ONMOGELIJKE LIEFDE. IN ZIJN UNIEKE visuele stijl brengt wong kar-wai het leven zelf op het scherm, van de liefde tot zinloos geweld in hongkong.

(CHUNGKING EXPRESS, FALLEN ANGELS, IN THE MOOD FOR LOVE, 2046)

FILMS: **** EXTRA’S: van 0 tot **** (A-Film)

Wong Kar-wai Box

Een hopeloos romantische politieman (badge 223) verorbert dwangmatig blikjes ananas met 1 mei als vervaldatum. Een vrouw is verliefd op een huurmoordenaar en maakt stiekem zijn woonvertrekken schoon. Een meisje speelt onophoudelijk California Dreaming van The Mamas and the Papas in haar noedelkraam, voelt zich aangetrokken tot een politieman (badge 663) en gaat heimelijk zijn kamer schoonmaken en herinrichten. Er zit duidelijk een lijn in de films van Wong Kar-wai. Bovenstaande personages (plus een trits anderen) bevolken Chungking Express en Fallen Angels: dé twee titels die van Wong Kar-wai een begrip maakten.

Wong debuteerde met As Tears Go By (1988), een tragische romance in de vorm van een gangsterfilm. De bevroren slowmotion (die een stijlkenmerk geworden is) uit de slotact, en Wongs lang aangehouden shots en travelings leggen hier al een persoonlijke stijl bloot. Terwijl in As Tears Go By de liefde onmogelijk wordt gemaakt door geweld, gaat Wong vanaf Days of Being Wild (de eerste échte Wong Kar-wai-prent) de onmogelijke liefde als centraal onderwerp nemen. Hoewel gemaakt in 1990, leunt Days of Being Wild zowel stilistisch als inhoudelijk al dicht aan bij In the Mood for Love en 2046.

Chungking Express, Fallen Angels, In the Mood for Love en 2046 lijken het werk van een louter visueel ingestelde maniërist die zich niets aantrekt van een conventionele verhaalopbouw. Het werk van een sfeertjesschepper, zeg maar. Niets is minder waar. Chungking en Fallen zijn de poëtische weergave van vervreemding, verlatenheid en mijmering, gesitueerd in een wereld van neon en schreeuwerige kleuren. Ze zijn Wongs kijk op het straatleven en de cultuur van zijn metropool, waar een hels levensritme, onpersoonlijke fastfood-cultuur en misdaad de dagelijkse sleur uitmaken. Wongs protagonisten compenseren hun eenzaamheid en emotionele frustraties via gewelddadige uitbarstingen, hysterie of een obsessioneel en repetitief gedrag. Wong vertaalt hun uitzichtloosheid naar een versplinterde vertelstijl. De anekdotisch getinte off-screenvertellingen worden een visitekaartje, en het spervuur aan gevatte dialogen maken de ongeconsumeerde begeerte, de onmacht tot communicatie en/of fysiek contact en het wegdromen in herinneringen draaglijk.

Extra’s. Chungkingen FallenAngels bevattten geen bonusmateriaal. De extra’s van In the Mood en 2046 zijn dezelfde als op de eerder verschenen dubbele discuitgaven. Die van In the Mood zijn indrukwekkend: via het bijzonder fraai en interactief menu stap je in de verschillende hoofdstukken van de enorme lading extra’s materiaal, van weggelaten scènes en alternatieve finales tot keukenrecepten. 2046 bevat een degelijk en lang interview met Wong, en enkele korte documentaires en interviews. Als je snakt naar een bonusschijf à la In the Mood, dan moet je voor de Franse import-dvd van 2046 gaan.

Piet Goethals