Dikke ontpopt zich op zijn debuutalbum als een Zuid-Hollandse variant op Drake

Wie is Dikke? Een Limburgse rapper die zich weleens ‘Biggie van de wijk’ laat noemen.

Is er onder onze driekleur plaats voor twee rappers die zich in de lokale voertaal uitdrukken en expliciet hun (over)gewicht in de schaal leggen? De vergelijkingen tussen Dikke – Mohamed Eddahbi Agounad op het belblaadje van de contacttracers – en Zwangere Guy zijn snel gemaakt. Beide volslanke heren legden in hun jongere jaren een hobbelig straatparcours af en ratelen openhartig over de moeilijkheden, verlokkingen en morele struikelblokken op hun tegenwoordig rechte pad. Tot zover de gelijkenissen.

Want Zwangere en Dikke zijn twee straatdichters van een compleet ander kaliber. Op 130 kilo geen opgestoken middenvingers naar het politieke establishment, bijvoorbeeld. Het vergrootglas waarmee Gorik van Oudheusden zichzelf en de wereld rond zich onder de loep neemt, levert veelal gensters op, terwijl Agounad een pak bedaarder verslag doet van zijn levenswandel. Tijdens Paranoia, een battle der bolle buiken, is het contrast in stijl en temperament even groot als het verschil tussen een botermes en een machete.

‘Biggie van de wijk’, noemt Dikke zich, en met de hoes van zijn debuut refereert hij aan een legendarische fotosessie van zijn voorbeeld, The Notorious B.I.G. Geinige knipoog, want de onderwereld van Maasmechelen is niet die van New York, natuurlijk. Biggie lag al onder de zoden toen hij pas 24 was, de één jaar jongere Agounad is vast van plan dat lot te ontlopen en telt honderduit zijn zegeningen. ‘Ik droom van bolides maar weet dat het ook anders kan’, poneert hij in opener Zuid-Frankrijk. Boefjes in spe, in de houdgreep van het materialisme, werpt hij dan ook wijze raad toe, zoals in Tegenstrijd: ‘Wees niet jaloers op wat een ander heeft gekregen/ Je weet nooit wat bij een ander is verdwenen.’

De meeste hooks en refreinen zijn met het gladde omhulsel van Auto-Tune gevernist, op de zangerige wijze van Drake, en met een minimale kennis van het Hollandse straatjargon komt u een heel eind bij het ontcijferen van Dikkes vandalenstreken. Ter illustratie, uit de afsluitende titeltrack: ‘Ik ben op zoek naar die geluk, alleen mijn moeder weet waarom/ Loop heel me libie in de wind, ma bradda wanneer schijnt de zon/ Ik heb piloot dus ik ben laag, en bro die assie klapt me long.’ Die jeugd van tegenwoordig!