Jonas Boel

‘Bruce Hornsby ging in 12 jaar, 4 minuten, en 29 seconden van afgeborstelde softrock naar gangsterrap’

Jonas Boel Jonas Boel is medewerker van Knack Focus

Een hele vakantieperiode lang geeft Knack Focus-redacteur Jonas Boel tekst en uitleg bij minder bekende of voor de hand liggende protestsongs en -albums. Een zomerkamp muzikale bewustwording. Deze week: The Way It Is, van Bruce Hornsby.

Vorige week vrijdag verscheen Non Secure Connection, het vijfde soloalbum van Bruce Hornsby, en z’n tweede worp op twee jaar tijd. Daarmee is de nu 65-jarige Amerikaanse singer-songwriter na lange afwezigheid aan een opvallende renaissance toe, onder meer dankzij assistentie van hip volk als Justin Vernon van Bon Iver en r&b-zangeres Jamila Woods.

u003cemu003eThe Way It Isu003c/emu003e van Bruce Hornsby: een als fluwelen oorworm gecamoufleerde protestsong

Ooit was Hornsby nochtans héél onhip. Met z’n jazzy, over vlot verteerbare pianoriedels en aalgladde synths uitgestrekte softrock – en zijn krullend nektapijtje – was Die Andere Bruce midden, eind jaren ’80 zowat het tegenovergestelde van cutting edge. Een brave, houten pollepel in de la, ergens tussen Lionel Richie en Sting, ver van de scherpe messen.

En toen ging Tupac Shakur aan de slag met één van z’n songs: The Way It Is, in 1986 Hornsby’s grote doorbraakhit. Nummer één in de VS, en een als fluwelen oorworm gecamoufleerde protestsong.

https://i.ytimg.com/vi/GlRQjzltaMQ/hqdefault.jpg360https://www.youtube.com/video344Bruce Hornsby1.0The Way It Is480https://www.youtube.com/user/BruceHornsby

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
YouTube459

Weet u nog, enkele weken geleden, toen Donald Trump met open ogen in de door journalist Jonathan Swann naïef opgetrokken val tuinde? Wanneer Swann doordrukte over de desastreuze coronacijfers in de VS, en de president confronteerde met de duizenden doden per dag, repliceerde Trump weinig empathisch: ‘It is what it is’.

Niks aan te doen, zo gaat dat, niet zagen en doorlopen alstublieft. That’s just the way it is/ Some things will never change/ That’s just the way it is’. Maar bij Bruce Hornsby verscheen in de laatste zin van het refrein het addertje vanonder het gras: ‘But don’t you believe them’.

Hornsby groeide op in het Zuiden van de VS, in de staat Virginia, als zoon van een wit middenklassegezin. Hij zag met eigen ogen de verwoestende impact van geïnstitutionaliseerde armoede en diepgeworteld racisme. Van het beschimpte, oude vrouwtje ‘standing in line, waiting for the welfare dime’, tot de gekleurde jongen die niet kan gaan ‘where the others go, ‘cause you don’t look like they do’.

Want zo ging dat nu eenmaal, in het Zuiden. Traditie en zo, weet u wel. It is what it is. Maar kleine Bruce is geboren in een progressief nest: ‘Ik kwam van een familie die ons afschermde tegen conservatief denken’, zei hij ooit in NME. Een moeder en een vader die hem inpeperden dat de status quo geen garanties op rechtvaardigheid biedt.

‘Don’t you believe them’, en hetzelfde geldt voor wetten, zoals de in 1964 in de Amerikaanse senaat gestemde, door Hornsby vermelde Civil Rights Act. Oorspronkelijk bedoeld om minderheden in de VS meer burgerrechten te bieden, maar evengoed dode letter in de vele kanttekeningen, waardoor gelijke kansen voor vele Afro-Amerikanen in de praktijk een onbereikbare fata morgana bleef.

‘Because the law don’t change another’s mind’, zoals Hornsby het zingt. Het is niet omdat iets in het staatsblad staat, dat het onderliggende, structurele probleem is opgelost, met andere woorden. Wet en moraal zijn geen gelijke leggers.

Wel voor mensen zoals de nieuwe huis-ideoloog van N-VA, Joren Vermeersch. Die definieerde de essentie van moraliteit – die oh zo heilige normen en waarden – als ‘de gelijkheid van elke burger voor de wet’, zoals begin deze zomer opgetekend in De Morgen. Iedereen is gelijk, ah ja, want het staat in de wet. Zwart op wit, it is what it is. Tot iemand het verandert.

Toen Tupac Shakur in 1998 de single u003cemu003eChangesu003c/emu003e uitbracht, en Bruce Hornsby’s refrein sampelde, sloeg hij vanuit het graf de nagel nog eens extra op de kop

Sommige mensen hebben nu eenmaal een bizarre kijk op verandering. Nieuwe muren, nieuwe grenzen, nieuwe beperkingen: geen probleem. Klimaatsverandering? Hysterie! Geen zwarte piet meer op Facebook? Aantasting van de vrije meningsuiting en mijn burgerrechten! Want traditie en zo, weet u wel.

Toen Tupac Shakur in 1998 (weliswaar postuum) de single Changes uitbracht, en Bruce Hornsby’s refrein sampelde, sloeg hij vanuit het graf de nagel nog eens extra op de kop. ‘It takes skill to be real, time to heal each other’, rapte de keizer van de West Coast-rap. Een pleidooi van elf woorden tegen steekvlampolitiek, en voor ballen boven partijlijn. Niks ‘zo gaat dat’, dogma’s overboord en voorwaarts: ‘One better place, let’s erase the wasted’.

Met That’s The Way It Is ging Bruce Hornsby in 12 jaar, 4 minuten, en 29 seconden van afgeborstelde softrock naar getatoeëerde gangsterrap. De kracht van verandering. Zelfs het Vaticaan ging zowaar overstag, toen ze in 2009 Changes van 2pac een plek in de officiële playlist van de heilige stoel op MySpace toebedeelden.

Ja, in 2009 zat de paus nog altijd op MySpace. Mee met hun tijd en zo.

https://www.youtube.com/user/2PacVEVOYouTube1.0videohttps://www.youtube.com/2PacVEVOhttps://i.ytimg.com/vi/eXvBjCO19QY/hqdefault.jpg2Pac – Changes (Official Music Video) ft. Talent480270360

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
480

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content