Wanneer Studio Brussel niet op de festivalweide vertoeft voor ‘All Areas’ is er ‘Brandend Zand’ (zondagavond, 20.00-23.00), gepresenteerd door Luc Janssen. Hoe alternatief is de godfather van StuBru?

Hoe scherp is jouw neus voor nieuwe muziek die zal aanslaan?

Ik heb er een zesde zintuig voor ontwikkeld door me niet te beperken tot muziek. Ik hou ook in de gaten wat er gebeurt op vlak van mode, lifestyle, architectuur, wat er in de musea hangt. Ondertussen kan ik zeggen dat de tijd mij al veel gelijk heeft gegeven. Bijvoorbeeld met de elektronische muziek. Toen ik destijds de eerste plaat van Orchestral Manoeuvres in the Dark liet horen, vond iedereen dat verschrikkelijke muziek uit een doosje. Anderhalf jaar later was elektronische muziek niet meer weg te denken.

Zijn het barre tijden om nieuwe muziek te ontdekken? Je houdt deze zomer zelfs geen Château Krapuul open op Pukkelpop.

Dat er dit jaar geen Château op Pukkelpop is, komt eerder omdat het steeds moeilijker wordt om het programma te vullen met muziek die echt vernieuwend is. In plaats van muziek te maken, maken de platenmaatschappijen muziek kapot. Alles wordt zo snel mogelijk gerecycleerd en enkel uitgekozen in functie van een marketingstrategie. Je hangt ervan af of die artiesten touren, en dat doen ze steeds minder in de zomer. Maar er blijft plaats voor dergelijke muziek op Pukkelpop, Joan as Policewoman bijvoorbeeld. En volgend jaar zijn we er misschien weer.

Ben je de trends ook altijd voor als het op kledij aankomt?

Ik haat winkelen. Als ik iets leuks zie hangen, dan koop ik er meteen verschillende stuks van. En laat ik ze door m’n vrouw zwart verven, een afwijking van me. Onlangs noemden enkele meisjes mij op een festivalweide ‘die meneer met zijn speciale broeken’, maar ik ben zeker geen fashion victim.

Verliezen artiesten die voor het grote geld gaan jouw respect?

Nee, daar is niets mis mee, zolang de muziek blijft primeren. Neem Frank Black. Met de Pixies heeft die fantastische muziek gemaakt maar het is pas de laatste drie, vier jaar dat ze er poen mee pakken. Toch is hij er geen ander mens door geworden. Hij laat zich niet aanrijden met een grote Starliner-bus, maar reist nog steeds samen met zijn broer per trein. En elke keer spreken we af. Al zal hij nooit vragen wat ik van zijn muziek vind, omdat we weten dat we elkaar om andere dingen appreciëren.

Droom je er wel eens van topmanager van een grote firma te zijn?

Dat is niet mijn ambitie. Ik ben niet verzot op macht omdat ik zie dat je een heel sterke persoonlijkheid moet hebben om er geen misbruik van te maken. In die val wil ik niet trappen. Of er machthebbers zijn die op dat dunne koord wel overeind blijven? Ik kan niet meteen op een naam komen. Maar dat komt mogelijk doordat ik geen helden heb. Geen behoefte aan.

Tattoos, piercings en een wilde haardos… Is dat hoe een mooi meisje er voor jou uitziet?

Ik blijf dat een bizarre vraag vinden, ‘wat is jouw type?’. Ik heb niet zo’n fixatie voor wat de ideale vrouw zou moeten zijn. Alsof je je eigen übermensch wil samenstellen. Ik zie elke zomer weer heel veel mooie mensen op de festivals. Sfinks vind ik altijd fantastisch, met van die mensen die ’s winters in de bomen lijken te leven om er tegen de zomer weer uit te komen. Ik vind die zo mooi door hun positieve ingesteldheid.

Op de schaal van alternativiteit zit je net in het midden. Je hebt je eigen smaak, maar schreeuwt het niet van de daken.

Ik pak inderdaad niet graag uit met mijn muzieksmaak. Anders was ik wel een alternatieve Bart Peeters geworden die leuk komt doen over alternatieve muziek in allerhande talkshows. Maar dat wil nu ook weer niet zeggen dat ik die muziek voor mezelf wil houden.

DOOR HANS VAN GOETHEM