Paul Baeten

‘Op heel wat gebieden in de maatschappij hebben we aan gevoelens geen boodschap’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

‘De maatschappij is dermate emotioneel geworden, bij momenten compleet hysterisch, dat irrationele normen veel te veel plaats krijgen’, schrijft auteur P.B. Gronda in zijn column.

Als ik ’s nachts wakker lig, denk ik vooral aan het lot van Britney Spears en de kenmerken van de rationele tijd waarin wij leven.

Want rationeel zijn we.

Een meisje wordt brutaal vermoord: ‘Geen paniek, dit gebeurt slechts één op de honderd miljoen keer, we hoeven ons niet thuis op te sluiten.’ Een gek kaapt een vliegtuig: ‘Laten we nooit nog mensen toestaan om een tube tandpasta mee te nemen op reis want dit kan elk moment opnieuw gebeuren!!!’

Als ik ’s nachts wakker lig, denk ik vooral aan het lot van Britney Spears.

We maken er een zaak van om ons leven met honderden of zelfs duizenden mensen te delen via foto’s, video en tekst, vaak tot hallucinant intiem en huiselijk niveau. Maar dat doen we gezeten naast onze huisgenoten, met een apparaat dat we tegen hen beschermen door middel van cijfercodes, vingerafdrukken en gezichtsscans, dingen die we tot tien jaar geleden enkel uit films kenden.

Ik zie veel mensen kantelen naar een bewuster gedachtegoed omtrent klimaat en gezondheid. Ze voelen zich alvast anders. Maar zo goed als niemand zal echt zijn gedrag veranderen. Het is immers toch wachten tot alle anderen hun gedrag veranderen. Tot dan kun je lekker verveeld doen dat het maar niet gebeurt.

Mensen zijn natuurlijk ook geen zuiver emotionele wezens. Voortdurend maken we afwegingen en balanceren we tussen onze gevoelens en de objectieve gegevens die voorhanden zijn.

Het is zoals de vraagstukken die we vroeger in de klas moesten maken, maar naast ‘gegevens’ en ‘gevraagd’ is er ook een blokje ‘gevoelens’.

Een politiek systeem zou er daarom voor moeten zorgen dat mensen geholpen worden met het opzijzetten van die gevoelens. Op heel wat gebieden in de maatschappij hebben we aan gevoelens immers geen boodschap. Fiscaliteit, verkeersveiligheid, wetenschap en vanaf een zekere hoogte ook justitie. Daar willen we eigenlijk kunnen rekenen op de beste mensen die zonder invloed van gezever, emoties of gelobby hun werk doen. Van een theatermaker hopen we dat hij zijn gevoel volgt, van de ingenieur die het vliegtuig tekent waarmee we naar Tenerife vliegen iets minder.

Ik hoop vurig dat de media hun zwakke jaren van politici in tv-spelletjes en emotionele formats stilaan achter de rug hebben.

Helaas is de maatschappij dermate emotioneel geworden, bij momenten compleet hysterisch, dat irrationele normen veel te veel plaats krijgen. Dan krijg je onzinredeneringen als ‘alle meningen zijn evenwaardig’ of ‘gevoelens zijn nooit verkeerd’.

Politici spelen daarop in met hun zoektocht naar wat mensen het bangst maakt. De ene gokt op de immigratie, de ander op het klimaat of de luie Waal.

Het perfide daaraan is dat de strategieën erachter natuurlijk niks met die gepropageerde emoties te maken hebben. Er ontstaat dus een zuiver kunstmatige sfeer van grote angsten die helemaal los staat van de overtuiging van een of andere politicus die nog echt iets wil zien veranderen.

Daarom hoop ik vurig dat de media hun zwakke jaren van politici in tv-spelletjes en emotionele formats stilaan achter de rug hebben, en zich weer focussen op de heerlijk saaie maar niks aan het buikgevoel overlatende rationele aspect van beleid en de gevolgen ervan. Britney en ik danken u alvast.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content