Brockhampton-zanger Kevin Abstract legt zijn hart en brein bloot op ‘Arizona Baby’

Hij zorgde vorige zomer met zijn crew Brockhampton voor een stomend feestje op Pukkelpop, nu is hij in z’n uppie openhartig op een tweede soloalbum. Kevin Abstract brandt een kaarsje bij zijn ziel, Frank Ocean achterna.

Als de hele wereld al vijftien jaar zit te wachten op een nieuw album van Outkast, dan geef ik toch gewoon zelf de aanzet? Het kon de gedachtegang geweest zijn van Kevin Abstract, de facto leider van het hiphopcollectief Brockhampton, toen hij aan deze tweede soloplaat begon. Richtte hij zich eind vorig jaar tenslotte niet met een schietgebedje via Twitter tot André 3000 himself, met de vraag om advies? Die afwisselend ratelende en zangerige flow van André had Abstract al onder de knie, weten we sinds de drie elpees waarmee Brockhampton in 2017 zijn doorbraak forceerde. Komen daar, zoals in het openingsduo Big Wheels en Joyride, ook nog eens staccato stuiterbeats, fiftiesgitaar en hupse blazertjes aan te pas, dan is de vergelijking volmaakt.

Clifford Simpson – zoals hij echt heet – viert komende zomer zijn 23e verjaardag en is een kind van zijn tijd: het post-Kanyetijdperk waarin rappers meer dan ooit hun gelittekende hart en getroebleerde brein blootleggen. Het in barbecuesaus gemarineerde Georgia is zorgeloze, naar Ray Charles knipogende zomerpop, maar dan gaan de gordijnen dicht met Corpus Christi, waarin Simpson over droevige jazzakkoorden een kaarsje brandt bij zijn ziel: ‘None of my boys know how to cope with this shit/ We was on tour in Europe, I tried coke with this kid/ See, I need anything that make me feel less lonely/ I get called a snake, a liar, a faggot, and a phony.’

Corpus Christi is de Texaanse kuststad waar Simpson ter wereld kwam. Homoseksuele rappers zijn er bepaald niet dikgezaaid, en in zijn mormoonse gezin viel zijn geaardheid al helemaal niet in goede aarde. Crack roken kon wél op genade rekenen, zo blijkt uit de geile gospel – kán, ja! – van Use Me, over leven onder de dubbele moraal van zijn strenggelovige moeder: ‘Take it all with speed and ease/ He like me on my knees.’ Doordenkertje.

Outkast mag dan een lichtend voorbeeld zijn, het pad dat zich voor Kevin Abstract uitstrekt, werd nog het meest geëffend door Frank Ocean en Tyler, The Creator. Invloeden die samensmelten in het op een psychedelische bloemenweide geoogste American Problem: ‘Ninth grade, Tyler was the illest shit I ever heard/ Going to his concerts, no mask, singing every word.’ Schattig. Ze worden toch snel groot, meneer.