blues’ van Bob Dylan misschien wel het eerste rapnummer is.

Louter om de lieve vrede stellen we hier een compromis voor: voortaan laten we de hiphopgeschiedenis beginnen bij The Last Poets. Die groep heeft het genre rond 1970 in een definitieve plooi gelegd: zowel qua vorm (minimale, Afrikaanse ritmes) als qua inhoud (militante teksten over black power en bange blanke mannen, tiens). The Last Poets werd in het leven geroepen in Harlem – de symboliek! – op de verjaardag van Malcolm X – het toeval! – door drie zwarte brothers die elkaar hadden leren kennen in de gevangenis – de ironie!

Een prachtig uitgegeven digibook bundelt nu hun titelloze debuutplaat en opvolger ‘This Is Madness’ uit respectievelijk 1970 en 1971. Een waar hiphop-o-rama over raciaal geweld (‘Wake Up, Niggers’), de burgerrechtenbeweging (‘When The Revolution Comes’), en de soort negerinnenkonten die ook Robert Vuijsje weleens bezingt (‘Black Thighs’); gebracht door een badmouting Martin Luther King op amfetamines.

GEPREZEN OF VERGUISD?
Hun debuutplaat haalde zowaar de top 10 van de Amerikaanse albumcharts, maar Richard Nixon was minder enthousiast. Hij liet hen vanwege ideologische banden met de Black Panthers opvolgen door de FBI.

EN VANDAAG?
Met dit digibook – inclusief drie bonustracks, waaronder eentje met Jimi Hendrix – worden The Last Poets eindelijk gerehabiliteerd als hiphoppioniers.

CUI BONE?
Sugar Hill Gang pikte hun minimale rapstijl op, groepen als Public Enemy en Rage Against The Machine hebben goed naar hun militante rants geluisterd en ook contemporaine brotha’s als Common, El-P, Kanye West en Nas doen er vandaag nog hun voordeel mee. Say it out loud!

Vincent Byloo