Brusselse pianiste-chanteuse Iliona heeft alles om de nieuwe Angèle te worden

Iliona klinkt als Angèle die het vroege werk van James Blake een oplapbeurt geeft. De Brusselse pianiste-chanteuse maakt binnenkort kans op een Red Bull Elektropedia Award in de categorie Fresh on the Scene. Vrijdag speelt ze op het digitale showcasefestival Fifty Lab.

Ten zuiden van de taalgrens raakte Iliona Roulin bekend als sidekick van Ana Diaz, voor wie ze beats bricoleerde. In de schaduw van de Brusselse zangeres zette Iliona haar eerste stappen in het circuit, tot ze begin dit jaar zelf de aandacht wegkaapte met het wondermooie J’ai du mal, waarop klassieke piano, woelige synths en ijzige beats in een ménage à trois belanden.

Iliona bracht sindsdien nog twee nummers uit, telkens met een centrale rol voor haar piano en stem, een exemplaar waarvan u dolgedraaide vlinders in de buik zult krijgen. Insiders voorspellen haar een grote toekomst. En dat terwijl ze eerder per toeval in de muziek is gerold.

Iliona: Ik kom niet uit een muzikaal gezin, maar omdat al mijn vriendinnen in de lagere school piano speelden, wilde ik dat ook. We gingen beurtelings bij elkaar op bezoek om te oefenen. C’était trop mignon.

Ik was een grote fan van Alicia Keys en bracht uren door met YouTube en Disney Channel, waar ik Miley Cyrus (toen nog bekend als Hannah Montana, nvdr.) leerde kennen. Rond die periode ambieerde ik een carrière als popster, zoals iedereen op die leeftijd, maar mijn ambitie is snel gekanteld. Als tiener maakte ik vooral muziek om mezelf te plezieren. Het was mijn grote geheim.

Was je als kind al creatief bezig?

Iliona: Ik was voortdurend met potloden in de weer. Ik maakte strips en schreef verhalen. Op verjaardagen kreeg ik tekenmateriaal. Ik heb lang gedacht om iets in die richting te studeren. De droom om muzikant te worden had ik toen al uit mijn hoofd gezet, omdat ik dacht dat zoiets onwezenlijk was.

Wanneer heb je de klik gemaakt?

Iliona: Op mijn zestiende volgde ik zanglessen. Ik kreeg op een dag de opdracht om een nummer van Amy Winehouse te oefenen, waarvan ik – zonder het te beseffen – de akkoorden en melodie had aangepast. De eerstvolgende les werd ik erop gewezen dat ik geen nummer aan het coveren maar aan het herschrijven was. Ça m’a tellement frappé. Ik dacht: doe je dat zó, muziek maken?

Het resultaat heb ik in 2016 op YouTube gezet. Ik heb daar zodanig veel positieve reacties op gekregen dat ik mezelf serieuzer begon te nemen. Rond die tijd was Brussel aan het boomen als het epicentrum van de Franstalige muziek. Ik zag plots dat het mogelijk was om als simpele Belg door te breken in het buitenland, terwijl ik tot dan toe dacht dat je in Parijs of New York moest wonen om van je muziek te kunnen leven.

Je drie uitgebrachte nummers zijn dagboeksongs waarop je je hart uitstort. Heeft muziek altijd een therapeutische rol gehad?

Iliona:Ik kroop in mijn pen omdat ik niet in staat was om bepaalde gevoelens te uiten tegenover mijn vrienden en familie. Muziek is een middel om mezelf te bevrijden van de gedachten die door mijn hoofd spoken. Maar ik werd van in het begin ook aangetrokken door de technische kant. Ik ben een enorme geek. Als ik componeer, zit ik in een trance. Ik heb deze zomer een periode van twee weken zonder computer ingelast. C’était horrible. (lacht) Achteraf gezien was het misschien niet slecht om even af te kicken, maar het is door zo hard te snakken naar mijn piano en computer dat ik heb beseft dat ik verslaafd ben aan muziek.

Hoe belangrijk was het traject dat je met Ana Diaz hebt doorlopen?

Iliona: Ik heb na het middelbaar een poging ondernomen om kunstgeschiedenis te studeren. Na drie maanden heb ik het opgegeven om mij vol op de muziek te storten. Sindsdien werk ik dagelijks aan mijn producties.

Op een dag is Ana, eerder per toeval, op mijn pad gekomen. Ik heb toen met beide handen de kans gegrepen om beats voor haar te maken en in aanraking te komen met muziekstijlen die mij onbekend waren. Het was bovendien bevrijdend om te werken vóór iemand, om zelf geen knopen te hoeven doorhakken. Dankzij Ana heb ik ervaring kunnen opdoen op de planken, zonder in het middelpunt van de belangstelling te staan. Ik kan mij geen betere leerschool indenken.

Er zit vier jaar tussen je eerste upload op YouTube en je eerste officiële single. Wanneer wist je dat de tijd rijp was om er vol voor te gaan?

Iliona:Ik heb door de jaren heen wel vaker met het idee gespeeld om een nummer te lossen, maar ik was nooit honderd procent overtuigd van het resultaat. Ik ben nogal een perfectionist, zeg gerust een controlefreak. Er was altijd een stem in mijn hoofd die zei: ‘Nu nog niet, Iliona.’ Sinds ik J’ai du mal heb uitgebracht, is er een enorme last van mijn schouders gevallen.

Op Spotify zit je met elk van je drie songs boven de honderdduizend streams. Je maakt kans op een Red Bull Elektropedia Award. Je timing had slechter gekund.

Iliona: Natuurlijk ben ik opgelucht dat ik een publiek heb. Maar dit stelt nog niets voor. Je ne suis jamais satisfait. Begrijp me niet verkeerd: ik ben de mensen dankbaar dat ze naar mijn muziek luisteren, maar ik sta nog nergens. Ik wil mezelf overstijgen.