Optreden, een cd opnemen en tussendoor nog even het 11 juli-spektakel ‘bart peeters ontspoort’ (DI 11/7, 21.00 – één) presenteren: wie dat kan bolwerken, moet Bart Peeters heten. Hoe stressbestendig is Vlaanderens favoriete duivel-doet-al?

Word je vaak kwaad?

Nee. De laatste keer is ondertussen vijftien jaar geleden. We waren aan het repeteren voor een uitzending van De Droomfabriek en ik zag een opnameleider zodanig tekeergaan tegen een groep kindjes dat ze er bang van werden. Toen heb ik gezegd: ‘Die man gaat, of ik.’

Krijg je al de dingen die jij belangrijk vindt, gedaan?

Ik heb het geluk dat mijn leven redelijk goed geprogrammeerd verloopt, met dank aan mijn vrouw en mijn broer Stijn. Heel belangrijk om in te calculeren is de jaarlijkse maand vakantie met de familie. En weer kan ik het niet laten, want ik vlieg over en weer naar België voor De Gulden Ontsporing.

Ben je een controlefreak?

Altijd wanneer ik aan iets begin. En vervolgens laat ik het telkens geweldig uit de hand lopen. Daarom hou ik zo van liveprogramma’s en -optredens. Dan laat ik mij helemaal gaan.

Werk je wel eens zo hard dat je eronderdoor gaat?

Eigenlijk ben ik een ongelooflijke luierik. Mijn geheim als tv-maker is dat ik weet wanneer de camera draait en ik energiek tekeer moet gaan. Maar eens de camera af staat, kan ik ervan genieten mijn tijd te verlummelen. Ik ben ook gehecht aan mijn acht uren slaap. Ik durf zelfs langer blijven liggen. Meer dan twaalf uur vind ik dan weer niet kunnen. Ik ben ervan overtuigd dat je dan een rugaandoening krijgt.

Als je stress voelt opkomen, negeer je dat dan?

Ik voel nooit stress, want ik ga ervan uit dat het lot alles bepaalt. Tijdens de repetities voor Bart Peeters Ontspoort zat Sandrine op dezelfde dag door haar stem. Geen paniek, genoeg kandidaten om in te springen. En meestal mag ik dat doen omdat ze weten dat ik het grootste kind ben.

Lukt het je om op tijd de rekeningen te betalen?

Geen idee, daar zorgt mijn vrouw voor. Ik heb zo weinig mogelijk met geld te maken, al maak ik mezelf niet wijs dat het niet belangrijk is. Anneke en ik wonen al samen sinds we twintig waren, en tot mijn 28e was het onzeker of ik ook van mijn beroep als muzikant zou kunnen leven. In de jaren 80 was je dan vogelvrij. ‘Gaan wij wel een gezin kunnen hebben?’, vroeg ik wel eens onzeker aan Anneke.

Slaag je erin voldoende tijd te maken voor je vrienden?

Ja, en zelfs al zien we elkaar lange tijd niet, toch blijft de band mij verbazen. Bijvoorbeeld met Ronny Mosuse. Het was al even geleden dat we elkaar gezien hadden, en ik vond dat ik de perfecte tekst had geschreven: ‘Slimmer dan de zanger’. Ik mailde die naar hem om er muziek bij te schrijven, met als enige mededeling: ‘betreft wereldhit’. En zonder enige instructie weet Ronny toch wel met precies de melodie af te komen die ik in gedachten had.

Ben je wel eens angstig?

Ja. Mijn vader was vijftig toen hij zware hartproblemen kreeg. Door verschillende operaties en door alle slechte gewoonten af te zweren, heeft hij nog vijfentwintig bisjaren gekregen. Daardoor ben ik heel erg gefocust op gezondheid, bij iedereen. Ik kan bijvoorbeeld heel bezorgd naar mijn zoontje kijken als hij er wat magertjes uitziet.

Volgens onze berekeningen is je stressfactor behoorlijk laag: 24 procent. Je laat het niet aan je hart komen, zelfs al valt de wereld in duigen.

Tja, ik heb de wereld nog niet in duigen zien vallen, maar ik woon dan ook niet in Tsunamië of New Orleans.En dan nog, om het met John Lennon te zeggen: ‘Life is what happens to you while you’re busy making other plans’. Als de grote apocalypso ooit uitbreekt, zal ik dat wel merken en er de gepaste choreografie bij verzinnen. l

DOOR HANS VAN GOETHEM