Schandalitis noch artritis, nieuwe tijden noch ouderdomskwalen brengen Woody Allen van zijn stuk. Ook op zijn tachtigste blijft hij onvermoeibaar grappen en filmen. De hernieuwde aantijgingen over incest veegde hij in Cannes haast terloops van tafel.
Dat hij het hier op aarde ondertussen al tachtig jaar volhoudt, Woody Allen gelooft het zelf niet. ‘Ik voel me niet oud. Ik voel me jeugdig, lenig, kwiek, mentaal alert. Ik eet gezond, doe aan sport en genetisch heb ik de jackpot gewonnen: mijn vader werd honderd, mijn moeder bijna honderd. Ook ik zal na een hartaanval of zo op een dag wakker worden in een rolstoel. En dan zullen de mensen naar mij wijzen en fluisteren dat ik ooit films gemaakt heb. Maar zover is het nog niet. Zolang ik kan, blijf ik films maken.’
De nieuwste in een lange rij heet Café Society en mocht Cannes open. De dag van die wereldpremière publiceerde The Hollywood Reporter een stuk waarin Allens zoon Ronan Farrow stevig uithaalt naar journalisten, filmsterren en bedrijven die met zijn vader samenwerken. Hij vindt het niet kunnen dat zij de ogen sluiten voor de beschuldiging dat Woody Allen zijn dochter Dylan Farrow op jonge leeftijd seksueel misbruikte. Noemt hen zelfs medeplichtig. Tijdens een perslunch, waarop The Hollywood Reporter niet meer welkom was, reageerde Woody Allen. ‘Alles wat ik over die zaak te zeggen heb, heb ik gezegd in The New York Times (in een artikel uit 2014, waarin hij alles ontkent, nvdr.). Ik heb toen gezegd dat ik er nooit meer op terug zou komen. Want dan blijft het eindeloos aanslepen.’
De meeste acteurs houden zich ver van de controverse. Zo ook Kristen Stewart en Jesse Eisenberg, hoofdrolspelers in Café Society. Maar niet iedereen vermijdt het onderwerp. Susan Sarandon liet zich ontvallen dat ze niets goeds te zeggen heeft over Allen. De grote ruchtbaarheid die Ronan Farrows kritiek kreeg, ondergraaft alvast zijn argument dat de media een zwijgcultuur in stand houdt. Het Amerikaanse gerecht heeft overigens een klacht tegen Allen onderzocht, maar zag af van vervolging.
En ondertussen filmt Allen dus onvermoeibaar voort. Terwijl zoveel regisseurs van mid-budget-films het lastig hebben, komt Allen elk jaar met een nieuwe. Jesse Eisenberg noemt Allen de last man standing. ‘Ik heb het laatste woord’, zegt de regisseur. ‘Ik zet de financiering zelf op en maak films voor weinig geld. Dat maakt van mij een goede investering. Mijn films maken een beetje winst of een beetje verlies. Niemand scheurt er zijn broek aan. De studio’s daarentegen zetten in op films van 100 of 200 miljoen dollar. Als die floppen, is dat een catastrofe.’
De distributierechten van Café Society, een nostalgische romantische komedie die zich afspeelt in het Hollywood en het New York van de jaren 1930, zijn in handen van internetgigant Amazon. ‘Ik heb nog nooit iets besteld bij Amazon. Ik zou niet weten hoe dat moet. Ik ben het type dat tape op de televisie kleeft om niet per ongeluk op de verkeerde knop te drukken.’
Allen draaide ook een tv-serie voor Amazon, met hemzelf en popster Miley Cyrus in de hoofdrollen. ‘De serie is net af. Amazon heeft ze nog niet gezien. Ze weten zelfs niet waar ze over gaat. Ik heb volledig mijn zin mogen doen. Het mocht ernstig zijn, het mocht grappig zijn. Ik moest hen alleen maar laten weten wanneer ik klaar was. Ik heb er me wel aan mispakt. Het leek me dwaas om op hun lucratieve voorstel nee te zeggen. Ik dacht ik een pak geld kreeg om weinig te doen. Ik dacht dat ik tussen twee films door wel een tv-serie uit de mouw kon schudden. Viel dat tegen. Ik heb er lang en hard aan gewerkt.’
In Café Society speelt Jesse Eisenberg de nerd die de mooiste meisjes kan krijgen. ‘Vroeger zou ik het personage van Jesse inderdaad zelf gespeeld hebben. Toch is er een verschil. Jesse doet het veel beter. Hij is een acteur, ik was een komiek. Ik zou de kijker misschien vaker hebben doen lachen, maar ik zou lang niet zo interessant geweest zijn. Ik kon geen Tsjechov aan. Toen ik zelf nog acteerde, had ik trouwens ook al het gevoel dat iemand als Dustin Hoffman dat veel beter zou doen. Ik kon hem alleen nooit krijgen. Hij was of te duur of niet beschikbaar.’
Destijds wel beschikbaar, voor een gastrol in Allens mediasatire Celebrity (1998), was ene Donald Trump. ‘Toen hij nog voor mij werkte, was hij vriendelijk en deed zijn job goed. Maar het heeft geen belang wie de presidentskandidaat voor de Republikeinen is. Hillary Clinton verslaat ze allemaal. Ze verdient het, ze heeft ervaring en ze is briljant. Ze gaat een zeer goede president zijn en Amerika weet dat.’ Om campagne voor Clinton te voeren, heeft Woody Allen geen tijd. ‘Ik hoop in augustus een nieuwe film op te nemen. Ik sta op het punt te casten en naar een locatie te zoeken. Het zou mooi zijn als we in New York kunnen draaien. Dan kan ik ’s avonds gewoon naar huis.’
(N.R.)
‘ALLES WAT IK OVER DIE INCESTAANTIJGINGEN KWIJT WIL, HEB IK IN 2014 AL GEZEGD. IK HEB TOEN OOK GEZEGD DAT IK ER NOOIT MEER OP TERUG ZOU KOMEN. WANT DAN BLIJFT HET EINDELOOS AANSLEPEN.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
