De dag na het eerste van drie Black Box Revelation-concerten in de Ancienne Belgique krijgen we een vermoeide Jan Paternoster aan de lijn. ‘Mijn stem moest nog even wakker worden. Tegen vanavond is dat weer helemaal in orde’, verzekert hij met een grijns die we door de telefoon kunnen horen. ‘Na het concert hebben we nog wat aan de merch gehangen en met de fans gebabbeld. Daarna naar Les Brasseurs, een bruin café tegenover de AB, totdat we uiteindelijk voor onszelf de avondklok hebben ingesteld: “Bon, ’t is twee uur en morgen is het weer van dat.”‘
In de AB wordt er al even goed gegeten en gedronken als errond. ‘Muzikanten worden hier ontzettend goed verzorgd, met een ruime keuze aan eten van buikspek tot zeebaars. Zelf heb ik het vrij licht gehouden: de dag ervoor stond er bij wijze van voorbereiding nog een goeie dikke steak met frieten op het menu. Het is een cliché, maar wel waar: goed eten voor een concert is superbelangrijk. Daar wordt iedereen blij van, ook de mensen van de crew.’
Na veertien jaar en vijf platen blackboxen is soundchecken routine geworden voor Paternoster en drummer Dries Van Dijck. ‘Het is wel belangrijk om de podiumopstelling vooraf te checken, kwestie dat we niet met onze versterkers in elkaar gezicht staan te vlammen. We zetten alles graag hard’, legt Paternoster uit. ‘Maar verder beginnen we vaak met een bepaalde geluidsbalans, verschuiven we een uurtje lang vanalles en nog wat en komen we toch weer bijna uit bij die oorspronkelijke mix.’
Applaus en kurken
De minuten voor het concert zijn er om de focus te vinden. ‘Ik tokkel wat op mijn gitaar, Dries warmt zich op op zijn oefenpad of desnoods op handdoeken. De concentratie borrelt gaandeweg op, als kleine belletjes in kokend water. Daar hebben we geen strak ritueel of totale afzondering voor nodig, een driedubbele handshake volstaat.’
‘In plaats van een backdrop – een grote doek die achteraan op het podium hangt – hebben we de tekeningen van ons artwork laten verwerken in neonlampen, die her en der verspreid staan op het podium. Ze zijn geblazen door Kris, een supergoeie vakman uit Wijnegem. Vervolgens heeft mijn nonkel de constructie gelast. Het geeft een beetje een discotheek- of garagegevoel.’
Na een concert is er de ontlading en daar hoort iets lekkers bij. ‘Op onze rider staan twee flessen champagne, om precies op dat moment te delen met de hele ploeg. In de AB hielden we onze oortjes speciaal in om het applaus nog te horen terwijl we de kurken lieten knallen’, verklapt Paternoster. ‘Verder vragen we ook altijd een selectie geuzebieren. We zijn van die streek, hé.’
Er mocht ook gevierd worden, want de AB-show was volgens Paternoster ‘een van de beste van mijn leven’. ‘Tijdens de try-out voelden we al dat ons werk had geloond en dat we in alle rust naar deze concerten konden toeleven. Als je dat beseft, kun je meteen een band opbouwen met je publiek. Achteraf hoorden we van trouwe fans dat ze toch weer blij verrast waren en uitkeken naar het volgende concert. Dat zijn misschien nog wel de leukste reacties, die van mensen die plaat na plaat weer content zijn.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier