M.I.A.: Plaat van extremen

‘// / Y /’ – lees: Maya – is de derde plaat van Tamiltijgerin en elektrowonder M.I.A. Gelukkig wordt er niet alleen met typografie gestoeid.

M.I.A. *** // / Y /

Elektro

N.E.E.T. / XL Recordings

Politiek of maatschappelijk geëngageerde vrouwen hoeven niet altijd van het type Kristien Hemmerechts of Zuster Monica te zijn. Neem nu Mathangi ‘Maya’ Arulpragasam, kortweg M.I.A. Militanter vind je ze niet – Maya is een toegewijde Tamiltijgerin – maar op háár tronie woekert geen lipbegroeiing, aan háár tater ontsnappen geen protserige praatjes en uit háár pen vloeien geen feministische kutboeken.

Jawel, ook Maya doet kond van haar onvrede met Het Systeem en haar kritiek op De Wereld, maar ze verklankt dat ongenoegen wel in compromisloze grime, broeierige dancehall en verschroeiende elektrotrash. Wie overigens dacht dat haar grote doorbraak of haar recente moederschap daar verandering in zouden brengen – de Tamiltijgerin heeft vorig jaar een welp geworpen – heeft verkeerd gedacht. M.I.A. is er sinds het mainstreamsucces van Paper Planes alleen maar vastberadener, strijdvaardiger en krijgszuchtiger op geworden.

‘I really love a lot,’ klinkt het op haar nieuwste plaat, ‘but I fight the ones that fight me.’ U denkt beter twee keer na vooraleer u de toorn van vrouwe Arulpragasam over uzelf afroept. M.I.A. is misschien een goedmenende guerrillera, maar evengoed een doortastende. Hoor bijvoorbeeld hoe het ritme in Steppin Up wordt aangegeven door een reutelende kettingzaag. Of hoe nummers als Meds And Feds en Born Free door woeste punkgitaren worden doormidden gekliefd.

// / Y / is nog meer dan haar twee voorgangers een plaat van extremen. Extreme industrial en digitale punk aan de ene kant, maar ook extreem dansbare R&B-deuntjes als XXXO en Tell Me Why aan de andere kant. Nope, zelfs simultaan op twee gedachten hinken is niet langer een exclusief prerogatief van de Zuster Monica’s dezer wereld.

Vincent Byloo

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content