The Internet, nog altijd weinig meer dan een hipstervariant op Bruno Mars

The Internet heeft een nieuwe plaat uit. Eentje zoals badschuim: leuk voor even, maar het effect blijft niet duren.

Toen we in 2011 voor het eerst kennismaakten met The Internet moesten we even gniffelen met die naam. Grappige vondst, voor een zijproject, een afsplitsing van de destijds notoire Odd Future-kliek rond Tyler, The Creator. Een van hun eerste singles heette Cocaine, een nogal pikant relaas van een avondje uit – ‘She high as fuck up in my truck/ Shocked up, looking for a bitch to fuck’ – , uitdagend gezongen door de openlijk lesbische Syd Tha Kid. Geestige gimmick. Zeven jaar later, en het zijproject is aan zijn vierde elpee toe. Syd is geen ‘kid’ meer, en niemand die nog over Odd Future praat.

En toch vinden we het nog steeds moeilijk om de band als een volwaardige unit met hoge creatieve waarde te beschouwen. Want The Internet is weinig meer dan de hipstervariant op wat Bruno Mars aanvangt met de klatergouden funkpop van de jaren tachtig: een afgestofte, met een Instagrambril op de neus ontlede update van seventies-soul, glitterfunk en de contemporaryr&b van de jaren negentig. Een stijloefening die ze inmiddels tot in de fijnste details beheersen, zie schuifelende singles als Roll ( Burbank Funk) en La Di Da, afrodisiaca voor enkels en heupen. Maar vocaal kan Syd zich niet meten met pakweg Erykah Badu, en het broeierige slaapkamersfeertje werkt op den duur eerder slaapverwekkend dan prikkelend. Een plaatje zoals badschuim: leuk voor even, maar het effect blijft niet duren.