De krachtige droompopplaat van Beach House

Na het succes van ‘Teen Dream’ is het Beach House enkel aan ambitie gegroeid. Op vierde worp ‘Bloom’ zetten ze hun atmosferische droompopsongs opnieuw kracht bij.

Beach House ***

Bloom

Droompop

Bella Union

Derde keer bleek goede keer voor Beach House, toen het duo in 2010 met Teen Dream hun droompopformule op scherp zette. De dikke nevels reverb rond hun eerste releases klaarden op, en de vederlichte doch aangrijpende melodieën kregen van producer Chris Coady (TV On The Radio, Yeah Yeah Yeahs) een extra laag glans en grandeur aangesmeerd. Het resultaat was een wolk van een plaat die unaniem lovende reviews losweekte.

De droom is nu werkelijkheid: Beach House speelt mee met de grote jongens in de opperste echelons van de indiepop. Gedaan met het laten doorsijpelen van een donzige gloed door halfopen jaloezieën, op Bloom – zeg maar: ‘de moeilijke vierde’ – rukken Victoria Legrand en Alex Scally met ambitie de mistgordijnen uit hun hengsels.

Het panorama oogt vertrouwd: eenvoud siert de songs en variatie zit hem in de kleinste hoekjes. Het kinderlijk naïeve Casiodeuntje doorheen Lazuli bewijst alvast dat ze de kunst om eerstegraads notenleerbalken in meeslepende riedels om te turnen niet verleerd zijn. Met een nieuwe Beach House op de kalender valt het hooikoortsseizoen vroeg: in Myth en Wild dansen de vertrouwde synthesizers en orgelakkoorden als gewichtloze pollen een sierlijk luchtballet op de kurkdroge maat van aftandse drumcomputers.

U merkt, hun beproefde recept bevat weinig nieuwe ingrediënten: enkel het glazuur blinkt harder. De zich in tremolo ontspinnende gitaarweefsels klinken nu nog fijner, al toont Scally zich in Troublemaker ook onderlegd in de twang van Duane Eddy en tijdens Wishes geeft hij Johnny Marr zowaar een veeg uit de pan. Legrand, nog steeds bevangen door dezelfde tocht als Nico en Hope Sandoval, bespeelt de gevoeligste snaren en de sterkste hooks zijn die van haar. U weet ze te vinden in het refrein van Other People en op het bruggetje in het sober met piano aangeklede On The Sea.

Als hun vierde album ons iets vertelt, dan wel dat Beach House tot een huis van vertrouwen is uitgegroeid. Wie hun af- en aanzwellende droompop niet lust, zal ook deze keer niet plooien. Fans zullen smullen, de twijfelaars blijven twijfelen. Ons stijgt Bloom niet zo daadkrachtig naar het hoofd als Teen Dream, maar de kans op een laatbloeier is niet gering. Een vierde ster houden we voorlopig in beraad. Misschien rijst ze alsnog eind december, tegen lijstjestijd. We weten het u te melden.

Jonas Boel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content