Na één veelbelovende single lang geleden komt The Joy Formidable, een grungy trio uit Wales, eindelijk met een debuutplaat.
The Joy Formidable ***
The Big Roar
Indierock
Altantic
Loze beloften: er worden er in de NME’s van deze wereld haast evenveel gelanceerd als in verkiezingsfolders en nieuwjaarsbrieven. Gelukkig valt er aan muzikale beloften toch altijd wel een béétje plezier te beleven. Neem nu The Joy Formidable: in 2008 mocht het Britse trio onze autoritten geregeld opfleuren met Austere, een door swingende bastonen en kraaiende vocalen voortgestuwde geluidsorkaan, maar daarna was het even snel weer uit ons leven verdwenen als de meeste echtgenoten uit dat van Liz Taylor.
Was The Joy Formidable ten prooi gevallen aan het hongerige beest dat de muziekindustrie is? Een stel jonge honden dat het gevreesde vierletterwoord ‘hype’ niet heeft overleefd? Drie roekeloos aanstormende, maar al even snel tegen een muur van verwachtingen aansmakkende talenten die dan ijlings over de boulevard of broken dreams zijn afgevoerd naar het dichtstbijzijnde kerkhof van hasbeens en would-have-beens?
Toch niet, want terwijl wij even de andere kant opkeken – een opwaaiende zomerjurk, we presume – mikte het Welsche trio haast heimelijk een stuk of wat irreguliere releases op de markt. Twee jaar geleden was er het minialbum A Balloon Called Moaning, vernemen wij nu, niet veel later al even ongebruikelijk opgevolgd door de liveplaat First You Have To Get Mad. Twee releases die geniepig onder onze radar doorsuisden, maar aan die discretie komt nu een einde.
Anno 2011 laat The Joy Formidable met luider stemme van zich horen door middel van The Big Roar, hun officiële debuut, en een krachtige brul it is. Stevige powerpop meets indierock is wat u mag verwachten, zo nu en dan intens verhevigd met gitzwarte shoegaze en withete noise. Welgekomen stoorzenders van dienst zijn een stel ferm uit de kluiten gewassen grungegitaren, want niet zelden worden we op The Big Roar naar de vroege jaren 90 teruggeworpen.
Als het Britse duo Blood Red Shoes kiest voor een minimale interpretatie van grunge, dan staat The Joy Formidable voor een meer gelaagde, breed uitwaaierende variant. Denk aan de springerige powerpunk van Sons And Daughters, maar dan met de epische spankracht van Arcade Fire en gelardeerd met de drammerige fuzz en distortion van Sonic Youth. De krolse stem van zangeres Ritzy Bryan indachtig, mag u overigens gerust ook aan The Breeders of Yeah Yeah Yeahs denken.
Vincent Byloo
