Reissue van de week: Tricky – ‘Maxinquaye’

Anno 1995 was Maxinquaye een in weldadige wietwalmen gehulde ambientplaat waarop Tricky de triphop van Massive Attack diep onderdompelde in een bad van noisy dub, experimentele hiphop en een onbestemde echo van de prille grungebeweging.

Tricky – Maxinquaye ****

Triphop

Music On Vinyl

WAT?Wie op vrijdag 27 april niets beters te doen heeft dan domweg naar zijn tv te staren, kunnen we van harte een retourtje Londen aanraden. Voor het eerst in vijftien jaar zullen Tricky en zijn gewezen love interest Martina Topley-Bird ‘m die avond in de O2 Arena nog eens samen van jetje geven – zij het op louter muzikale wijze. En wie daar Pavlov-gewijs al hevig van begint te saliveren, kan maar beter nú een teiltje onder zijn kin binden, want het echt goede nieuws moet nog komen: de baanbrekers van de triphop zullen er Tricky’s debuut Maxinquaye integraal live brengen. Ter voorbereiding op dat ongetwijfeld memorabele moment kunt u natuurlijk de deluxeversie-met-bonus-cd van drie jaar geleden in huis halen, of waarom niet: de kakelverse vinylreissue die heden naar onze contreien wordt verscheept.

Anno 1995 was Maxinquaye een in weldadige wietwalmen gehulde ambientplaat waarop Tricky de triphop van ex-werkgever Massive Attack diep onderdompelde in een bad van noisy dub à la Lee ‘Scratch’ Perry, experimentele hiphop in de traditie van Public Enemy en een onbestemde echo van de prille grungebeweging. Maar dé ster van Maxinquaye was zonder twijfel zangeres en Tricky’s toenmalige muze en vriendin Martina Topley-Bird, die door een zetfout in de originele liner notes jarenlang verkeerdelijk bekendstond als ‘Martine’.

GEPREZEN OF VERGUISD?
Rolling Stone haalde vier sterren boven voor Maxinquaye – dat betékende toen nog iets – en Spin vond het de op één na beste plaat van 1995: na Moby, maar vóór PJ Harvey, Pearl Jam en de Peppers. Bij NME stond Maxinquaye zelfs helemáál boven aan het eindejaarslijstje.

EN VANDAAG?
Zelfs de oude zeuren die Tricky’s debuut zeventien jaar geleden een bij elkaar gesampelde non-plaat vonden, noemen ze nu het hoogtepunt van muzikaal postmodernisme. Nuff said.

CUI BONE?Roots Manuva en Sneaker Pimps zijn zonder meer de grootste epigonen van de jonge Tricky, maar ook Damon Albarn heeft goed naar Maxinqaye geluisterd en ’the black Dietrich of soul’ Martina Topley-Bird dankt haar doorbraak aan de plaat.

Vincent Byloo

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content