Anderson .Paak brengt de kanonnen in stelling op zijn nieuwe plaat ‘Oxnard’

De derde van Anderson .Paak is de stijlvolle big budget-thriller die volgt op de twee onafhankelijke arthousereleases. Zijn naam staat nu in en tussen de sterren geschreven, hou de popcorn dus maar klaar.

Brandon Paak Anderson (32) moet een gelukkig mens zijn. Hij heeft de glimlach en charmes van een Hollywoodster en talent te over. Kan bogen op een haast smetteloze livereputatie en groeide zo uit tot lieveling van de critici. Klom, via noeste arbeid en zelfmotivatie, uit de goot en naar de hiphoptop. Life goals-punten in ’t kwadraat. Kortom, wat getatoeëerde, lettergrepen vretende brothas betreft komt Paak aardig in de buurt van de ideale schoonzoon. Pech trouwens, want hij is een toegewijde familieman. Ook dat nog.

De voormalige protegé van Dr. Dre, hier in de kleine lettertjes als (executive) producer, is klaar voor het volgende niveau. De lat ligt hoog en trilt een beetje. Het hele album volgt namelijk de plot van een blockbuster. Begintune The Chase refereert ongegeneerd aan de blaxplotationfilms en bijbehorende soundtracks van de seventies – denk Shaft en Isaac Hayes. Headlow is broeierige funk over (de gevaren van) orale wagenseks, en Kendrick Lamar draaft op in het zwierige Tints, een zomersingle die te laat (begin oktober) op het appel verscheen. In Who R U? demonstreert Dre dat hij zijn fingerspitzengefühl voor complexe maar aanstekelijke ritmes geenszins is verleerd, en was 6 Summers niet zo politiek geladen – yep, ook Paak heeft beef met Trump -, dan was het een prima themamuziekje geweest voor een Latijns-Amerikaans drugskartel.

Geen verrassingen, maar ook geen tegenvallers. In het aan Afrikaanse spirituals opgehangen Saviers Road wijkt Paak nog het meest af van zijn zelf uitgestippelde pad, maar dan hebben we de introductie zo wel wat gehad, denkt de regisseur, en brengt hij – zoals het in een ware actiethriller hoort – de kanonnen in stelling. Onder meer Snoop Dogg, Pusha T, J. Cole, en Q-Tip springen ten tonele en knallen Oxnard richting een genietbaar spektakel van West Coast-rap, hitsige r&b en confettifunk.

En zo valt de tweede helft van Oxnard ten prooi aan het playlistdenken – een beetje van alles en nog wat. Twee jaar geleden liet Paak zich tijdens een interview ontvallen dat hij in de studio had gezeten met Flying Lotus en Thundercat. Die plaat is dit dus niet geworden, maar we willen ze graag en wel zo snel mogelijk horen.