ZOMBIE FESTIVAL GUIDE

© WIDE VERCNOCKE

Studie naar het jaarlijks weerkerende fenomeen waarbij vrolijke, levenslustige jongeren over het verloop van drie dagen in een tijdelijke staat van apathische, strompelende festivalzombies veranderen, zoals gedocumenteerd op Tomorrowland, Pukkelpop en Dour Festival.

DOEL VAN DE STUDIE

Descriptie en analyse van het fenomeen ‘festivalzombifiëring’, een vermoedelijk virale infectie bij festivalgangers die voor een jaarlijkse drie dagen durende epidemie van festivalzombies zorgt, geconcentreerd in epicentra over het hele land.

METHODOLOGIE

Empirisch veldonderzoek op terreinen in Boom, Kiewit en Dour, waar de uitbraak jaarlijks het sterkst piekt, aangevuld met een literatuurstudie.

KENMERKENDE SYMPTOMEN

Volgende klassieke zombiesymptomen werden 64 uur na vermoedelijke blootstelling bij de onderzoekssubjecten waargenomen: bloeddoorlopen ogen, bleekgroen gelaat, korstvorming op de huid, apathische blik, strompelende pas, verlies van de spraakfunctie, verhoogde hartslag, kwijlvorming, braken van een groene substantie, een lijkachtige lichaamsgeur en nul hersenactiviteit.

ALGEMEEN

De incubatieperiode van het virus varieert van individu tot individu, maar algemeen wordt aangenomen dat de algehele zombiepandemie pas na 60 uur – ‘dag drie’ in festivalterminologie – optreedt. Over de bron van infectie is nog veel onduidelijk. Vaststaat dat de zombiemassa van kilometers afstand aangetrokken wordt door lawaai boven de 100 dB – het virus lijkt zich dus sonisch te verspreiden. Verder werd er een correlatie aangetoond met alcoholgebruik, slaaptekort, herbale sigaretten, zelfmedicatie en ondervoeding ten gevolge van een eenzijdig dieet van noedels van het merk Aiki, maar het is nog onduidelijk of er ook een causaal verband is.

Hoewel festivalzombifiëring van alle tijden is – de eerste rapporteringen van een verdachte lijkgeur op festivalterreinen circuleren al sinds Woodstock – verspreidt het virus zich de laatste jaren aanzienlijk sneller. Amerikaanse onderzoekers hebben een link vastgesteld met de toegenomen aanwezigheid van Steve Aoki, Afrojack, Avicii en David Guetta op festivalaffiches, maar het is nog onduidelijk of de vermelde namen tot afgenomen hersenfuncties leiden dan wel of afgenomen hersenfuncties vermelde namen meer appreciëren. Zie ook: de recente studie Zombie Tsunami: A Study on the Appeal of Martin Garrix and DVBBS & Borgeous to the Braindead.

INFECTIEVERLOOP

UUR 0 De eerste voortekenen manifesteren zich in de prodromale fase van de infectie. Aangetrokken tot luide muziek verzamelt een grote menigte, van tienduizenden mensen, zich bij de toegangspoort tot het terrein, een weg zoekend naar de geluidsbron.

UUR 1 Eenmaal voorbij het cordon herhaalt het fenomeen zich in kleinere groepen, van enkele duizenden. De festivalgangers proberen zich opnieuw tot zo dicht mogelijk bij de geluidsbron te begeven, maar stoten op een nieuwe hindernis, het podium, waar ze zich verzamelen. Een subgroep lijkt binnen de geluidsbronnen onderscheid te kunnen maken en begeeft zich naar de bron van basrijke, ritmische klanken – ‘beats’. Deze subgroep zal in latere fase het nadrukkelijkst zombifiëren.

UUR 12 Eerste acute symptomen duiken op: lijkbleke huid, rode, bloeddoorlopen ogen, heesheid, een afgenomen motoriek en verlies van controle over de blaas – de eerste vitale functie die zich uitschakelt. De festivalganger urineert niet langer in de daartoe aangewezen plaatsen, maar beschouwt elk dranghekken als urinoir. Voor verder onderzoek verwijzen we door naar de studie Ceci n’est pas un urinoir: étude de comportement pipi au Dour Festival 2005 van ULB, een verslag van de ergste tot hier toe gedocumenteerde uitval van vitale functies.

UUR 32 Na de eerste nacht transformeren de eerste festivalgangers zich tot ondoden, de Patiënten Zero van de op handen zijnde pandemie. Her en der op het terrein worden eenzaten waargenomen in comateuze toestand, liggend tussen watermeloenschillen, lege frietbakjes en bekertjes van het merk Maes. Vroege waarnemingen maakten melding van verontrustende korstvorming op het lichaam; recent onderzoek heeft uitgewezen dat het hoogstwaarschijnlijk gedroogde ketchupresten betreft.

UUR 40 De eerste kernen van de pandemie manifesteren zich in de buurt van de Dance Hall, waar de hersenloosheid exponentieel toeneemt. De normale motoriek valt volledig weg, evenals de spraakfunctie. Opflakkeringen worden waargenomen op het moment dat de bassen vallen – ‘bass drop’ – en de festivalzombies even beide armen in verticale richting bewegen en een luide, primaire schreeuw voortbrengen. Hoewel de hersenfuncties nagenoeg volledig zijn uitgevallen, tonen onderzoeken aan dat het vermogen om op georkestreerde momenten massaal de handen in de lucht te steken en te schreeuwen een pavlovreflex is.

UUR 55 Verlies van kracht in benen en rug aan de overige podia. De festivalganger beweegt zich niet langer van geluidsbron naar geluidsbron, maar blijft immobiel voor een podium staan, daarbij apathisch voor zich uit starend. Enkel grote hits zorgen nog voor tijdelijke opflakkeringen van bewustzijn, daarna gaan de geïnfecteerden onmiddellijk weer in zombiemodus. Zie in dat verband ook het – weliswaar niet peer gereviewde – Am I the Resurrection?: Analyse van de socio-auditieve doodsheid tijdens The Stone Roses op Pukkelpop 2012.

UUR 64 Het uur van de zombieapocalyps. Enkel de zwaarst geïnfecteerden zijn nog op het festivalterrein, waar ze na de laatste dj-set wezenloos voor zich uit staren. Bijeengedreven begeven ze zich naar de uitgang in wat ‘de zombieparade’ genoemd wordt. Waarnemers spreken van een uittocht van een horde hersendoden met strompelende pas, lijkbleke gelaten, gescheurde kledij en lege blikken. Opvallend – en ontroerend – is dat bij deze mars het woord ‘hoera!’ – of toch iets wat er érg op lijkt – gescandeerd wordt door de mannelijke geïnfecteerden: een vage herinnering van de festivalzombie aan zijn menselijkheid.

TYPOLOGIE

Een niet exhaustief overzicht van drie significante subcategorieën van festivalzombies.

1 DE PILLENZOMBIE Duidelijk herkenbaar aan zijn wringende, draaiende kaken en wijdopen ogen. Vermoed wordt dat er een verband is met hun pogingen om de zombiesymptomen te counteren met zelfmedicatie middels gedistribueerde kleurrijke pillen en een witachtig poeder. Ziet zijn spraakfunctie volledig gereduceerd tot ‘wow, wow, wow, gast, wow’.

2 DE STAARZOMBIE Harde fans met band-T-shirts van groepen als Metallica, Coldplay en Rammstein die zich ’s middags verzamelen voor het hoofdpodium en de dag wezenloos voor zich uit starend doorbrengen. Herleven zodra hun favoriete band het podium betreedt, maar zien daarbij hun hersenfunctie volledig lamgelegd. Onderzoekers hebben hierbij een verband met het afwezig zijn van enige kritische geest aangetoond, zoals beschreven in de studie Some Kind of Monster: The Decomposing Odour of Metallica Fans since the Black Album.

3 LATE-DERTIGERSZOMBIES Een groep mannen met keurige job en gezinsleven die doelbewust de zombifiëring opzoekt. De incubatietijd is dan ook razendsnel, voornamelijk omdat ze niet doorhebben dat hun lichaam gezien hun gevorderde leeftijd sneller toegeeft aan de symptomen. Liggen tegen acht uur ’s avonds in comateuze toestand op de grond. Zijn hun gsm en geld kwijt. Blijken een T-shirt met opschrift ‘Female Body Inspector’ te hebben gekocht.

BESTRIJDING

De festivalzombie behoeft geen onthoofding door bijl, machete of shotgun. Festivalorganisatoren hebben namelijk een ingenieuze vierstappenmethode ontdekt, vastgelegd in het groenboek Wake Me Up When It’s All Over: handvest ter verwijdering van Avicii-fans:

1 Zet de muziek uit. De zombiemassa begint nu wezenloos om zich heen te staren.

2 Steek vuurwerk af. Festivalzombies hebben een fascinatie voor primaire prikkels en richten hun ogen nu ten hemel, daarbij kreten slakend als ‘Oooooooh!’, ‘Oeeeeeeeeeh!’ en ‘Aaaaaaaaaaah!’ Dit leidt hun aandacht af van de volgende stap.

3 Stap met enkele tientallen mensen met een plastic lint over de breedte van het hele terrein en beweeg langzaam voort, daarbij de kudde samendrijvend tot een compact en handelbaar geheel.

4 Laat een medewerker enkele meters voor de massa uitlopen met de mantrische woorden ‘Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!’ De zombiemassa zal zijn spoor volgen richting uitgang.

GEVAAR VOOR DE VOLKSGEZONDHEID

Eerder beperkt. Anders dan de traditionele zombie heeft de festivalzombie geen bijtreflex. Wel hebben de festivalzombies een neiging gevulde bekers met bier door de lucht te gooien: deze projectielen zijn nagenoeg het enige gevaar voor hun omgeving. Eens verwijderd van de geluidsbron en het festivalterrein regenereren de festivalgangers in snel tempo. Na 28 uur zijn alle symptomen verdwenen.

DOOR GEERT ZAGERS – ILLUSTRATIE WIDE VERCNOCKE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content