Hoort u het bij de naam Gram Parsons ook in Keulen donderen? Jammer, want Parsons is een sleutelfiguur uit de moderne rock-‘n-roll. De gesjeesde theologiestudent was de eerste die een brug sloeg tussen country en de hippe sixtiesrock. Zodoende blies hij de blues van de blanke Amerikanen, vaak onterecht afgedaan als exclusief redneckterritorium, een ferme wolk peper in de kont, en ontstond de countryrock. The Eagles, die er in tegenstelling tot Parsons zelf schatrijk mee werden, zijn er hem nog dankbaar voor.

Parsons’ leven leest als een faulkneriaanse tragedie. Steenrijke familie, pa pleegt zelfmoord, moeder drinkt zich dood, gemene stiefvader stuurt zusje naar internaat en probeert familiekapitaal in te pikken, geliefd, verslaafd, verloren en een overdosis op 26-jarige leeftijd. Als kers op de taart werd zijn lijk later door zijn dronken vriend en roadmanager Phil Kaufman ontvoerd, met tequila en benzine overgoten en, conform Grams laatste wens, in brand gestoken bij Joshua Tree in de Mojavewoestijn. Inderdaad: een Hollywoodfilm met alle ingrediënten om Walk the Line, de biopic over die andere reus Johnny Cash, te doen verbleken.

Maar bovenal is er de wonderlijke muziek die Parsons maakte, met dylaneske teksten over lust en hartzeer, knetterende gitaren en hemelse harmonieën. Dat deed hij met The Byrds, op het meesterwerk Sweetheart of the Rodeo. En met The Flying Burrito Brothers, op de klassieker The Gilded Palace of Sin. Tussendoor leerde hij zijn drinkebroer Keith Richards country spelen (zie ook: Wild Horses en een kwart van Exile on Main Street) en maakte hij ook nog GP en Grievous Angel, opgenomen met het puikje van Elvis’ liveband en mijlpalen die voor de moderne country en americana zijn wat de Witte van de Beatles is voor de popmuziek.’

En natuurlijk moeten we Gram ook eeuwig dankbaar zijn voor de openbaring van Emmylou Harris, de mysterieuze aartsengel van de country, met wie hij vele duetten opnam, waaronder de dodelijke tranentrekker – gelieve de knijp-eens-in-mijn-ballenversie van Nazareth uit uw geheugen te gommen – Love Hurts.

Een patéke dus, die Parsons. Maar ook een onnavolgbare dichter. En tedere vocalist. God’s own singer werd hij wel eens genoemd. Ik herinner me mijn eerste Gram Parsonsplaat, een compilatie met liner notes van Elvis Costello, die ik kocht in de legendarische Antwerpse platenzaak Brabo Records. Parsons grijnsde me toe vanop een foeilelijke geelgroene hoes en op de foto die de platenfirma had gebruikt, torste hij een idioot snorretje. Allesbehalve goddelijk dus, maar toen ik de plaat beluisterde, was het liefde op het eerste gezicht. Die stem, zo breekbaar. Die teksten, zo hartverscheurend. Die duetten met Emmylou Harris, onwerelds gewoon.

Ik vond meer platen, zeldzame liveopnamen, en mooie biografieën, zoals Hickory Wind van Rolling Stonejournalist Ben-Fong Torres, en Fallen Angel, een merkwaardige documentaire van Gandulf Henning. Ik ging naar concerten van Emmylou Harris kijken, die samen met Buddy Miller nog steeds trouw de erfenis van haar grote (platonische zegt ze zelf) liefde uitdraagt, en stond, naast de meisjes van Laïs, zenuwachtig te wachten tot ze na het concert als een zilvergrijze koningin door de aula van de Koningin Elisabethzaal zou schrijden. Uren van bewondering, heet zoiets.

Daar moest ooit een muzikale hulde van komen. Praise the Lord, want eindelijk is het zover. Met vrienden-bewonderaars die ik tijdelijk wegsnaaide uit het personeelsbestand van The Seatsniffers, Flip Kowlier en Sin Alley, vorm ik sinds kort The Cowboy Angels – de naam hebben we gestolen uit de onsterfelijke zin ‘ out with the truckers and the kickers and the cowboy angels‘ in het hondsmooie Parsons-Harrisduet Return of the Grievous Angel. Nachtenlang boog ik me over mijn oude vinylplaten, omgeven door kaarsen, Indische wierook en een rijtje tequilashots, om een gepaste, iedereen verbluffende setlist te selecteren.

Op zondag 29 oktober vieren we in de Antwerpse rootstempel Crossroads voor de eerste keer Gram Parsons hoogmis. Voor wijwater, wijn en hosties wordt gezorgd.’

Yurek Onzia is schrijver, muzikant en journalist. Meer info over The Cowboy Angels vindt u op www.cowboyangels.be

(Y.O.)