ZNDR KLNKRS, ZNDR ZL

TOM DEWISPELAERE met heksenkoor. Het ene al helderder dan de ander. © © KURT VAN DER ELST
Guido Lauwaert
Guido Lauwaert Opiniemaker

Er zit muziek in de Macbeth zonder klinkers van Guy Cassiers en Dominique Pauwels, maar helaas ook nog minder tekst.

Macbeth is het kortste stuk van William Shakespeare. Hoe het er oorspronkelijk heeft uitgezien, weet niemand. Vermoedelijk zijn een aantal scènes geschrapt. Heeft de schrijver dat zelf gedaan? Het enige wat we weten, is dat hij het stuk schreef voor koning Jacobus I, die van korte stukken hield.

Blijkbaar vonden dramaturg Erwin Jans en regisseur Guy Cassiers dat het stuk nog beknopter kon. Zij schrapten een aantal scènes, ontsloegen het gros van de personages en gooiden zelfs de klinkers uit de titel. Wie zich niet vooraf informeert, begrijpt geen bal van Mcbth.

Dat Cassiers vormgeving gestudeerd heeft, toont zich voor de zoveelste maal: prachtige kostuums, betoverende projecties. Het resultaat is een modeshow in een designdecor. En voor de zoveelste maal zijn acteurs voor Cassiers zetstukken. Hoe zij hun tekst brengen, is niet zijn dada. Het grootste slachtoffer is Tom Dewispelaere, als Macbeth. Het stuk raast al aan een vaart van 200 kilometer per uur voort en toch doet Dewispelaere er nog een schepje bovenop. Met als gevolg dat het raden is naar wat hij zegt. Katelijne Damen als de Lady tapt uit een ander vaatje, net als de overige acteurs, Kevin Janssens, Johan Van Assche en Vic De Wachter. Die laatste heeft duidelijk begrepen hoe Shakespeare koning Duncan zag: goedlachs, op het boerse af, een vroege voorvader van Albert II.

Gelukkig wordt de voorstelling gered door componiste Dominique Pauwels – het heet dan ook muziektheater. De muziek brengt het stuk terug waar het hoort: in nevelige velden, vochtige kelders en op duistere zolders. De drie heksen zijn zangeressen geworden. Zij krijsen niet, maar vloeien vlot van hemel naar hel, van droom naar nachtmerrie. De muziekuitvoering door Spectra, onder leiding van dirigent Filip Rathé, is strak waar het moet en heeft een logisch tempo.

De muzikale inbreng verbergt helaas niet de reden van het falen van deze productie. Het overboord kiepen van de magische driehoek, zijnde drie kwade geesten (de heksen als waanbeelden), drie kwade feiten (gemis aan ervaring, ambitie en geweld) en drie kwade toestanden (de kunde van zijn tegenstander, dat Macduff door een keizersnede ter wereld kwam en de camouflagetechniek).

Dat een dramaturg en een regisseur op de loop gaan met een stuk is niet meer dan normaal, zolang de ziel behouden blijft. Dat is met Mcbth niet het geval. Het is vanuit dramatisch oogpunt een elitaire arrogantie en vanuit scenische invulling een modieuze poppenkast.

MCBTH ***

Toneelhuis / LOD

Tot 19/12 op tour.

Toneelhuis.be, lod.be

GUIDO LAUWAERT

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content